Анатолій Балуценка
2129
ЗДАЛЁК
Як вабiць сонца i як клiчуць зоры!
Але па iм не зробiш нават крок.
А ноччу след ад месяца на моры!
Краса заўжды бяспечная здалёк.
Нiколi сэрца радасць не пакiне,
Бо выгляд прыгажосцi дарагi,
Здалёк цудоўны айсбергаў вяршынi,
На горных схiлах вечныя снягi.
Ў душы ад прыгажосцi ўздым няспынны,
Ды побач здатна даць краса урок,
Ўсяго мiлей прыгожыя жанчыны,
Але, калi на iх глядзець здалёк.
Краса заўсёды зблiзку небяспечна,
Няўтульна яе побач адчуваць,
Душу краса хоць моцна вабiць вечна,
Яе здалёк прыемней назiраць.
11.07.1997
2130
ПРЫГАЖОСЦЬ ЖАНЧЫН
Прыгажосць жанчынам робiм мы, мужчыны,
Iм прыемна позiрк хцiвы адчуваць,
Як сланечнiк к сонцу, голавы павiнны
Паварочваць хутка, каб красу ствараць.
Было б вельмi сумна, каб не памячалi
Як iдзе красуня ў лепшыя часы,
Прыгажосць жанчыны каб не адзначалi,
У жанчын, напэўна, менш было красы.
I жанчыны многа пацярпелi б лiха,
Зброя iх паблякла б, боль бы быў ў душы,
Ёсць як хцiвы позiрк, з'явiцца i пыха,
Прыгажосць ствараем, нiбы мiражы.
Нiкуды не дзецца, але ёсць рэальнасць,
Прыгажосць чаруе, нібы маг, мужчын,
Прыгажосць жанчыны – толькi секуальнасць,
Позiркi ствараюць прыгажосць жанчын.
11.07.1997
2132
ПЛЯЖ
Золотые пески, голубая вода,
В ней прекрасные плавают рыбки,
Для души созерцать интересно всегда
Груди, бёдра, на лицах улыбки.
Никогда не увидишь такое в кино:
Пляж и тел настоящая груда.
Всё пред оком, что Богом им щедро дано:
Настоящей эротики чудо.
Не стесняются здесь ни своей наготы,
Ни пред взором мужским раздеваться,
Лежат стройных красавиц сплошные ряды,
Можно выбрать, в какую влюбляться.
Пляж всегда помогает мужчинам в любви,
Больше видно, чем в платье,
немножко,
Посмотрел, убедился и замуж зови,
Чтоб в мешке не могла попасть
кошка.
13.07.1997
2141
КОЗЫР
Хвалююць сэрца сцёгны або твар,
Яшчэ мацней прываблiваюць грудзi,
Чароўны i цудоўны божы дар
Уздзеяннем нябожчыка разбудзiць.
Глядзiш, глядзiш i хочацца глядзець,
Ад асалоды дух перахапiла,
Калi, як у Венеры, грудзi мець,
Нястрымная у iх схавана сiла.
Любога вельмi проста пакарыць,
Было бы толькi у жанчын жаданне,
Бо здатны сэрцу радасць падарыць
I запалiць пякельнае каханне.
Жанчынам трэба ведаць козыр свой,
I сцёгны падабаюцца, i твары,
Ды грудзi – наймацнейшы козыр той,
Што ў душах здатны запалiць пажары.
18.07.1997
2285
СЛУЖУ МУЗОЮ
Волнуют душу радостные
вёсны,
Когда любовью полнится земля,
Пишу про лес, про золотые сосны,
О женщине стихи – любовь моя.
И летом, в пору яростного зноя,
Душа от счастья чувствует полёт,
Для сердца нет от женщины покоя,
Она к себе и манит, и зовёт.
И нет неразрешимого вопроса:
Иметь иль нет любовные грехи?
Для женщины неприменима проза,
Красу воспеть обязаны стихи.
О, женщина! Она незаменима,
В душе всегда волнение ношу,
Ненавистна она или любима,
Я ей своею музою служу.
8.10.1997
2321
ЧАРОЎНЫЯ РУСАЛКI
Гляджу я не на кожную жанчыну,
Але, калi ўжо паглядзець прыйшлось,
То атрымаю радасцi данiну,
Бо бачу прыгажосць яе наскрозь.
Не замiнае позiрку адзенне,
Як нават ў шубу ўхутала зiма,
Няма зусiм нiякага значэння,
Адзенне ёсць, або зусiм няма.
З'яўляецца чароўная русалка,
Выходзiць, нiбы здань, з марской вады,
Брыльянту не патрэбная апраўка,
Ад бляску ў сэрцы грукат малады.
Не памячаць красу няма прычыны,
Бо позiркам не перайсцi мяжу,
Цудоўныя анёльскiя жанчыны
Даюць уздым i ўзнятасць у душу.
24.10.1997
2362
РАД ВИДЕТЬ
Всегда смотреть на женщин интересно,
Красавицы идут со всех сторон,
Какую лучше выбрать, неизвестно,
Ведь каждая – прекрасный эталон.
Ведь каждая – как будто королева,
Всё время разбегаются глаза,
Взгляд рвётся то направо, то налево,
Душе покоя не даёт краса.
Краса для сердца – лучшая услада,
Ведь каждая из женщин хороша,
И счастья в жизни большего не надо,
Когда поёт от радости душа.
Твоей какая будет – неизвестно,
Не оторвать никак от каждой взгляд,
Всегда смотреть на женщин интересно,
Божественных красавиц видеть рад.
27.11.1997
2388
АДЗЕННЕ
Адзенне шчыльна затуляе
Красу жанчын – цудоўны дар,
У шубе позiрк заблукае,
Бо бачны толькi мiлы твар.
Калi сукенка на жанчыне,
Хвалюе ўжо грудзей абрыс,
Ахвяру позiрк не пакiне,
Бяжыць па сцёгнах хутка ўнiз.
Прыемна бачыць ножкi ў мiнi,
На ўсю iх даўжыню амаль,
Цудоўней назiраць ў бiкiнi,
Ды iх не носяць скрозь, на жаль.
Адзенне не дае спакою,
Бо вельмi хочацца заўжды
Жанчыну уявiць такою,
Як Афрадзiту ля вады.
22.01.1998
2402
ЖАНОЧЫ ПОЗIРК
Пранiзваць здатны позiрк, як бураў,
Калi глядзiць у вочы маладзiца,
Нiколi такой моцы не чакаў,
Бо нельга ад яго абаранiцца.
Бо позiрк цiсне, як магутны прэс,
I ад яго страчаецца свядомасць,
Здаецца, д'ябал у душу залез,
I клiча адпраўляцца ў невядомасць.
Упарта позiрк за сабой вядзе,
I не дае навокал азiрнуцца,
I дум няма аб будучай бядзе,
А хочацца з iм побач апынуцца.
Або стары, цi надта малады,
Жаночы позiрк – не занадта многа,
Але такi ён моцны, што заўжды
Павесцi здатны за сабой любога.
10.02.1998
2446
СЕРДЦЕ СКАЖЕТ
Губы цвета вишни спелой,
Глаза – словно бирюза,
И заплетена умело
Тёмно-русая коса.
Взгляд твой, как стрела, пронзает,
На меня так не гляди,
Как магнитом, привлекает
В декольте разрез груди.
Стан твой стройный, как рябина,
Сведёт каждого с ума,
Хоть в упор смотреть мне стыдно,
Но так смотришь ты сама.
От твоей красы немею,
Не могу сказать трёх слов.
Ну и что, что не умею,
Сердце скажет про любовь!
2.03.1998
2475
ПРЫГАЖУНI I ПАПЯЛУШКI
Шмат прыгажунь, к iм прыкiпаюць вочы,
I папялушак шмат сярод жанчын,
А кожны мець прыгожую ахвочы,
Не хоча непрыгожых нi адзiн.
Ды не даецца разам ўсё у рукi,
I добрая душа, i прыгажосць,
Без дабрынi чакаюць толькi мукi,
Ад iх любоў змяняецца на злосць.
Каб ад турбот не вельмi хвалявацца,
I мець заўсёды шчасце i спакой,
Лепш не цудоўным тварам любавацца,
А чулаю i добраю душой.
Хоць к прыгажуням вочы прыкiпаюць,
Ды з iмi каб пасля не гараваць,
Няхай прыгожых iншыя шукаюць,
Прыемней папялушак выбiраць.
19.03.1998
2516
БЕЗДОНЬЕ ГЛАЗ
Я красотой твоей пленён,
Глаза – глубоких два колодца,
Волос кудрявый белый лён,
Как серпантин дорожный, вьётся.
Взгляд привлекает твоя грудь,
Невольно он скользит на ноги,
Ты не смущаешься ничуть,
Так любят делать недотроги.
Я за тобой вослед иду,
В душе закончилось ненастье.
Что встречу: горькую беду
Иль одарит любовь и счастье?
Тобой навеки покорён,
Теперь уже непосторонний,
Люблю волос белесый лён
И милых синих глаз бездонье.
3.04.1998
2518
КРАСА ЖАНЧЫН
Няма сяброў на густ i колер,
Яшчэ на водар i на смак,
Каму мiлей лугi i поле,
Каму дубровы i сасняк.
Каму бландзiнка цi брунетка,
Каму чароўная кума,
Або прыгожая суседка,
Адзiных поглядаў няма.
Хто лезе на вяршынi ў горы,
Хто хоча паглядзець здалёк,
Каму мiлей купацца ў моры,
Бо вабiць залаты пясок.
Як на мяне, то ўсё цудоўна,
Перабiраць няма прычын,
Шмат прыгажосцi, безумоўна,
Але люблю красу жанчын.
3.04.1998
2536
ВЯСНА СПАЗНIЛАСЬ
Вясна, праменi сонца кiне,
Зазелянее ўраз мурог,
Навокал будзе безлiч мiнi,
I шмат прыгожых стройных ног.
Натхненне прыйдзе да мужчыны,
Любоў прыродаю дана,
Ў тым вiнаватыя жанчыны,
Зусiм не сонца i вясна.
Нiколi сэрца не астыне,
Не з'есць ушчэнт пачуццi ржа,
Як хваляванне ёсць ад мiнi,
Як любiць прыгажосць душа.
Вясна, жанчыны, мiнi, ногi,
Ад iх не адарваць вачэй,
Але вясна спазнiлась трохi,
Няхай iдзе яна хутчэй.
13.04.1998
2541
УСЁ РАЗАМ
Лепей ногi або грудзi,
Сцёгны цi прыгожы твар?
Калi разам усё будзе –
Для мужчын цудоўны дар.
Часам вабяць толькi ногi,
Больш прывабнасцяў няма,
Спадабацца будзе трохi,
Ды кахаць такiх дарма.
Калi грудзi – як прыгоркi,
Стома ад любоўных мук,
У кахання прысмак горкi,
Абдымаць не хопiць рук.
Трэба, каб ўсё мелась разам,
Лепей нечага шукаць,
Бо такую, пэўна, з часам
Можна песцiць i кахаць.
15.04.1998
2542
ТРОЙЧЫ «НЕ»
Ў адказ хай нават тройчы скажа: «Не»,
Але ў палон душу маю забрала,
Няхай не будзе шанцаў у мяне,
Ды бачыць постаць вабную цiкава.
Як сонейка, пяшчотай свецiць твар,
Як зорачкi, яскрава ззяюць вочы,
Ў маёй душы пачаў палаць пажар,
Бо iскру кiнуў позiрк ёй дзявочы.
Мне сумна, як яна ўдалечынi,
Хачу быць побач хоць адно iмгненне,
Каб даравалi радасныя днi
Маёй душы цудоўнае натхненне.
Каметай хай натхненне прамiне,
Ды для душы прыемная нагода,
Хай тройчы у адказ мне скажа: «Не»,
Ды клiча на красунь глядзець прырода.
15.04.1998
2546
ПРЫЦЯЖЭННЕ МIНI
Ад прыгажосцi сэрца не астыне,
Хоць скронi снегам густа замяло.
О мiнi, мiнi! Прыцяжэнне мiнi,
Вас у маiм юнацтве не было.
Калi вясна з жанчын адзенне скiне,
I сэрца палыном не зарасло,
Ў любым узросце расхвалююць мiнi,
Цудоўна, як натхненне не прайшло.
I радасць, як паводка, ўраз нахлыне,
Як быццам паднiмаюсь на крыло,
Глядзець бясконца хочацца на мiнi,
Да iх жаданне позiрк прывяло.
Хай мода цуд чароўны не пакiне,
Каб сэрца ад красы заўжды гуло.
О мiнi, мiнi! Прыцяжэнне мiнi,
Вас у маiм юнацтве не было.
18.04.1998
2550
КАЗАЧНАЯ ПРЫГАЖОСЦЬ
Глядзiш – як прыгажуня з казкi,
Вачэй нiяк не адарваць,
Няма такой нiводнай краскi,
Красу з чым можна параўнаць.
Ў душу закралася трывога,
Яе няпроста ўтаймаваць,
Краса прызначана ад Бога.
Як мне такую пакахаць?
Няма мяжы майму адчаю,
Але вагацца не прыйшлось,
Здаецца, я ужо кахаю,
Чакаць не здатна маладосць.
Занадта казачны пачатак,
Далей сумленнасць цi мана?
Шмат ў казцы чараў i загадак,
Чым можа скончыцца яна?
19.04.1998
2551
МАЛАЯ БЕЛАРУСАЧКА
Юлi
Блакiт вачэй – у летнiм полi лён,
Валоссе – нiбы белая кудзеля,
А шчокi, як чырвоналiсты клён,
I галасочак – салавейкi трэлi.
Малая беларусачка мая,
Краса яе чароўная адкрыта,
Такiмi наша поўнiцца зямля,
Iх з iншымi нiяк не пераблытаць.
Ў вачах таiцца сiнь азёрных вод,
На твары – прыгажосць ад заранiцы,
I бровы паразбеглiся ўразлёт,
А губы ўзялi чырвань у сунiцы.
Яе краса – вясновы светлы май,
На вуснах ззяе добрая смяшынка,
Яна ўжо прадстаўляе родны край,
Хаця яшчэ маленькая дзяўчынка.
20.04.1998
2573
ЛЮБIМЫЯ ВОЧЫ
Глядзеў бы бясконца ў глыбокiя вочы,
Жадаю ўтапiцца у iх ужо я,
Таму раблю вывад занадта прарочы,
Што ты цяпер доля, бясспрэчна, мая.
Даўно твае вочы былi мне знаёмы,
Ды меней была тады ў iх глыбiня,
Цяпер сэрца млее чамусьцi ад стомы,
Ты стала блiжэй для мяне, чым радня.
Глядзеў бы цяпер ў твае вочы бясконца,
Кахання нектар я з крынiц дзiўных п'ю,
Яны ў свет нязнаны мне свецяць, як сонца,
Я вочы твае назаўсёды люблю.
Вачэй вельмi многа дзявочых на свеце,
Твае толькi вабяць мяне глыбiнёй,
Яны доўгi час у мяне на прыкмеце,
Скакаць у iх згодны, як ў вiр, з галавой.
27.04.1998
2578
ШТО ЗАСТАНЕЦЦА?
У столь накiраваны грудзi,
Твар – нiбы сонейка усход,
У сарнаў ног такiх не будзе,
Было так у семнаццаць год.
Ды дадае гады зязюля,
I прападае бляск былы,
Была дзяўчына – ўжо матуля,
Цяпер галоўнае – малы.
Сабе ўжо не хапае часу,
I, як ранковая раса,
Чароўнасць прападзе адразу,
Бывай, дзявочая краса.
Ад працы вены спсуюць ногi,
Перааруць маршчыны твар,
Абвiснуць грудзi да падлогi.
А што застанецца ад мар?
29.04.1998
2580
ГРЕХОВНЫЙ ВЗГЛЯД
Пока на женщин смотришь с вожделеньем,
То каждый день приходится грешить.
Каким же надо обладать терпеньем,
Чтоб глаз на красоту не положить!
Как от грехов избавиться, не знаю,
Но на повестке дня стоит вопрос,
Всегда глаза на женщин поднимаю,
Греховным взгляд такой считал Христос.
Однако, создал Бог Адаму Еву,
Чтоб в жизнь пришли и радость, и успех,
Смотреть на женщин, даже не по делу,
Видать, Отец-Бог не считал за грех.
Ведь смотрят же на женщин иудейских
И от грехов не знают тяжких ран.
Как избежать нам правил фарисейских,
Чтоб не был грешным взгляд для
христиан?
30.04.1998
2595
ИДУТ ДЕВЧОНКИ
Весной девчонки – как цветы,
В нарядах ярких расцветают
И без излишней суеты
Сердца мужские покоряют.
Но, видно, не причём наряд,
А то, что скрыто под нарядом,
Красу увидеть каждый рад,
Она откроется пред
взглядом.
И не наряд, и не весна,
А привлекают формы тела,
Краса ведь издали видна,
Когда показывать умело.
Краса! Прекрасней нет мечты,
Достичь её – всей жизни дело,
Идут девчонки, как цветы.
Моя где бродит королева?
7.05.1998
2625
ДРУГОЙ ПУТЬ
Привлекательные ноги,
Сногсшибательная грудь,
Но такие есть у многих
И не трогают ничуть.
Даже этим не прельстила,
Что покладистой была,
Сама часто говорила
Сердцу сладкие слова.
Почему же не другая,
Ты всегда мне хороша?
Мне приятнее такая,
Доброй чтоб была душа.
Удивительные ноги,
Привлекательная грудь
По другой пускай дороге
Свой прокладывают путь.
18.05.1998
2646
УЧАСТЬ НЕДОТРОГ
Привлекательные ноги
И груди лихой овал.
Целовать хотелось многим,
Но никто не целовал.
Как озёра, были очи,
Взгляд колючий, как кинжал.
Нежить каждый был охочий,
Но никто не провожал.
Никого не полюбила,
Хоть любой бы пал у ног,
Но ни с кем не говорила,
Не пускала на порог.
Ведь бежит нещадно время,
Седока носить конь мог,
Но стал стар, не зная стремя,
Это – участь недотрог.
8.06.1998
2665
НА ПЛЯЖЕ
Люблю смотреть на девушек на пляже,
Я, видно, вечный сексуальный раб,
Но не гурман, всегда согласен даже
Глазеть на стройных и красивых баб.
Открыто и доступно всё для взора,
Здесь трудно недостатки утаить,
И можно разобраться очень скоро,
Какую лучше и за что любить.
Когда скрывает прелести одежда,
В реальности их может и не быть,
Как кольца дыма, пропадёт надежда,
На пляже лучше всё определить.
Ведь хочется иметь жену всех краше,
Как ошибёшься – будет маята,
Но если выбор сделаешь на пляже,
Не продадут тебе в мешке кота.
26.06.1998
2718
Я ПОПРОБУЮ
По тебе умирал не один,
Хотя смертного нет приговора,
Губы – алые гроздья рябин,
И глаза – голубые озёра.
Очертанья высокой груди,
Поглядишь – перехватит дыханье,
То ли будет ещё впереди,
Сейчас ноет душа от страданья.
И я тоже встречаться хочу,
Но свиданья тебе не назначу,
Знаю, горький отказ получу,
Поступать ты не можешь иначе.
На тебе свет сошёлся на клин,
Я попробую, может быть, скоро
Целовать буду гроздья рябин
И смотреть в голубые озёра.
3.08.1998
2783
ВОЗМОЖНО
Возможно, грешен сексуальный взгляд,
Тогда я согрешил, не удержался,
И оглянулся с трепетом назад,
С красавицей чудесной повстречался.
Возможно, взгляд бессовестный – и грех,
Но он – и чудо жизни, несомненно,
На расстояньи, на глазах у всех,
Становишься мужчиною мгновенно.
Возможно, и не следует смотреть
На тех, что даже лучше, чем полцарства,
Желанье нужно, чтобы не стареть,
Взгляд – лучшее от старости лекарство.
Возможно, больше впредь не посмотрю,
Но страстный взгляд – могучая опора,
Хоть грех, но увидать красу люблю,
И от красавиц отвернусь не скоро.
27.09.1998
2785
СКАРЫСТАЦЦА Ў ПАРУ
Як зорачка, як ягадка была,
I каб яе красу хвалiлi, звыкла,
Ды час iдзе, туга ў душу прыйшла,
Бо прыгажосць, як снег вясновы, знiкла.
А прыгажосць – найлепшая з украс,
Таму ў пару ёй трэба скарыстацца,
Яе не зберажэ няўмольны час,
Як ёсць яна, патрэбна закахацца.
Калi ў каханнi шмат перабiраць,
Спаткаюць з часам i туга, i скруха.
Бо хто захоча палка пакахаць,
Калi не дзеўка ўжо, а векавуха?
Як пераспее ягадка – згнiе,
Згарыць iмгненна ў цёмным небе знiчка,
Краса на ўзлёце вабны шанц дае,
Ёй карыстацца быць павiнна звычка.
29.09.1998
2955
ДЗIЎНЫЯ МАЛЮНКI
Якiя дзiўныя малюнкi!
Заззяе сонейка ўгары,
Вясна, каханне, пацалункi,
Прыемней не знайсцi пары.
Цудоўны настрой не пакiне,
I закiпае ў жылах кроў,
Бо растрывожаць сэрца мiнi,
Таму каханне прыйдзе зноў.
Хвалюе безлiч ног бясконца,
I усмiхнешся без прычын.
Вясну прыносiць мо не сонца,
А вабны выгляд у жанчын?
Якiя дзiўныя малюнкi!
Вясна адлiчвае гады,
Каханне зноў i пацалункi,
Было i будзе так заўжды.
26.01.1999
Апошні верш тэмы Home Page Змест