Вершы аб каханні, шчасці, лёсе і жыцці (2701-2800)

 

Анатолій Балуценка

http://ab4tt.narod.ru

 

 

2701     ЛЮБОВЬ РЯБИН

 

В сердцах сказал рябине клён:

«Ты обрекла меня на сгубу,

Я много лет в тебя влюблён,

А ты склонилась нежно к дубу.

 

Когда был дуб и хил, и мал,

То места не было сомненью,

Я от ветров тебя спасал

И прикрывал от солнца тенью.

 

Но дуб уже набрался сил

И стал всех выше, несомненно,

Тебе теперь он больше мил,

Созрела подлая измена».

 

Бывает часто у рябин,

Что любят тех, кто стал сильнее,

Сначала нравится один,

Потом другой душе милее.

 

25.07.1998

 

Home Page

 

2702     САРВЕ ДРУГI

 

Прыемна, калi ёсць каму кахаць,

Душа пачуццем iншых здатна грэцца,

Найлепшага магчыма выбiраць,

Ды не заўсёды выбраць удаецца.

 

Цудоўна, калi ёсць каго кахаць,

Ды доля часта кепская i злая,

Бо цяжка i унiжальна чакаць,

Калi цябе каханы пакахае.

 

Яго кране каханне не заўжды,

I каб адной навекi не застацца,

Калi ўжо цiснуць, нiбы прэс, гады,

За некаханых прыйдзецца трымацца.

 

Адзiн быў сэрцу вельмi дарагi,

Ды час iдзе, i можа звянуць ружа,

Таму сарве яе зусiм другi.

Цi будзе добрым лёс такога мужа?

 

26.07.1998

 

Home Page

 

2703     ГРАНИЦА СОВЕРШЕНСТВА

 

Границы совершенства нет,

Чего желать, куда стремиться?

Очередной постиг секрет –

Отодвигается граница.

 

Науку грыз немало лет,

Имели знания главенство,

Как в латы, в них теперь одет,

Но так далёк от совершенства.

 

Всю жизнь за знанием в пути,

Оно не хочет покориться.

Куда идти, зачем идти?

Пора уже остановиться.

 

Границы совершенства нет,

Но всё ж достичь её желаю,

На всё хочу иметь ответ,

Вперёд уверенно шагаю.

 

27.07.1998

 

Home Page

 

2704     ВЕТРАЗI ЮНАЦТВА

 

Пунсовыя юнацтва ветразi!

Хай потым ветру будзе недаволi,

I карабля не будзе хай зусiм,

I мора не сустрэнецца нiколi.

 

Але, хто бачыў iх ў сваiм жыццi,

Той зведаў штыль i штормы без падману,

На ветразях праз акiян прайсцi

Ўдалося маладому капiтану.

 

Няхай не мае рэчкi родны кут,

Ды ветразi юнацтва – цуд вялiкi,

Хай больш не паўтарыцца дзiўны цуд:

Ветразь пунсовы, сонечныя блiкi.

 

Юнацтва – светлых мрой цудоўны час,

Дзе шчасця закладаюцца асновы,

Iмпэт магутны у таго не згас,

Ў юнацтве хто сустрэў ветразь пунсовы.

 

27.07.1998

 

Home Page

 

2705     ЗАЛАТЫ ЎЗРОСТ

 

Не iснуе ў каханнi узросту,

Кожны ўзрост можа стаць залатым,

Хоць адкрыта казаць i папросту,

Быць прыемней заўжды маладым.

 

Маладосць вельмi хутка знiкае,

Час iдзе, кожны сталым стае,

Ды ў каханнi пара залатая,

Калi ўзрост яшчэ сiлы дае.

 

Маладосцi магчыма здавацца,

Што каханне – яе набыццё,

Бо не ведае, што закахацца

Можна ў час, калi бачыў жыццё.

 

Мо даверу не будзе мець хтосьцi,

Ды каханнем калi даражыць,

Як пачнецца яно ў маладосцi,

То i старасць з iм можна дажыць.

 

27.07.1998

 

Home Page

 

2706     ЛЯТАЦЬ У МАРАХ

 

Калi у марах хочацца лятаць,

Зусiм яшчэ не скончылась юнацтва,

Час радасны пяшчотна пакахаць,

Цiкавы час яшчэ за справы брацца.

 

Калi шугае полымя ў душы,

I шчасце поруч, а не за гарамi,

Няма для дасканаласцi мяжы,

Юнацтва здатна доўжыцца гадамi.

 

Калi юнацкi рухае запал,

Цудоўны свет вакол i жыць цiкава,

Ёсць безлiч непачатых любых спраў,

Хоць зроблена ў жыццi ужо нямала.

 

Жыццё шляхамi доўгiмi вяло,

Даўно ўжо юбiлеi адзначаю,

Ды засталось ўсё, як раней было:

Лятаць у марах я яшчэ жадаю.

 

29.07.1998

 

Home Page

 

2707     ЖЫЦЦЁВЫ ШЛЯХ

 

Жыццё – гульня, вядома ўсiм даўно,

Але адзiн у шахматы гуляе,

Другому – цяжка нават ў дамiно,

Па густу кожны шлях свой выбiрае.

 

Ахвочы кожны ў шахматы гуляць,

Ды прайграе, бо разумення мала.

У дамiно мо лепей выйграваць?

Перамагаць – зусiм другая справа.

 

Бо кепска, калi слабы шахматыст,

Абрыдне ўсё жыццё цягнуцца ззаду,

Хай ў дамiно – ды лепей, чым артыст,

Гуляць – дык па вышэйшаму разраду.

 

Як трэба выбiраць жыццёвы шлях,

Той выбраць лепей, дзе хапае сiлы,

Каб не пагас агеньчык у вачах,

Каб не падрэзаць для палёту крылы.

 

30.07.1998

 

Home Page

 

2708     У МIНУЛЫМ

 

Калi каханне у мiнулым,

I нельга iншага чакаць,

Не будзе болей сэрца чулым,

Ахвота iншых дапякаць.

 

Бо знойдзецца благая вестка

Цi штучна змога ёсць знайсцi,

Таму – паганая нявестка,

Таму – нягожыя зяцi.

 

Нявесткi плакаць не павiнны,

Зяцi – бясконца дараваць,

Бо раздражняюць успамiны,

I пачынаюць рэўнаваць.

 

Зрабiць не ўдасца сэрца чулым,

Злуе i цёшча, i свякроў,

Калi каханне у мiнулым,

Пяшчота глухне i любоў.

 

30.07.1998

 

Home Page

 

2709     СЛЕД ЗНIЧАК

 

Спадаюць вершы – нiбы знiчкi,

Або з асеннiх дрэваў лiст,

Iх выдумляць не маю звычкi,

Я не такi спецыялiст.

 

Амаль над вершам не працую,

I не страчаю марна час,

Яго радкi выразна чую,

Запiсваць трэба iх ураз.

 

Складаць я вершы не вучыўся,

Але без цяжкасцей пiшу,

Шмат напiсаў, ды не стамiўся,

Мне творчасць радуе душу.

 

Iх цэлы стос ўжо хутка будзе,

А знiчкi пакiдаюць след.

Цi пачытаюць вершы людзi,

Пакуль жыве яшчэ паэт?

 

30.07.1998

 

Home Page

 

2710     ЯК ДОЖДЖ

 

Без дажджу сохнуць дрэвы i травы,

Паўнацэнна не спеюць плады,

Дачакацца не ўдасца атавы,

Толькi жаль выклiкаюць сады.

 

Абмялелi азёры i рэкi,

Перасохлi зусiм ручаi,

Для жывога – ганебныя здзекi,

Не пяе салавей у гаi.

 

Дождж жаданы i надта чаканы,

Каб пазбегнуць страшэннай бяды,

Загаiць каб ад засухi раны,

Вельмi трэба хоць кропля вады.

 

Каб раса была кожнае ранне,

Дождж патрэбны зямлi не адзiн,

I, як дождж, неабходна каханне,

Каб не ссохла душа у жанчын.

 

30.07.1998

 

Home Page

 

2711     ЗОРНЫ ШЛЯХ

 

Прыемна, калi зоркi пад нагамi,

Ды вельмi небяспечны зорны шлях,

Сустрэць магчыма буру цi цунамi,

За зорны лёс ў душы адвечны страх.

 

Але бясконца толькi зоркi вабяць,

I хочацца на зорны шлях пайсцi,

Ён небяспечней, чым шлях iншы, мабыць,

Не кожны паспытаў яго ў жыццi.

 

На шлях шмат падарожнiкаў iмкнецца,

Хто крочыў iм, не ўсiм ён па плячы,

У славе зорак хоць прыемна грэцца,

Ды зоркi здатны моцна абпячы.

 

Да зорак вельмi хочацца часамi,

Ды як знайсцi цудоўны зорны шлях?

Не трэба россып зорак пад нагамi,

Хаця б адну мне патрымаць ў руках.

 

31.07.1998

 

Home Page

 

2712     ЗНОЎ ХМАРЫ

 

Зранку захмарыла зноў,

Сонейка дзесьцi схавалась,

Нiбы кастрычнiк прыйшоў,

Лета хаця пачыналась.

 

Дождж без супынку iдзе,

Нудзiць агiдная слота,

Ды не схавацца нiдзе,

Хоць прамакаць не ахвота.

 

Як не дажджы, то туман

Ўвесь далягляд закрывае,

Сэрца стамiлась ад ран,

Доля чамусьцi такая.

 

Час, каб кахаць, залаты,

Ды не здзяйсняюцца мары,

Нiбы кастрычнiк заўжды,

Зранку зноў чорныя хмары.

 

1.08.1998

 

Home Page

 

2713     НЕ ТРЭБА ЧАПАЦЬ

 

На кветках, як рубiн, раса,

Калючак дробненькiх не бачна,

Шыпчыны вабiла краса,

Крануў яе, хаця нязначна.

 

Калючка малая была,

Руку паранiла не дужа,

Ды болю б болей надала,

Прывабная каб стрэлась ружа.

 

Бясконца вабiць прыгажосць,

Ды ў ёй схавана шмат падману,

Каму яе чапаць прыйшлось,

Той атрымаў на сэрцы рану.

 

Калючкi там, дзе i краса,

Таму, паквапiцца як хтосьцi,

Калючкi джаляць, як аса,

Чапаць не трэба прыгажосцi.

 

1.09.1998

 

Home Page

 

2714     ЗАМКНУТЫЙ КРУГ

 

Когда уходят люди в мир иной,

По мертвецу льют родственники слёзы,

Он тлеет и становится землёй,

Растут на нём плакучие берёзы.

 

Берёзы эти срубят и сожгут,

И пепел ссыпят в огород на грядки,

Где овощи прекрасные растут,

Чтоб с урожаем было всё в порядке.

 

Дары земли успешно соберут,

Еду готовить будут с них умело,

Их варят, жарят, парят и пекут,

И атомы земли уходят в тело.

 

Процесс обмена длится без конца,

Круг замкнутый веществ идёт в природе,

На кладбище хоронят мертвеца,

Со временем он – овощ в огороде.

 

1.08.1998

 

Home Page

 

2715     ЯК ЖЫЦЬ?

 

Прыемна, як здаровы i багаты,

Зусiм няма чаго ў жыццi тужыць,

Такi да гора iншых глухаваты.

А беднаму i хвораму як жыць?

 

Цудоўна, як прыгожы i прывабны,

Усе ў жыццi адкрытыя шляхi,

Як непрыгожы, ды не вельмi зграбны,

Душа балiць i плача ад тугi.

 

Нiколi не спаткаць расчараванне,

Заўжды вышэйшы можна сэнс знайсцi,

Калi ў душы пяшчотнае каханне,

Шчаслiвы лёс сустрэнецца ў жыццi.

 

Найлепей, як багаты i здаровы,

Шчаслiўчыкам зайздросцяць нездарма,

Ды лёс спаткае жорсткi i суровы,

Калi кахання ўзнёслага няма.

 

2.08.1998

 

Home Page

 

2716     ПАДМАН

 

Чаму вакол цвiце адзiн падман?

Не ведаем амаль iнакшай моды,

I сэрца боль пячэ ад цяжкiх ран.

Няўжо манюкi людзi ад прыроды?

 

Суровая выснова, але факт,

Бо сваё слова людзi не трымаюць,

I парушаюць этыку i такт,

Калi занадта многа абяцаюць.

 

Але так ёсць, i далей будзе зноў,

Натуру ўжо нiяк не перайначыць,

Таму вакол падманная любоў,

Ману i ў справах часта можна бачыць.

 

Ды немагчыма стан такi змянiць,

Але, дарэмна каб не хвалявацца,

Мо вочы на падман зусiм закрыць,

I да абставiн лепш прыстасавацца?

 

2.08.1998

 

Home Page

 

2717     ГДЕ ВСЕ

 

Не нужны мне земные блага,

На небеса уже хочу,

Пред смертью не имею страха.

Но ад иль рай я получу?

 

Наверно, рая мне не надо,

Греховно прожил жизнь свою,

Открыты всем ворота ада,

Им предпочтенье отдаю.

 

Пусть в рай последует элита,

Она привыкла лучше жить,

Тут брали с общего корыта

И там проявят свою прыть.

 

Я не был здесь большой фигурой,

Не жил в достатке и красе,

Не дорожу своею шкурой,

Хочу туда, где будут все.

 

2.08.1998

 

Home Page

 

2718     Я ПОПРОБУЮ

 

По тебе умирал не один,

Хотя смертного нет приговора,

Губы – алые гроздья рябин,

И глаза – голубые озёра.

 

Очертанья высокой груди,

Поглядишь – перехватит дыханье,

То ли будет ещё впереди,

Сейчас ноет душа от страданья.

 

И я тоже встречаться хочу,

Но свиданья тебе не назначу,

Знаю, горький отказ получу,

Поступать ты не можешь иначе.

 

На тебе свет сошёлся на клин,

Я попробую, может быть, скоро

Целовать буду гроздья рябин

И смотреть в голубые озёра.

 

3.08.1998

 

Home Page

 

2719     НIБЫ ЗНIЧКА

 

Ад кахання я згарала,

Вельмi хцiва глядзеў ты,

Жыта спелае схавала

Нашы лёгкiя сляды.

 

Зоркi ў вочы мне глядзелi,

Ночка цёмная была,

Знiчкi на зямлю ляцелi,

Не шкадую, што пайшла.

 

Бо саспела, нiбы жыта,

Час даўно прыйшоў кахаць,

Сэрца любаму адкрыта,

Больш няма чаго чакаць.

 

Замуцiлася крынiчка,

Боль i радасць на душы,

Я згарэла, нiбы знiчка,

Ў спелым жыце на мяжы.

 

4.08.1998

 

Home Page

 

2720     БУДУ БОРОТЬСЯ

 

Ночами от беды теперь не сплю,

Ведь в отношеньях наших перемена,

Сомнений нет, что я тебя люблю,

Хоть оскорбляет подлая измена.

 

Не говоришь уж больше нежных слов,

Привычки изменило увлеченье,

Ты разрушаешь прежнюю любовь

И превращаешь жизнь мою в мученье.

 

Не знаю даже, дальше как мне быть?

К тебе питаю полное презренье,

Но продолжаю я тебя любить,

Хоть это не любовь, а униженье.

 

Бороться буду за судьбу свою,

Я не отдам тебя другой, мой милый!

Как в юности, страдаю и люблю,

Ведь без тебя останусь я бескрылой.

 

4.08.1998

 

Home Page

 

2721     МЯЖА

 

Як толькi да мяжы – тады цiкава,

Бо лепшае наперадзе яшчэ,

А за мяжой узнёсласць ўраз прапала,

Бо невядомасць сэрца не пячэ.

 

I радасцi няма, як ўсё вядома,

А нават сум ў душы, наадварот,

На сэрцы толькi пустата i стома,

Не трэба пералазiць цераз плот.

 

Як невядома, то заўжды ахвота

Памацаць або нават паглядзець,

Ды лепей супынiцца каля плота,

Расчаравання каб пасля не мець.

 

Магнiтам невядомасць моцна цягне,

Жадаюць яе цела i душа,

Але не страцiць хто цiкавасць прагне,

Павiнен ведаць, дзе ляжыць мяжа.

 

4.08.1998

 

Home Page

 

2722     МЕЧТА О СЧАСТЬЕ

 

Тебя я видел в день по десять раз

Девчонкой неказистой и несмелой,

Но позади уже десятый класс,

Красавицей теперь ты стала зрелой.

 

Гляжу я на тебя во все глаза,

Ты начинаешь мне ночами сниться,

Пленила твоя стройность и краса,

Ты – лучше всех, пришла пора влюбиться.

 

Я видел многих, нет такой, как ты,

Ты сердце покорить моё сумела,

Теперь лишь о тебе мои мечты,

Ведь для меня ты стала королева.

 

Мы жили много лет в одном дворе,

В жару тебя я видел и в ненастье,

Мечтаю лишь теперь о той поре,

Когда найду с тобой любовь и счастье.

 

5.08.1998

 

Home Page

 

2723     СИЛЬНЫЙ МУЖЧИНА

 

Мужчина сильный, труженик и воин

Всегда, но коль коснётся дело баб,

То называться сильным недостоин,

В любви он, как ребёнок малый, слаб.

 

Он не всегда проводит наступленье,

В позорный часто попадает плен,

Теряет силу за одно мгновенье,

Не может встать с натруженных колен.

 

Был сильным, гордым, даже неприступным,

Но на колени кто его привёл?

Наверно, недостатком, даже крупным,

Считать, что очень слабый женский пол.

 

Ведь этот тезис – полная нелепость,

Пред женщиной мужчина – вечный раб,

Но до тех пор, пока не пала крепость,

Тогда мужчины вновь сильнее баб.

 

6.08.1998

 

Home Page

 

2724     ТАК ДОБРА

 

Плакаць хочацца – трэба смяяцца,

Нiбы клоун у цырку руды,

Ў такiм стане прыйшлось заставацца,

Не спектакль, не сезон, а гады.

 

З чалавека рабiлi жывёлу,

Бо праводзiўся эксперымент,

Гуманiзму знiшчалi аснову,

Разбуралi асобу ушчэнт.

 

I цярпелi маўклiва абразу,

Бо iначай – гулаг цi турма,

Камунiзм разбурыўся адразу,

Ды свабоды i далей няма.

 

А таму, што мы самi такiя,

Па свабодзе не маем журбы,

Карыстаюцца ёй хай другiя,

Нам так добра, далей мы рабы.

 

9.08.1998

 

Home Page

 

2725     УСЁ ЗБЛЫТАЛАСЬ

 

Жыццё гады ўсе спрасавала разам,

Зусiм не разабрацца: дзе якi,

Ды бачны ў гэтым хаосе адразу

Маленства надта любыя гадкi.

 

Хоць радасцi ў дзяцiнстве бачыў мала,

Ды часта ўспамiнаецца яна,

Гады майго маленства аб'яднала,

Суровая i цяжкая вайна.

 

Гады былыя у маленстве бачу,

Праходзiць iх бясконцы карагод,

Без цяжкасцi амаль заўжды адзначу,

Здарылась што ў якi ваенны год.

 

Пасля жыццё гады напрасавала,

Набраўся iх ужо вялiкi стос,

Iдуць яны iмклiва, як навала,

Ўсё зблыталась, ў гадах цяпер хаос.

 

9.08.1998

 

Home Page

 

2726     ТОЛЬКО НЕНАВИСТЬ

 

Горечь, боль и печаль расставаний

Невозможно бесследно забыть.

Сколько вынести нужно страданий,

Чтоб любимого прочь отпустить!

 

Почему-то уходят мужчины,

Разрушая семью и любовь,

Хотя явной не видно причины,

Я искала её, ищу вновь.

 

От обиды и боли рыдала,

Ничего до сих пор не пойму,

Просто совести, видимо, мало,

А я верила только ему.

 

Не забыть мне поры расставанья,

В сердце – боль, щёки в горьких слезах,

Нет любви, но и нет состраданья,

Только ненависть в милых глазах.

 

10.08.1998

 

Home Page

 

2727     ЗБОЧЫЎ У НЕРЭАЛЬНАСЦЬ

 

Не вельмi ўсе iмкнуцца да мэты,

Бо значна лепей плыць па цiхай плынi,

Мэта не пакараецца заўжды,

Iмпэт душэўны паступова стыне.

 

Хто год iмкнецца, а хто – дваццаць пяць,

Здаецца, да мэты iдзеш па кроку,

Ды лепш было зусiм не пачынаць,

Бо вынiкаў амаль не бачна воку.

 

Цудоўна, калi лёгка плынь нясе,

Па берагах мiльгае разнастайнасць,

Свет бачыцца у бляску i красе,

Адчуецца прывабная рэальнасць.

 

Калi ў жыццi – вялiкая мэта,

I да яе шмат год упарта крочыў,

Ў душы саўе гняздо сабе бяда,

Бо ад жыцця у нерэальнасць збочыў.

 

11.08.1998

 

Home Page

 

2728     САГРЭЦЬ УСМЕШКАЮ

 

Калi ёсць настрой i не згасла змога,

То пад жыццёвым прэсам не журысь,

Мне не патрэбна ад цябе нiчога,

Пяшчотна i лагодна усмiхнiсь.

 

Цудоўна твар ўпрыгожвае усмешка,

Таму люблю яе я нездарма,

Яна заўжды – к людскому сэрцу сцежка,

Другiх шляхоў амаль зусiм няма.

 

Ты усмiхнiсь, нiчога не здарыцца,

А толькi стане на душы святлей,

Няхай усмешка больш не паўтарыцца,

Ды ад святла на сэрцы весялей.

 

Усмешка шчыра дорыць шчасця трохi,

Прыемна мне такi дарунак мець,

Хай нашы разыходзяцца дарогi,

Душу усмешкай хочацца сагрэць.

 

12.08.1998

 

Home Page

 

2729     ВАЖНАЕ ПЫТАННЕ

 

Цiкавае i важнае пытанне,

Але адказу на яго няма:

Чаму заўжды мацнейшае жаданне

Не жонка выклiкае, а кума?

 

Цiкава, захаваны дзе прычыны?

Жыццёвы факт, што да яго дадаць?

Цi надта вiнаватыя мужчыны,

Што прагнуць дзiва новае пазнаць?

 

Цi вiнавата, як звычайна, Ева?

Адаму дала плод дабра i зла,

Але яна яго таксама ела,

Жанчынам даць ратунку не змагла.

 

Хай часам сумавць пачне жанчына,

Што муж няверны. Ды навошта сум?

Бо ведаць яна ўпэўнена павiнна,

Што i яе жадае палка кум.

 

12.08.1998

 

Home Page

 

2730     ЛЮБИТЬ ПРЕКРАСНО

 

Рассказывают сказки про любовь,

Коль не любовь, о чём писать поэту?

Поют ей дифирамбы вновь и вновь,

Но ведь любви в любви почти что нету.

 

В ней горе и тревоги, море слёз,

От ревности обиды и страданье,

И непрерывный страх от тех угроз,

Которые ускорят расставанье.

 

Казалось, любят, а так много ссор,

Обиды, оскорбленья и рыданья,

В любви ведётся так ведь с давних пор,

Наверное, с начала мирозданья.

 

Но от любви не деться никуда,

Хотя любви, действительно, в ней мало,

Любить непросто, но любить всегда

Прекрасно, хоть любовь имеет жало.

 

12.08.1998

 

Home Page

 

2731     ЯК БЫЦЦАМ НЕ БЫЛО

 

Быў i няма, як быццам не было,

I, як усiх раней, зямля схавала,

Прыйшло прызнанне або не прыйшло,

Нi кроплi болей ўжо не хвалявала.

 

На шчасце цi бяду лёс талент даў?

Не змог iсцi за iншымi нiколi,

Заўсёды цалiк з цяжкасцю араў,

Каб гаспадарыць на уласным полi.

 

Нiчога не здабыць без барацьбы,

Змагацца трэба, рухалась каб справа,

I таленту адвечныя рабы

Сiл i здароўя аддаюць нямала.

 

Падняцца вельмi цяжка на крыло,

Усё жыццё патрэбна хвалявацца,

Быў i няма, як быццам не было.

А можа лепей з талентам расстацца?

 

13.08.1998

 

Home Page

 

2732     ТАКАЯ ЖИЗНЬ

 

Не нужно падать духом никогда,

Со временем всё в жизни поправимо,

Печаль и скорбь, и горькая беда,

Как поры года, пролетают мимо.

 

Впредь о потерях тяжких надо знать,

Придёт пора – беду придётся встретить,

Но ни к чему себя уничтожать,

Проходит всё, пройдут тревоги эти.

 

Беда, когда ломается любовь,

И сердце от печали каменеет,

Но время лечит, и, возможно, вновь

Прекрасней, чем была, любовь созреет.

 

Стирают горе с памяти года,

Как хорошо, что мозг забыть умеет!

Не нужно падать духом никогда,

Такая жизнь: побьёт и пожалеет.

 

13.08.1998

 

Home Page

 

2733     ЯВНЫЕ УСПЕХИ

 

Успехи чрезвычайные видны,

Судьба коль беззастенчиво ласкает,

На гребень набегающей волны

Синхронно постоянно возвышает.

 

И двигает уверенно туда,

Где даже лучше, чем питомцу надо,

Где стороною обойдёт беда,

За синекуру следует награда.

 

Не нужно применять стандартных схем,

Где жизнь сложилась так необычайно,

Без доказательств ясно видно всем:

В карьере всё бывает не случайно.

 

Быть может измененье, но пока

Другим лишь достаётся на орехи,

Ведёт коль твёрдо сильная рука,

Случаются там явные успехи.

 

14.08.1998

 

Home Page

 

2734     ГЛЯДЗЕЦЬ НА СВЕТ

 

Свет назiраць i цэлы час здзiўляцца –

Цудоўны i прыемны Боскi дар,

Душой да прыгажосцi дакранацца,

Глядзець заўжды ў яе чароўны твар.

 

Вакол ляжаць дзiвосныя карцiны:

Лес, рэчка, далеч неба, сенажаць,

Мiж белых аблакоў палёт буслiны,

Краса у змозе сэрцу радасць даць.

 

Чаруюць гронкi спеючай рабiны,

На iх глядзець прыемна шмат разоў,

Заранак спеў i цёхкат салаўiны

Даюць натхненне сэрцу зноў i зноў.

 

Каб радасць мець, не трэба вельмi многа,

Грунтоўна каб палепшыць настрой свой,

Не трэба надзвычайнага нiчога:

Глядзець на свет з паднятай галавой.

 

14.08.1998

 

Home Page

 

2735     ХОЧУ ЛЕТА

 

Уходящее лето, останься,

А ты, осень, пока погоди,

О жару, что печёт, не поранься,

Твоё время ещё впереди.

 

Быстро лето моё пролетело,

Ведь весна ещё грела вчера,

Душа молода, молодо тело,

Но осенняя близко пора.

 

Ведь природу никак не обманешь,

Жизнь течёт, словно к дельте река,

Грянет осень – как листья завянешь,

Бабье лето пусть длится пока.

 

Осень хмурая скоро приходит,

Легла на душу чёрная тень,

Тело места себе не находит,

Хочу лета, хотя б один день.

 

15.08.1998

 

Home Page

 

2736     ФЛИРТ

 

Случайный флирт – как лёгкий коньячок,

Он голову слегка приятно кружит,

Всегда продлится лишь короткий срок,

Никто со стороны не обнаружит.

 

Но предлагают не всегда коньяк,

А водку или даже самогонку,

И флиртовать не хочется никак,

Приятней просто отойти в сторонку.

 

Когда флирт не заходит далеко,

Кончается загадочной улыбкой,

На сердце и приятно, и легко,

Не трудно устоять на почве зыбкой.

 

Но не на шутку коль процесс пошёл,

Он голову закружит, как от яда,

Уже не флирт, а тайная любовь.

Но для чего такая ноша надо?

 

15.08.1998

 

Home Page

 

2737     НЕ НУЖНО ЛЮБВИ

 

Не нужно мне твоей любви,

Ведь есть весомая причина,

Глубин мы в чувствах не нашли,

В постели не был ты мужчина.

 

Я недотрогою была,

Не занялась экспериментом,

Судьба в мужья тебя дала,

Ты оказался импотентом.

 

Для всех я замужем давно,

Так, к сожаленью, не считаю,

Казалось, будет всё равно,

Но без мужской любви страдаю.

 

Мы к заключению пришли,

Что зря не следует стараться,

Не нужно мне твоей любви,

Пора навечно расставаться.

 

16.08.1998

 

Home Page

 

2738     ВАЛОШКI

 

Твае вочы – як валошкi,

Яны вочы маiх мрой,

Я цябе саромлюсь трошкi,

Ды жадаю быць з табой.

 

Па табе даўно ўздыхаю,

На душы нашу тугу,

Можа я цябе кахаю,

Разабрацца не магу.

 

Не магу нiяк прызнацца,

За табой хаджу, як цень,

А пакуль валошкi сняцца

Ў спелым жыце кожны дзень.

 

Вельмi доўга не рашаўся,

Трэба мне цябе сустрэць,

Каб сказаць, што закахаўся,

I ў валошкi паглядзець.

 

17.08.1998

 

Home Page

 

2739     СМУТКУЮ

 

Смуткую часта па тваiх руках,

Што так пяшчотна палка абдымалi,

Але кахання разбурыўся гмах.

Цяпер мяне хто песцiць будзе далей?

 

Успамiнаю аб тваiх губах,

Што так салодка вабна цалавалi,

За долю адчуваю боль i страх.

А як прыгожа мы з табой кахалi!

 

Тужу аб мiлых дарагiх вачах,

Што з ласкай на мяне заўжды глядзелi,

Ды позiрк твой амаль зусiм ачах.

Раней якое мора шчася мелi!

 

Цяпер адна i адчуваю жах,

Бо час iдзе няўмольна ды iмклiва,

Смуткую па руках, губах, вачах.

Цi буду я яшчэ калi шчаслiва?

 

18.08.1998

 

Home Page

 

2740     ПРОСТИ

 

Его я повстречала на беду,

Чрезмерным оказалось увлеченье,

Перед тобою в ноги упаду

И попрошу пощады и прощенья.

 

И ты грехи имел уже не раз,

Но я тебя безропотно прощала,

Прости и мне мою вину сейчас,

Ведь лучше бы его я не встречала.

 

Случается греховная любовь,

Вот и меня попутал бес, наверно,

Избавиться непросто от грехов,

Ведь мучает нещадно душу скверна.

 

Грешна я и прошу теперь: «Прости!»

Единый раз, но счастье растоптала.

Иль будут у нас разные пути,

Чтоб о тебе я только вспоминала?

 

20.08.1998

 

Home Page

 

2741     АТРЫМАЦЬ ПРЫЕМНАСЦЬ

 

I здавальненне стане цяжкай працай,

Калi бясконца – толькi лыжкай мёд,

Як ў колькасцi яго перастарацца,

Абрыдне хутка ён наадварот.

 

Каб толькi радасць атрымаць заўсёды,

Патрэбна ў любой справе меру мець,

Калi няма мяжы, больш будзе шкоды,

Адразу мудры сэнс не зразумець.

 

Але, калi iдзе без меры справа,

Каханне, гульнi або алкаголь,

Адразу хоць здаецца, што замала,

Ды ў вынiку кране душэўны боль.

 

Каб не рабiць прыемнасць цяжкай працай,

I ад яе пасля пакутаваць,

Цудоўней лепш упарта намагацца

Прыемнае па частках атрымаць.

 

20.08.1998

 

Home Page

 

2742     МIР

 

Мiж намi мiр падобны на вайну,

Таму заўжды зараджаны гарматы,

Калi памылку зробiш хоць адну,

Бiць пачынаюць цяжкiя снарады.

 

Б'юць моцна, не шкадуючы агню,

Каб амаль ўсё навокал зруйнавалi,

Iдзе змаганне зноў за вышыню.

Бой пройдзе, а якi мiр будзе далей?

 

Натягнуты, як тонкая струна,

Або такi, як тоўстыя канаты?

Пачнецца зноў суровая вайна

Цi змоўкнуць назаўжды цяпер гарматы?

 

Паганы мiр цудоўней, чым вайна,

I мець яго патрэбна намагацца.

Але цi будзе ў тым мая вiна,

Што прыйдзецца калiсьцi памыляцца?

 

21.08.1998

 

Home Page

 

2743     ЛИЦЕМЕР

 

Я не способен лицемерить,

Ложь оскорбляет душу мне,

Другим на слово склонен верить,

Сам откровенен я вполне.

 

Однако, жизнь даёт примеры,

Что говорят не так, как есть.

К чему стремятся лицемеры,

Теряя праведность и честь?

 

Наверно, нужно что-то очень,

Язык не будут даром бить,

Хотя довольно ясно, впрочем,

Что ложь стремятся говорить.

 

Пусть правда, хоть она сурова,

Не обнаружилось чтоб вдруг,

Что сильно слух ласкает слово,

Но страшный враг оно, не друг.

 

22.08.1998

 

Home Page

 

2744     РАДОСТЬ

 

Коль безмерно только радость

В душе плещет через край,

Слаще всех такая сладость,

Узнаёшь, как сделан рай.

 

Но коль радость угасает,

В жизни ничему не рад,

Сердце тяжело страдает,

Узнаёшь, как сделан ад.

 

Даже умирать не надо,

А взглянёшь за жизни край,

Чтоб познать терзанья ада,

Чтобы знать, как сладок рай.

 

Радость – действенная сила,

Буду с нею мчаться вдаль,

Чтоб она не проходила,

Ни к чему в душе печаль.

 

23.08.1998

 

Home Page

 

2745     УЖО НЕ ДАКРАНУЦЦА

 

Жыве ў душы надзея на цяпло,

Яна трываць працягвае упарта,

Хоць ведае, што лета ўжо прайшло,

А восенню чакаць цяпла не варта.

 

Выкарыстоўваць трэба добры час,

Нi ў чым нiколi надта не спазняцца,

Бо шансы, што былi, знiкаюць ўраз,

А потым ўжо дарэмна спадзявацца.

 

Бо лета раз здараецца ў жыццi,

I больш нiколi ўжо не паўтарыцца,

А шлях жыццёвы трэба так прайсцi,

Каб радасць мець i горка не журыцца.

 

Жадаць бязглузда добрага цяпла,

Бо да яго ужо не дакрануцца,

Спяшацца лепш, каб восень не прайшла,

Бо можна прад зiмою апынуцца.

 

23.08.1998

 

Home Page

 

2746     IДУ НАПЕРАД

 

За крокам крок iду наперад,

Чарговую каб здолець вышыню,

Магчыма, шлях вядзе у нерат,

Таму ўсё меней спрыту i агню.

 

Але iмкнусь iсцi паволi,

Бо iншых не магу знайсцi шляхоў,

Хоць цяжка быць ў няўдзячнай ролi,

Ўзяў вышыню, бяру другую зноў.

 

Навошто вабныя вяршынi,

Мо лепш не браць iх, сталы мець спакой?

Iмпэт пакуль мой не астыне,

Iду упарта сцежкаю крутой.

 

Мо выйсця з нерату не будзе?

Даведаюсь, ды трэба пачакаць,

Хада дае цяпло у грудзi,

Таму лепш ў нерат крочыць, чым стаяць.

 

23.08.1998

 

Home Page

 

2747     ТОЛЬКО ВПЕРЁД

 

Что делать, коль стоишь на полпути

И знаешь, что с мечтой не повстречаться?

Иль, как всегда, вперёд ещё идти,

Или назад, к истокам, возвращаться?

 

Возвратный изнурительный поход,

И на него возможно согласиться,

Когда вперёд шёл день, неделю, год,

Назад, наверно, легче устремиться.

 

Но если полпути полжизни шёл,

И есть на что солидно оглянуться,

Огонь в душе к мечте упрямо вёл,

Полжизни нужно, чтоб назад вернуться.

 

Пускай не встречу я свою мечту,

Возможно, и на финиш не прибуду,

Но только, как всегда, вперёд иду

И возвращаться ни за что не буду.

 

25.08.1998

 

Home Page

 

2748     ТОЛЬКI «НЕ»

 

– Ты не кажы мне болей «Не»,

З адмовай цяжка заляцацца,

Бо хутка мой запал мiне,

Адной ёсць шанц табе застацца.

 

– А як скажу табе я «Так»,

Калi няма ў душы кахання?

Мне цяжка ад тваiх атак,

Але зусiм няма жадання.

 

Ды нецiкава мне з табой,

I сэрца ные, нiбы рана,

Напэўна, будзеш ты герой,

Але не для майго рамана.

 

Лепш буду я яшчэ чакаць,

А зараз толькi «Не», не болей,

Бо палка хочацца кахаць,

Для сэрца хочацца патолi.

 

25.08.1998

 

Home Page

 

2749     СВЕТ ПАЧУЦЦЯЎ

 

Не вельмi добра збудаваны свет,

Ў адносiнах багата каламуцi,

Я не хiрург – непрызнаны паэт,

Ды прэпарую у вершах пачуццi.

 

Паволi адкрываецца сакрэт,

Якi уплыў пачуццяў на учынкi,

Я не псiхолаг, ды i не паэт,

Апiсваю пачуццi без замiнкi.

 

Пачуццi не памацаеш рукой,

Але жыццё яны змяняюць значна,

I фотавершы – хлеб зусiм не мой,

Пiшу пра тое, вокам што не бачна.

 

Нябачнае пабачыць каб маглi,

З сакрэтаў ў вершах падымаю полаг,

У свет пачуццяў тэмы завялi,

Хаця я не хiрург i не псiхолаг.

 

26.08.1998

 

Home Page

 

2750     БУДЕТ ПОЗДНО

 

Всё в жизни оставляем на потом,

Но что оставил – утекает в Лету,

Не ждёт уже, как прежде, отчий дом,

Родителей давно в живых уж нету.

 

Никто не будет радостно встречать

И провожать не выйдет до калитки,

Безмолвно смотрят и отец, и мать

Теперь на фото с надмогильной плитки.

 

Ведь нужно было чаще приезжать,

Хоть отпуск только раз в году бывает,

Родителям тепло способен дать,

Кто мест родных совсем не покидает.

 

А в доме всё покрыто словно льдом,

Глядишь на вещи грустно и нервозно,

Всё в жизни оставляем на потом,

Захочешь сделать, но уж будет поздно.

 

27.08.1998

 

Home Page

 

2751     ЗДРАДНIК

 

Хто здрадзiў раз, той здрадзiць i другi,

Няма псiхалагiчнага бар'ера,

Нi роспачы ад здрады, нi тугi,

Нi болю ад таго, што знiкла вера.

 

Хто здрадзiў нават вельмi у малым,

Шлях да вялiкай здрады тым адкрыты,

У здраднiка сумленне – нiбы дым,

I гонару няма, цi ён забыты.

 

Ды ёсць даволi здраднiкаў, на жаль,

А зносiны патрэбна мець заўсёды,

Тым, у каго сумленне, нiбы сталь,

Яны прыносяць болю шмат i шкоды.

 

Хто здрадзiў раз або другi сябрам,

Той i сваiм каханым здрадзiць здольны,

Калi прыйзе выгодная пара,

Ад абавязкаў здраднiк цалкам вольны.

 

28.08.1998

 

Home Page

 

2752     РАМАНТЫЧНЫ СТАН

 

Калi гавораць без падману,

Для сэрца словы – нiбы мёд,

Хлусня заўжды – як соль на рану,

Душу пячэ халодны лёд.

 

Ды зрэдку мёд салодкi будзе,

А большай часткай – халады,

Бо часта так паводзяць людзi,

Што ў словах iх падман заўжды.

 

Падман прызначаны рахманым,

Не сохнуць здрады каранi,

Атручвае жыццё каханым,

Няма адносiн без хлуснi.

 

Здаецца, праўду кожны кажа:

Надзеi рамантычны стан!

Не мёд, а лёд на сэрца ляжа,

Бо ў словах тоiцца падман.

 

30.08.1998

 

Home Page

 

2753     ПЕРАПЛАЎЛЯЮЦЦА Ў ВЕРШ

 

Калi замардаваны цяжкай працай

Цi адчуваеш стому на душы,

Як нават i праз сiлу намагацца,

Не пiшуцца нiякiя вершы.

 

Як не хвалюе моцнае каханне

Цi перайшоў ужо яго мяжу,

Пiсаць аб iм – пустое спадзяванне,

Не зразумееш iншую душу.

 

Бо тэму вельмi добра ведаць трэба,

Як ззаду ўжо жыццёвая шаша,

Падстава ёсць i ўгноеная глеба,

Каб слушны змест складаўся у верша.

 

Як ёсць пачуццi палкiя i веды,

Запал стрымаць не здатны кайданы,

Складаць страфу не ставiш нават мэты,

Ды ў верш пераплаўляюцца яны.

 

1.09.1998

 

Home Page

 

2754     ЧАПАЦЬ МОЦНАГА

 

Як люстэрка, гладкая вада,

Нiбы i няма магутнай плынi,

Нават лiст не здольна пагайдаць,

Пакуль камень нехта ў рэчку кiне.

 

Ды як вецер моцны загудзе,

Пачынаюць бiць, як молат, хвалi,

Ў наступ плынь магутная iдзе,

Каб вятры дарэмна не чапалi.

 

Памiж хваль ў люстэрцы – толькi жах,

Бо звычайны зрушаны парадак,

Моцны гул прыбою у вушах,

Нiбы заравеў вялiкi статак.

 

Прыйдзе або вернецца бяда

Да таго, хто моцнага чапае,

Як люстэрка, гладкая вада,

Але часам хвалi уздымае.

 

3.09.1998

 

Home Page

 

2755     ПЕСНИ СТРЕЛ

 

Стрелы Амура разящие,

Мимо летят в цели дальние,

Песни любви уходящие,

Звуки разлуки печальные.

 

В сердце они раньше метили,

Грело любви ожидание,

Радугой жизнь разноцветили,

В сердце осталось страдание.

 

Милый Амур плохо целился,

От неудач сник заранее,

Что полюблю, разуверился,

Не дождалась попадания.

 

Где же стрелки настоящие,

Стрелы где их необманные,

Песни любви приходящие,

Звуки о встрече желанные?

 

3.09.1998

 

Home Page

 

2756     КРЫНIЧКА

 

Зарасла трысцём крынiчка,

Вады ў ёй цяпер – анi,

I прапала, нiбы знiчка,

Што згарэла ўвышынi.

 

Любаваўся ёю кожны

Срэбрам як вада блiшчыць,

Мог з крынiчкi падарожны

Смагу часам спаталiць.

 

Хуткацечны час ўсё шкодзiць,

Ён няўмольны, на бяду,

Лепш раней было знаходзiць,

Хто б яшчэ папiў ваду.

 

Зарасла цяпер крынiчка,

Сваё скончыла жыццё,

Вельмi хутка, нiбы знiчка,

Зараз твань ў ёй i трысцё.

 

5.09.1998

 

Home Page

 

2757     ВIРТУАЛЬНЫ СВЕТ

 

Імпэт душы i жорсткая рэальнасць

Амаль заўжды не здатны супадаць.

Як добра, што iснуе вiртуальнасць,

Дзе можна асалоду адшукаць!

 

Мы для сябе падвойны свет ствараем,

Адзiн – тыран, а iншы – дэмакрат,

Ў другiм, як птушкi, ўзлёты адчуваем,

Бо волю здатны даць абвесны лад.

 

Аб тым, што не здарылась, успамiны

Аздобiць здатны шэрае жыццё,

Удзячныя натхненню быць павiнны,

Хоць ўзнёсласць – вiртуальнасць, небыццё.

 

Свет нерэальны, а якi цiкавы,

Як пераступiш у яго мяжу!

I настрой лепш, iдуць цудоўней справы,

Спакой i радасць ён нясе ў душу.

 

5.09.1998

 

Home Page

 

2758     ВАРОНЫ I АРЛЫ

 

Не забаронiш каркаць варанню,

Ды, як аб нечым каркаюць упарта,

Няма нiколi дыму без агню,

Прыслухацца да голасу iх варта.

 

А кажуць, што нахабныя арлы,

Што робяць ўсё яны не па закону,

Дастатак што ў варон цяпер малы.

Няўжо i застанецца так да скону?

 

Цяпер арлы, але ж з варон яны,

Вароны iх арламi выбiралi,

Накiнулi спачатку кайданы,

А потым каркаць аб бядзе пачалi.

 

Хоць каркай або не – бяда прыйшла,

Уголас каркаць зараз ўжо баяцца,

Каб добрым мець галоўнага арла,

На выбарах за розум трэба брацца.

 

6.09.1998

 

Home Page

 

2759     Я ВЕРНУЛСЯ

 

Я вернулся с Афгана домой,

Нас болезни и пули косили,

И я ранен был пулей шальной,

На протез ногу мне заменили.

 

Но свою не ругаю судьбу,

Мы нужны матерям и такие,

Хуже было вернуться в гробу,

Как домой возвратились другие.

 

Жизнь прекрасна всегда в двадцать лет,

В страну счастья дорога открыта,

Но шагать уж возможности нет,

Не лелеет судьба инвалида.

 

Преступление перед страной,

Ведь никто за него не ответит,

Я вернулся с Афгана домой,

Но других никогда мать не встретит.

 

7.09.1998

 

Home Page

 

2760     ЗВЕРЫ РАЗБЕГЛIСЯ

 

Спачатку лес звярамi быў багаты,

Ды ураган яго ўвесь час трасе,

Спужаўся буры нават лось рагаты,

А iншыя разбеглiся усе.

 

Жыць стала цяжка i маральна горка,

З канцамi не сыходзiлiсь канцы,

Адразу лес пакiнула вавёрка,

А следам i пужлiвыя зайцы.

 

Чым далей, жыццё горай станавiлась,

Не верылi, што будзе час такi,

Неверагодных нават сноў не снiлась,

Ды з лесу паўцякалi i ваўкi.

 

Як i раней, цяпер ў цане зялёны,

I з часам дачакаемся пары,

Як долар будзе каштаваць мiльёны,

Бо нуль – вавёркi, зайцы i зубры.

 

8.09.1998

 

Home Page

 

2761     РОЗУМ I СЭРЦА

 

Знiкла i апошняя надзея,

Прыйдзецца цяпер бяду сустрэць,

Розум вельмi добра разумее,

Сэрца не жадае разумець.

 

Бо каханне толькi ледзьве тлее,

А яму даўно пара гарэць,

Розум вельмi добра разумее,

Сэрца не жадае разумець.

 

Паступова роспач ў душы спее,

Больш ў аблокi, пэўна, не ўзляцець,

Розум вельмi добра разумее,

Сэрца не жадае разумець.

 

Скончыцца душэўная завея,

I каханне зможа абагрэць,

Розум вельмi цяжка разумее,

Сэрца здатна лепей разумець.

 

9.09.1998

 

Home Page

 

2762     СЕКСУАЛЬНАЯ МУКА

 

Нет хуже сексуальной муки,

С ней тяжело вести борьбу,

И случай дал тебя мне в руки,

Облегчить чтоб мою судьбу.

 

Невыносимо ожиданье,

Ведь не до пламенной любви,

Когда измучило страданье,

Когда волнение в крови.

 

Пусть грех, но Бог грехи прощает,

Когда с надеждой попросить,

Пусть лучше гневом покарает,

Чем с сексуальной мукой жить.

 

Уже решение созрело,

Сойдёт иль не сойдёт грех с рук,

Раз создал Бог такое тело,

Не должен допускать в нём мук.

 

13.09.1998

 

Home Page

 

2763     ОТКАЗ

 

Семнадцать лет – прекрасная пора,

Пора любви и сладких ожиданий,

Казалось, было так ещё вчера,

Теперь они – лишь дань воспоминаний.

 

Я целовать её хотел в уста,

Она мою любовь не принимала,

Была со мною холодна всегда

И думать о себе не позволяла.

 

Прошли года, и стало тридцать пять,

Но вспомнились минувшие страданья,

Когда случайно встретились опять,

Не вызвала она уже желанья.

 

Я убеждался в жизни много раз,

Хоть сразу неприятно огорченье,

Коль не согласье будет, а отказ,

Со временем получишь облегченье.

 

14.09.1998

 

Home Page

 

2764     СОВРЕМЕННЫЕ МАДОННЫ

 

Прошло уж время пушкинских Татьян,

И нежных дев почти что нету рядом,

Ведь больше не считают за изъян,

Коль девушки ведут беседу матом.

 

И для здоровья будущих детей

Не ощущают скрывшейся угрозы,

Им сигареты для души милей,

Дымят они, как будто паровозы.

 

Не понаслышке знают алкоголь,

Для общества наступит вскоре драма,

Пьяна девчушка, и на сердце боль.

Какая из неё быть может мама?

 

Секс безопасный выбрали они,

Разрушены моральные препоны,

Пьют, курят, матерятся в наши дни,

Такие современные мадонны.

 

15.09.1998

 

Home Page

 

2765     РАСПЛАТА

 

Нiчога ад людзей не трэба браць,

Хоць вельмi мала ўзяў, хаця багата,

Бо значна болей прыйдзецца аддаць,

Чакае немiнучая расплата.

 

Падачка – як нажыўка на кручок,

Знянацку хутка хто яе глытае,

Калi пасля пацягне крыху ўбок,

Ўраз зловiцца, як рыбка залатая.

 

Не вызвалiцца ад кручка нiяк,

Дарэмныя рыўкi i намаганнi,

Што хоча зробiць з рыбкаю рыбак,

Яна ж павiнна выканаць жаданнi.

 

Залежнасцi нiколi лепш не мець,

Як паспрабуеш – стане зразумелым,

Бо праглынеш нажыўкi нават ледзь,

А расплацiцца трэба будзе целам.

 

20.09.1998

 

Home Page

 

2766     РАЙ ПРИ ЖИЗНИ

 

В душе и радость, и покой,

Как будто пред вратами рая,

Доволен я своей судьбой,

Мне не нужна судьба иная.

 

В делах я справедливым был

И не имел совсем нахальства.

Но кто когда таких любил?

Они – помеха для начальства.

 

Пора рабочая прошла,

С начальством дел иметь не надо,

Душа свободу обрела,

И кончились мученья ада.

 

Свобода радость принесла,

Ад позади теперь остался,

Страданий больше нет от зла,

При жизни с раем повстречался.

 

20.09.1998

 

Home Page

 

2767     ЛОШАДЬ И АВТОМОБИЛЬ

 

Лошадь, как жену, любили

В те, былые времена,

Есть теперь автомобили,

Ими полнится страна.

 

Раньше хоть любовь делили,

Но теперь любовь одна,

Любим лишь автомобили,

Без любви живёт жена.

 

Чистим, моем их и гладим,

Вытираем нежно пыль,

И раз в год жену прокатим,

Вот зачем автомобиль.

 

Сердце радует машина,

Время забрала она,

Коль в неё влюблён мужчина,

Ни к чему ему жена.

 

21.09.1998

 

Home Page

 

2768     ЗОЛОТАЯ МЕЧТА

 

Хоть надеюсь, но так может быть,

Что желанного счастья не встречу.

Но как хочется нежно любить!

На любовь я любовью отвечу.

 

Иду в жизни по тонкому льду,

С одиночеством трудно бороться,

Я с надеждою милого жду,

Твёрдо верю, что он отзовётся.

 

На душе и печаль, и беда,

Мне нужны и любовь, и опора.

Ожиданье продлится года

Или счастье пожалует скоро?

 

Но надежда пока что жива,

В моём сердце мечта золотая,

Как хочу я услышать слова:

«С добрым утром, моя дорогая!»

 

21.09.1998

 

Home Page

 

2769     ЗА ГРАНИЦЕЙ

 

Папе не удалось стать доцентом,

Но зато профессором сын стал,

Здесь он был бы вечным диссидентом,

Если б за границу не удрал.

 

За границей все пути открыты,

Хочешь, будь а Канаде, хочешь – в США,

Там таланты в землю не зарыты,

И поёт поэтому душа.

 

Коль талант имеешь иль уменье,

То добьёшься денег и высот,

Здесь талант даётся на мученье,

Словно рыба, бьёшься с ним об лёд.

 

С тем, что есть, придётся примириться,

Хоть и грустный в жизни есть момент,

Сын уже профессор за границей,

Папа до сих пор здесь не доцент.

 

23.09.1998

 

Home Page

 

2770     НАДЗЕЯ НА ВЯСНУ

 

Гатовы за цяпло заўсёды

Аддаць высокую цану,

Халоднай не люблю пагоды,

Жыву надзеяй на вясну.

 

Хачу, каб добра грэла сонца,

Ды больш хачу, каб без мяжы

Заўжды, ва ўсе часы, бясконца

Было цяпло ў маёй душы.

 

Не церпiць крыўду i абразу

Душа, з маленства так было,

Яна, як лёд, стае адразу,

Таму, што сонейка зайшло.

 

Мне непрыемны час халодны,

Чакаю, як цяпло крану,

Бясконца лета мець я згодны,

Жыву надзеяй на вясну.

 

23.09.1998

 

Home Page

 

2771     ТРЕВОЖНЫЕ МЫСЛИ

 

Мне чужие мысли не нужны,

Ведь своих в избытке я имею,

Но они не надо для страны,

Что зовётся Родиной моею.

 

Там, где нет простора для ума,

Не помогут золотые руки,

Но грядёт невежество и тьма,

И страна обречена на муки.

 

Плохо будет жить всегда народ,

И надежда лучше жить обманет,

Счастье стороною обойдёт,

Если должно ум ценить не станет.

 

Свои мысли применить куда?

По ночам от них тревожно спится,

В будущем страну ждёт нищета,

Коль их принимает заграница.

 

24.09.1998

 

Home Page

 

2772     ШМАТ НЕВЯДОМЫХ

 

Жыццё прайсцi – нялёгкая задача,

Яе рашыць не удаецца ўраз,

Хоць часам i здараецца удача,

Што вельмi хутка знойдзецца адказ.

 

Ёсць большай часткай безлiч невядомых,

А пастаянных вялiчынь няма,

I нельга спрабаваць шляхоў знаёмых,

Шмат намаганняў прападзе дарма.

 

Ў юнацтве вельмi лёгкiя заданнi,

Здаецца, што вядмы кожны ход,

Ды вынiк горш, чым болей намаганнi,

Як за плячамi ўжо дзесяткi год.

 

Бо вельмi цяжка зберагчы каханне,

Галоўную задачу як рашаць?

Шмат невядомых, але ёсць жаданне,

Каб пад адказ рашэнне падагнаць.

 

24.09.1998

 

Home Page

 

2773     КРЫЛЬЯ ИЛИ ГИРИ?

 

Жизнь нелегко доподлинно узнать,

В ней дважды два – не каждый раз четыре,

Жизнь крылья для полёта может дать

Иль подцепить навек на ноги гири.

 

Жизнь поначалу кажется проста,

Но время её делает сложнее,

Когда от груза на ногах беда,

Не каждый в небо быстро взмыть сумеет.

 

Но редко крылья счастья жизнь даёт,

Навстречу солнцу чтобы ввысь стремиться,

И каждый, словно каторжник, бредёт,

По жизни трудно с гирями тащиться.

 

Так редко в жизни ждёт людей успех,

Иль счастья не хватает в целом мире?

Поэтому и крыльев нет для всех,

Нет крыльев – жизнь даёт на ноги гири.

 

25.09.1998

 

Home Page

 

2774     БОЛЬ АД ЗНОСIН

 

Не трэба праўду нават i шукаць,

Яе няма, а ёсць – то вельмi мала,

Праўдзiвых вельмi хочацца спаткаць,

Цi тых, дзе праўда зрэдку начавала.

 

Было заўжды так або ў нашы днi:

Ад зносiн боль, як быццам соль на рану,

Iдзе размова, ды ў ёй шмат хлуснi,

А ў абяцанках яшчэ больш падману.

 

У пастку пападаеш, як прасцяк,

Бо верыш, што гавораць праўду людзi,

Ды звыкнуць не магу к мане нiяк,

Яна мне, нiбы гiра, цiсне грудзi.

 

Каб роспачы ад слоў чужых не мець,

Ў душы была вясна каб, а не восень,

Раз назаўжды патрэбна зразумець:

Хлуснi не хочаш – не патрэбна зносiн.

 

25.09.1998

 

Home Page

 

2775     НЕМОТА

 

Плывёшь, когда придёт беда,

Один по жизненному морю,

Всегда сплошная немота

В душе других к чужому горю.

 

Пусть людям будет Бог судья,

Судить не нужно очень строго,

Но пропадают вмиг друзья,

Хотя их раньше было много.

 

Не любят бедных и больных,

Изгоев с горькою судьбою,

И предают друзей своих,

Ведь жизнь всегда была такою.

 

На муки предали Христа,

Зло в сердце только нежат люди,

В душе прижилась немота,

Так было, есть и дальше будет.

 

25.09.1998

 

Home Page

 

2776     НЕ ЗГУБIЦЬ НАДЗЕЮ

 

Да берага жаданага прыбiўся,

I болей не хачу у мора плыць,

Але часова толькi прыпынiўся,

Каб назаўжды надзею не згубiць.

 

Абрыдлi штылi вечныя i штормы,

Чакаю ветру – бура вые зноў,

Няма нiколi любай сэрцу нормы,

Таму не след кранацца ветразёў.

 

Даўно надвор'я добрага чакаю,

Але, напэўна, ў мора плыць дарма,

Я карабля надзейнага не маю,

Таму пакуль i поспеху няма.

 

Без горкiх спроб хачу чакаць удачу,

Мо з часам пажадаю ў мора плыць,

Абавязкова паплыву, няйначай,

Каб назаўжды надзею не згубiць.

 

25.09.1998

 

Home Page

 

2777     В ПУТИ

 

Умру и в снег колючий упаду,

Как падают от пули на дуэли,

От жизни ничего уже не жду,

Прошедшую прожил без всякой цели.

 

А, может быть, осяду я на дол,

Как дерево, что сдалось урагану,

Хоть в сердце к жизни страстная любовь,

Но сил не будет, и уже не встану.

 

Возможно, что возьмёт меня вода,

И понесёт стремглав вперёд теченье,

Любил реку я всей душой всегда.

Где умирать, имеет ли значенье?

 

Всегда по жизни радостно идти,

Хоть жизнь едва теплиться будет в теле,

Я из дому пойду, умру в пути,

Не хочется мне умирать в постели.

 

25.09.1998

 

Home Page

 

2778     ДЗЕ ТЫ?

 

Маё каханне! Скажы, дзе ты?

Даўно хачу цябе сустрэць,

Не маю зараз iншай мэты,

Душу iмкнуся абагрэць.

 

Душа сцюдзёная бясконца,

Пара нялёгкая прыйшла,

Бо без кахання – як без сонца,

Няма жаданага цяпла.

 

Маё каханне, адгукнiся!

Прашу ўначы, благаю ўдзень,

Душу маю сагрэць iмкнiся,

Дай ёй хаця б адзiн прамень.

 

Даўно збянтэжана чакаю,

Душа балiць ад гаркаты.

Калi, нарэшце, пакахаю?

Каханне! Калi прыйдзеш ты?

 

26.09.1998

 

Home Page

 

2779     НАДЗЕЯ I РОСПАЧ

 

Хоць маю я ў душы надзею,

Што ўдасца пакахаць яшчэ,

Ды роспачы схаваць не ўмею,

I сэрца полымем пячэ.

 

Ужо трывалая надзея,

Ў душы яна жыве гады,

Пакуль што трохi сэрца грэе,

Але не будзе так заўжды.

 

Чакаць яшчэ прыйдзецца колькi?

Мо шчасце прынясе вясна?

Не прынясе, то распач толькi

Ў душы застанецца адна.

 

Якую лёс мне дасць дарогу,

Хачу даведацца хутчэй?

Здабудзе роспач перемогу

Цi прыйдзе шчасце ад надзей?

 

26.09.1998

 

Home Page

 

2780     ЛОГIКА I АРГУМЕНТЫ

 

Каханню логiка не трэба,

Хоць аргументаў ёсць мiльён,

Яно спадзе, як знiчка з неба,

I сiлай забярэ ў палон.

 

Бездапаможныя парады

Любоў другому падарыць,

Не дапамогуць i загады

Свайго каханага забыць.

 

Плод саладзей ад забароны,

I лепей даць паспрабаваць,

Калi адбыўся шлюб законны,

Ўжо так не хочацца кахаць.

 

Хто логiку лiчыў няўдалай,

I аргументы – за нулi,

Любвi не ведалi трывалай,

Таму няшчаснымi былi.

 

27.09.1998

 

Home Page

 

2781     АБЯЦАННЕ

 

Зорку абяцаў з вышынь дастаць,

Каб яна была маёй украсай,

Палка i аддана пакахаць,

Ўсё жыццё прайсцi каб поплеч разам.

 

Ды не так ў сапраўднасцi iдзе,

Больш няма на шчасце спадзявання,

У душы набат бяды гудзе,

Прагарае вогнiшча кахання.

 

Часам яшчэ полымя цярплю,

Хоць не рада кпiнам i абразам,

Здзекаў над душою не люблю,

Кайданы кахання знiкнуць з часам.

 

Абяцаў мне зорку падарыць,

Каб магла крануць яе рукою,

Лёгка абяцаць, ды цяжка жыць,

Як няма кахання i спакою.

 

27.09.1998

 

Home Page

 

2782     ВЕРНАЯ ДОРОГА

 

Душе в теле трудно жить весьма,

Потому что в ней есть два начала:

Вместе разместились свет и тьма,

В ней сосуществуют Бог и дьявол.

 

Могут быть неверными пути,

Дьявол искушает понемногу,

Для того, чтоб верный путь найти,

Нужно доверяться только Богу.

 

Трудно жить, когда душа в борьбе,

Может, душу дьявол уничтожит,

Но, коль верный путь избрал себе,

Бог в беде непрошеной поможет.

 

Много в жизни разных есть дорог,

Но одна лишь верная дорога,

Дьявол чтоб разрушить жизнь не смог,

Слушать чутко нужно только Бога.

 

27.09.1998

 

Home Page

 

2783     ВОЗМОЖНО

 

Возможно, грешен сексуальный взгляд,

Тогда я согрешил, не удержался,

И оглянулся с трепетом назад,

С красавицей чудесной повстречался.

 

Возможно, взгляд бессовестный – и грех,

Но он – и чудо жизни, несомненно,

На расстояньи, на глазах у всех,

Становишься мужчиною мгновенно.

 

Возможно, и не следует смотреть

На тех, что даже лучше, чем полцарства,

Желанье нужно, чтобы не стареть,

Взгляд – лучшее от старости лекарство.

 

Возможно, больше впредь не посмотрю,

Но страстный взгляд – могучая опора,

Хоть грех, но увидать красу люблю,

И от красавиц отвернусь не скоро.

 

27.09.1998

 

Home Page

 

2784     ЖДУ

 

На душе тяжело и тревожно,

Я тобою живу и дышу,

И представить себе невозможно,

Что ты жёстко сказал: «Ухожу».

 

Иль дурнушка, иль светская львица –

Счастье трудно обеим пригреть,

Счастье женское – синяя птица,

Как спугнёшь, может вмиг улететь.

 

За любимого нужно бороться,

Ведь соперницы будут всегда,

Та, что хуже, одна остаётся,

И нежданно приходит беда.

 

Я осталась одна огорчённой,

Но тебя с нетерпением жду,

И добьюсь, чтоб в меня был влюблённый,

Чтобы нежно сказал мне: «Приду!»

 

29.09.1998

 

Home Page

 

2785     СКАРЫСТАЦЦА Ў ПАРУ

 

Як зорачка, як ягадка была,

I каб яе красу хвалiлi, звыкла,

Ды час iдзе, туга ў душу прыйшла,

Бо прыгажосць, як снег вясновы, знiкла.

 

А прыгажосць – найлепшая з украс,

Таму ў пару ёй трэба скарыстацца,

Яе не зберажэ няўмольны час,

Як ёсць яна, патрэбна закахацца.

 

Калi ў каханнi шмат перабiраць,

Спаткаюць з часам i туга, i скруха.

Бо хто захоча палка пакахаць,

Калi не дзеўка ўжо, а векавуха?

 

Як пераспее ягадка – згнiе,

Згарыць iмгненна ў цёмным небе знiчка,

Краса на ўзлёце вабны шанц дае,

Ёй карыстацца быць павiнна звычка.

 

29.09.1998

 

Home Page

 

2786     ХОЧУ СОГРЕТЬСЯ

 

Иду по лезвию ножа,

Что ждёт в конце пути – неясно,

Поёт от радости душа,

Хотя идти весьма опасно.

 

Ведь счастья долгого не жду,

Конец известен без обмана,

Пройду весь путь и упаду,

Нож острый, в сердце будет рана.

 

Хоть жду впоследствии беду,

Но радость вдоволь получаю,

В опасный смело путь иду,

Как факел, от любви сгораю.

 

В душе – тяжёлая борьба,

Но никуда уже не деться,

Коль заморозила судьба,

Хочу хоть капельку согреться.

 

30.09.1998

 

Home Page

 

2787     СУДЬБА

 

Ведь не сравнить судьбу с судьбой,

И горькой может быть, и сладкой,

Едва заметною тропой

Или же магистралью гладкой.

 

Как сделать жизнь совсем иной,

Всегда является загадкой,

Как есть, её берут такой

Иль добывают мёртвой хваткой.

 

Но бесполезная борьба,

Коль не имеешь жёстких качеств,

Кто не борец, тому судьба

Даётся волей обстоятельств.

 

Свою судьбу не изменить,

Ей беззастенчиво играли

Те, кто спокойно может жить

Не соблюдая норм морали.

 

1.10.1998

 

Home Page

 

2788     РОДНАЯ МОВА

 

Калi б я ведаў нават дзесяць моў,

Нiколi б ад усiх не адмаўляўся,

У кожнай прыгажосць сваю знайшоў,

I вершы напiсаць на iх стараўся.

 

Але прыйшлось дакладна ведаць дзве,

Ёсць ў кожнай заварожанае слова,

Што толькi з iм верш сцiплы ажыве,

Прыдатнай можа быць любая мова.

 

Якая падыходзiць больш вершу,

Каб ён для чытача быў да спадобы,

Той моваю складаю i пiшу,

Хаця складаць раблю на роднай спробы.

 

Пазнаў русiфiкацыю чытач,

Таму двухмоўе – не зусiм навала,

Як разам мовы – будзе ў дзвюх чытаць,

Каб родная, нарэшце, роднай стала.

 

1.10.1998

 

Home Page

 

2789     РЭХА

 

Як дрэва ад узросту упадзе,

Ляжыць, галiнкай нават не гайдае,

А рэха доўгi час яшчэ iдзе,

I лесу аб тым дрэве абвяшчае.

 

Пагасне зорка – як i не было,

Не вечныя i зрокi ў белым свеце,

Працяглы час дае яна святло,

Iдзе яно, як рэха, па сусвеце.

 

Iмкнуся рэха распазнаць сакрэт,

Каб пачыталi з часам вершы людзi.

Калi, як знiчка, упадзе паэт,

Ад вершаў рэха будзе цi не будзе?

 

Калi, як дрэва, моцныя вершы,

Абавязкова рэхам адгукнуцца,

Калi яны, як траўка на мяжы,

Зусiм не трэба iх пiсаць iмкнуцца.

 

1.10.1998

 

Home Page

 

2790     ПРЫЙДЗЕ ЧАС

 

На Беларусi ўсё па-руску,

З кiм размаўляць мне не прыйшлось,

Не ведаюць па-беларуску,

Не бачаць мовы прыгажосць.

 

Усе: дарослыя i дзецi

Не хочуць кнiгу ў рукi браць,

А мова – лепшая у свеце,

Як песнi, словы ў ёй гучаць.

 

Шкада. На сэрцы – нiбы рана,

Душа ахутана тугой,

Гаворым рускаю пагана,

Ды не жадаем на сваёй.

 

Час прыйдзе – больш ужо не будзе

Для мовы здзекаў i нягод,

I загаворыць, як ўсе людзi,

На роднай мове мой народ.

 

1.10.1998

 

Home Page

 

2791     НА РАССТОЯНИИ

 

Когда ещё увижу я тебя?

Ведь в сердце – неуёмное страданье,

Невыносимо трудно жить любя,

Когда нас разделяет расстоянье.

 

Ты очень долго будешь далеко,

Тебя я с нетерпеньем ожидаю,

Любить на расстояньи нелегко,

Как сохранить свою любовь, не знаю.

 

Жизнь мимо за окном теперь течёт,

Её я вижу, словно на экране,

В душе намёрзнуть может толстый лёд,

И крепче от него любовь не станет.

 

Но я тебя пока ещё люблю,

Моей любви теперь хотят другие,

Страдаю, но письмо тебе пришлю,

Что мы с тобой становимся чужие.

 

1.10.1998

 

Home Page

 

2792     НАДЗЕЯ НА ЦЯПЛО

 

Лiст не спадае з клёна i бярозы,

Яны стаяць ў адзеннi залатым,

Ды дапякаюць моцныя марозы,

Надзея гiне на цяпло, як дым.

 

Бо вецер вые, нiбы воўк галодны,

Зрывае сiлай золата з галля,

Лiст, пэўна, не ўтрымаецца нiводны,

I золатам пакрыецца зямля.

 

Хоць, нiбы летам, ярка свецiць сонца,

Ды ў халадах яго вiны няма,

Магло быць лета бабіна бясконца,

Але прыйшла суровая зiма.

 

Неспадзяванасць i ў жыццi бывае,

Яшчэ каханне ў ззяннi залатым,

Ды, нiбы лiст асеннi, прападае,

Надзея знiкне на цяпло, як дым.

 

2.10.1998

 

Home Page

 

2793     ВСПОМИНАЮ МОЛОДОСТЬ

 

Плакал колокольчик под дугою,

Тройка наша резвая была,

Уезжали далеко с тобою,

От любви кружилась голова.

 

Не мешали ни метель, ни стужа,

И в мороз хватало нам тепла,

Увозил любимую от мужа,

Говорил ей нежные слова.

 

Помню, звонко цокали копыта,

От желанья бушевала кровь,

Всё теперь уже почти забыто,

Как весенний снег, ушла любовь.

 

На экране тройка с бубенцами,

Посмотреть на бег коней люблю,

Вспоминаю, что случилось с нами,

Вспоминаю молодость свою.

 

3.10.1998

 

Home Page

 

2794     ЦУДОЎНЫ СЯБРА

 

Ходзiць месяц крутарогi

Следам уначы,

I нiяк не маю змогi

Ад яго ўцячы.

 

Пабягу – i ён за мною,

Потым пастаю,

Ён вiсiць над галавою,

Свецiць на зямлю.

 

Цяжка ад яго схавацца,

Хоць бяжы, хоць стой,

Будзе следам ён iмчацца,

Хоча быць са мной.

 

Месяц любы мой, цудоўны,

Мы сябры даўно,

Ён, двухрогi або поўны,

Мне глядзiць ў акно.

 

3.10.1998

 

Home Page

 

2795     УДЗЯЧНЫ МУЗЕ

 

Ўкладаюцца словы, як ў торбе гарох,

Цi лушчаная кукуруза,

Я сам напiсаць верш нiколi б не змог,

Яго пяе шчодрая муза.

 

Не ведаю, як адбылося, што мне

Радкi добра чуюцца з неба,

Удзень я iх чую i нават у сне,

Запiсваць хутчэй толькi трэба.

 

Уважлiва слухаю струны душы,

I тэма знаходзiць дарогу,

Бо строфы, як хвалi, ўзнiкаюць ў вершы,

Слоў маю – як ў торбе гароху.

 

Не трэба працяглы час рыфмы шукаць,

Iх – нiбы зярнят ў кукурузе,

Мне вершы бясконца прыемна складаць,

За шчодрасць удзячны я музе.

 

3.10.1998

 

Home Page

 

2796     СНЯЖЫНКА НА ДАЛОНI

 

Сняжынка. Колкi прыгажосцi ў ёй!

Не меней, чым ў брыльянтавай кароне,

Але яна становiцца вадой,

Як пападзе на цёплыя далонi.

 

Час здатны ўсё на свеце разбураць,

Закон прыроды вечны i суровы,

Каб прыгажосць працягла зберагаць,

Ствараць патрэбна добрыя умовы.

 

Краса безабаронная заўжды,

Хоць зберагчысь ёсць у яе жаданне,

Наперадзе чакае шмат бяды,

Руйнуецца прыгожае каханне.

 

Таму, як першы снег зазiхацiць,

Разляжыцца сумётамi на скронi,

Красу пачуццяў лёгка разбурыць,

Каханне – як сняжынка на далонi.

 

3.10.1998

 

Home Page

 

2797     ВУЗЫ З КОСМАСАМ

 

Я вопыт маю ўжо нямалы,

Як прыйдзе час складаць вершы,

Iнфармацыйныя каналы

Выводзяць файлы да душы.

 

Iдуць патокi слоў з сусвету,

I прыняць iх няма праблем,

Зусiм не трэба Iнтэрнету,

I не патрэбна ЭВМ.

 

Як сувязь з космасам iснуе,

То адкрываецца сакрэт:

Выразна словы вуха чуе.

I кожны пiша, як паэт.

 

Раней здавалась, нiбы музы

Мне вершы хочуць дыктаваць,

Але, як з космасам ёсць вузы,

Верш можна з файла запiсаць.

 

3.10.1998

 

Home Page

 

2798     ЦЯЖКА ЗРАЗУМЕЦЬ

 

Душа балiць ад здрады i маны,

Зусiм няма спакою i патолi.

Ганебныя як скiнуць кайданы,

I дамагчыся зноў жаданай волi?

 

Хай здрадзiў, я такая не адна,

Ў жыццi заўсёды рознае бывае.

Але навошта подлая мана?

Яна душу горш здрады абражае.

 

Ў адносiнах не будзе цеплынi.

А колькi шчасця мела я адразу!

Бязрадасныя ночы, з сумам днi,

Хаця дагэтуль застаемся разам.

 

Чаму? Занадта цяжка зразумець,

Малая здрада, а падману – мора,

Замест таго, каб шчасце толькi мець,

Абое маем боль душы i гора.

 

3.10.1998

 

Home Page

 

2799     ДИЛЕММЫ

 

Осталась женщина одна,

Такая жёсткая реальность,

Но ведь природою дана

Не зря для тела сексуальность.

 

Она иль дремлет, или спит,

Не подойдёшь, как прежде, к мужу,

Проходит время – закричит

И вырвется, как зверь, наружу.

 

Какая женщины вина?

В физиологии причина,

Будь трижды праведной она,

До боли нужен ей мужчина.

 

Мужчины падкие на мёд,

И появляются проблемы,

Жена узнает, слёзы льёт.

Как в жизни разрешать дилеммы?

 

3.10.1998

 

Home Page

 

2800     БОЛЕЗНИ ЛЮБВИ

 

От любви кружится голова,

Это не совсем пустая фраза,

Коль любовь войдёт в свои права,

То уничтожает, как зараза.

 

Делает нелепые дела,

Как тиран – навязчиво и смело,

Мелочь, коль кружится голова,

Может не стерпеть напора тело.

 

Словно метроном, бушует кровь,

Учащает пульс, собьёт дыханье,

Как разбойник, действует любовь,

В сердце, словно нож, войдёт страданье.

 

Но болезни следует лечить,

Над такой бедою не смеются,

Можно облегченье получить,

Когда две любви в одну сольются.

 

4.10.1998

 

Home Page     Верш 2801

 

 

 

Hosted by uCoz