6. Вершы аб каханні

 

Анатолій Балуценка

http://ab4tt.narod.ru

 

 

2002     IСНАВАННЕ

 

Хай лепшыя вершы складае паэт,

I вабiць празаiка справа,

Прыемна у творах адбiць дзiўны свет,

Натхненне ў душы мець цiкава.

 

Хай горныя пiкi здаюцца заўжды,

Скарацца марскiя глыбiнi,

Ў час вельмi высокай вясновай вады

Ёсць сiлы iсцi супраць плынi.

 

Дастатку няхай не сканчаецца рог,

Бяда не спаткае нiколi,

Бясконцымi будуць шляхi перамог,

Ды шчасця не будзе даволi.

 

Хай свет пакарыцца i ляжа ля ног,

Але, як не будзе кахання,

Нiхто быць шчаслiвым нiколi не змог,

Такое жыццё – iснаванне.

 

22.03.1997

 

Home Page     Змест

 

2004     НЕ ПРОСТА

 

Не ў рэчах шчасце, ўсiм вядома,

Бо iх заўжды прасцей набыць,

Калi любоўная ёсць стома,

Не вельмi проста палюбiць.

 

Хаця iдуць бясконца спробы,

Знайсцi каханне не магу,

Бо нi адзiн не да спадобы,

I адчуваю зноў тугу.

 

Я не хачу ў каханнi згубы,

Шукаю, каб iмпэт не згас,

Не сустракаецца мой любы,

Ў душы бясконцы зiмнi час.

 

Мяне не вабяць болей рэчы,

Бо цалкам страцiлi цану,

Каханы лепш руку на плечы

Паклаў бы i павёў ў вясну.

 

23.07.1997

 

Home Page     Змест

 

2010     ДУША АДТАЕ

 

Душа ўвесь час халодная, як лёд,

Але цяплiцца кволая надзея:

Заклiча хто-небудзь яшчэ ў палёт,

Пяшчотаю сваёй мяне сагрэе.

 

Надзея ёсць, ды цяжка ўсё ж чакаць,

Аддадзена рашаць сляпой нагодзе,

Бо хочацца, нарэшце, пакахаць,

Тым болей, што вясна на падыходзе.

 

Нярэдка адбываецца ў жыццi:

Трываць патрэбна крыўду i абразу,

Нiяк сустрэч з каханнем не знайсцi,

А шчасце спаткаць хочацца адразу.

 

Жаданне ёсць, цi здзейснiцца яно?

Душа стамiлась, доўгi час чакае,

Халодная, як лёд, ды ўсё адно

Каханне прыйдзе, i яна адтае.

 

25.03.1997

 

Home Page     Змест

 

2024     СТУКАЛА КАБ СЭРЦА

 

Мiма прабягае, не даецца ў рукi,

I абрыдла надта без яго трываць,

Хтосьцi ўжо кахае, а мне толькi мукi.

Ох! Няпроста вельмi шчасце адшукаць.

 

Ўсё, здаецца, маю, больш няма патрэбы,

Ды спакой шукаю ў сэрцы нездарма,

Бо душа у скрусе, не ўзлятае ў неба,

Мучыць адзiнота, мiлага няма.

 

Пакуль разбiралась, варты цi няварты,

Зноў пранеслась хутка, як страла, вясна,

Я не паспяшала, ён не быў упарты,

Засталась яшчэ раз ў вынiку адна.

 

Зноў вясны чакаю, знойдзецца мо любы,

Бо душа змярзае, хочацца кахаць,

Стукала каб сэрца, цалавалi губы,

I маглi каб рукi палка абдымаць.

 

1.04.1997

 

Home Page     Змест

 

2035     СПРЭЧКI ЗАКАХАНЫХ

 

Здаецца, каханню пагрозы,

Як спрэчка хвалюе душу,

Бо горкiя коцяцца слёзы,

I твар надта сумны ў iмжу.

 

Хаця непрыемная спрэчка,

Ў душы ад яе – як ўначы,

Яна – дзiўнай схованкi вечка,

Дзе можна любоў зберагчы.

 

Калi абыякавасць душы

Запоўнiць, як шлюбу вянец,

Завяне каханне, як ружы,

I спрэчкам працяглым канец.

 

З прычыны смяялiся б куры,

Ды спрэчка пачалася зноў,

Праходзяць i штормы, i буры,

Калi не пагасла любоў.

 

13.04.1997

 

Home Page     Змест

 

2043     РАЗЛУКА

 

Любовные дивные встречи,

Без них дальше жить не могу,

Казалось, уеду далече,

Любовь всё равно сберегу.

 

Любовь сохраняют объятья,

Душе чтоб хватало тепла,

Разлука смещает понятья,

Она для любви тяжела.

 

Сначала любовная мука

Тревожит, но лишь до тех пор,

Когда своей властью разлука

Погасит любовный костёр.

 

Любовь не выносит разлуки,

Иначе завянет она,

Когда сердца вместе и руки,

Любовь расцветает сполна.

 

21.04.1997

 

Home Page     Змест

 

2045     КАХАННЕ I НЯНАВIСЦЬ

 

Кветкi ружы даруюць натхненне,

Светлы час без трывог i пакут,

Ды цвiценне мiнае ў iмгненне,

I спадаюць пялёсткi на бруд.

 

Высыхае паволi лiстота,

I стаяць, як сiроты, кусты,

Стан узнёслы прайшоў, яго шкода,

Але быў дзiўны час залаты.

 

Так устроена лёсу прырода,

Што сканчаецца радасны час,

Замiнае яму перашкода,

Сумам шчасце становiцца ўраз.

 

Мора шчасця ўдалося адчуць мне,

Але з часам – шмат цяжкiх нягод,

Вельмi шкода, што здатна пачуцце

Пераходзiць у свой антыпод.

 

23.04.1997

 

Home Page     Змест

 

2046     ДОМ НА ПЯСКУ

 

Чаму горыч заўсёды у долi,

Падсалодзiць як можна яе?

Чаму шчасця дае не даволi,

I кахання замала дае?

 

Чаму лёс надта цяжкi дзявочы,

I як добрае выйсце знайсцi?

Адарваць з аднаго нельга вочы,

А за iншага трэба iсцi.

 

Ды iдуць, бо абрыдла чаканне,

Потым скардзяцца: лёс лiхадзей.

Мець заўсёды патрэбна каханне,

Доля будзе тады саладзей.

 

На пяску будаваць дом ганебна,

Як каменняў ў падмурку няма,

Замуж, пэўна, iсцi не патрэбна,

Чакаць шчасця ад шлюбу дарма.

 

23.04.1997

 

Home Page     Змест

 

2048     ПЯШЧОТА I КАХАННЕ

 

Незнарок я табе усмiхнулась,

Бо пяшчотна са мной гаварыў,

На пяшчоту душа адгукнулась,

I каханне ты мне падарыў.

 

Ды сустрэча была выпадковай,

Як цябе ў людскiм моры шукаць?

Я аддаць табе сэрца гатова,

Мрою вельмi нялёгка кахаць.

 

Ад кахання цяжар лёг на плечы,

З сваiм сэрцам цяпер ў барацьбе,

Не забыць мне цудоўнай сустрэчы,

Бо спакою няма без цябе.

 

Iншых сэрцу майму не ахвота,

Так паводзiць яно нездарма,

Бо для сэрца патрэбна пяшчота,

Без пяшчоты кахання няма.

 

26.04.1997

 

Home Page     Змест

 

2050     ЛЕПШАЯ АСАЛОДА

 

Калi бура ламае бярозы,

Доўга парасткi будуць расцi,

Як няшчасце знявечыла лёсы,

Цяжка стрыжань знайсцi у жыццi.

 

Хай цiкаваю будзе работа,

Настрой цяжка пасля зберагчы,

Цалкам знiкла былая пяшчота,

Сумна ў ложку халодным ўначы.

 

I шукаю, за што зачапiцца,

Не збiваў вельмi жорстка каб лёс,

Трэба час, каб маглi загаiцца

Раны бурай зламаных бяроз.

 

Не абдурыш эрзацам прыроды,

Хай душа ад яго аж пяе,

Бо няма ў свеце лепш асалоды

Той, якую каханне дае.

 

27.04.1997

 

Home Page     Змест

 

2051     ВЯСНОВАЕ КАХАННЕ

 

Не чакала я шчасця такога,

Яго дорыць бязмежна вясна,

Каму мала, а iншаму – многа,

Многа мне, я цяпер не адна.

 

Трываць цяжка бясконцасць чакання,

I надзея пачала згасаць,

Ды вясна падарыла каханне.

Як цудоўна вясною кахаць!

 

Мне здавалась, што горкая доля,

Душы кепска было ад нягод,

Цяпер радасць прыйшла i патоля,

Асалода кахання, як мёд.

 

Нiбы цуд я ў душы адчуваю,

У мiнулым туга i мана,

Ён кахае, я палка кахаю,

Шчодра дорыць каханне вясна.

 

27.04.1997

 

Home Page     Змест

 

2053     КРЫТЭРЫЙ КАХАННЯ

 

Паглядзiш, ўсё звычайна як быццам:

Просты твар, валасоў белы лён,

Позiрк добрай усмешкай iскрыцца,

Ёсць на свеце падобных мiльён.

 

Але сэрца чаму моцна б'ецца?

Хачу бачыць цябе зноў i зноў,

I дасюль зразумець не ўдаецца,

Як дзяўчат выбiрае любоў.

 

Мо iснуе крытэрый кахання,

Ды яго не патрэбна шукаць,

Сэрца стукае ад хвалявання,

Сведчыць, што надышоў час кахаць.

 

Як усе, ты на выгляд такая,

Чаму ты, я пытаю сябе?

Але позiрк мой больш не блукае,

Назаўжды выбiраю цябе.

 

27.04.1997

 

Home Page     Змест

 

2060     МОВА КАХАННЯ

 

У свеце ёсць шмат вельмi розных моў,

Алфавiт свой амаль у кожнай мовы,

Але, як размаўляць пачне любоў,

Не трэба нi алфавiт ёй, нi словы.

 

Прывабнасць здатны позiрк выбiраць,

Дакладна ўсмешка пацвярджае згоду,

Гарачнасць вуснаў скажа цi кахаць,

Цi iншую яшчэ чакаць нагоду.

 

I цела здатна смелы крок зрабiць,

Агнiстыя каб запалалi страсцi,

Бо нельга на адлегласцi любiць,

Ў абдымкi лепей палкiя упасцi.

 

Не трэба аб каханнi гаварыць,

Бо ўсе амаль пустыя будуць словы,

Каб аб сваiм пачуццi абвясцiць,

То хопiць рук i губ выразнай мовы.

 

3.05.1997

 

Home Page     Змест

 

2061     ГАЛОЎНАЕ ПАЧУЦЦЕ

 

Зямля. Яна цудоўней ўсiх планет,

Тут створана ўсё Боскаю рукою,

Устроены цiкава дзiўны свет,

Ўражае ён матэрыяй жывою.

 

Бо ёй ўласцiва вечнае жыццё,

Змяняе нараджэнне завяданне,

Каб назаўжды не кануць ў небыццё,

Дарована жывым было каханне.

 

Каханне – галаўнейшая з асноў,

I для жыцця – апора i фундамент,

Ад старажытных велiчных часоў

Яно пляце бясконца свой арнамент.

 

Хай людзi будуць або зграя львоў,

Адзiны у пачуццях iх парадак,

Галоўнаю заўжды была любоў,

Яна спрадвек дае жыцця пачатак.

 

3.05.1997

 

Home Page     Змест

 

2068     ПОЗIРК ЗБОКУ

 

Пачуцце шчырае узнёслае заўжды,

I палкае, як вогнiшча, жаданне,

Як смерч, праносяцца iмклiвыя гады,

Жаданне гасне, растае каханне.

 

I абыякавасць расце, як снежны ком,

Прыходзiць стома ад жыццёвай прозы,

Нiяк не утрымаць пачуцце пад замком,

I для кахання шырацца пагрозы.

 

Падчас здараецца, што стрэне iншы лёс,

Сыходзяцца узвышаныя душы,

Каханне моцнае не ведае пагроз,

Квiтнее, як вясной квiтнеюць ружы.

 

Пяшчота ў сталасцi, прыемна паглядзець,

Як галубкi, хаця немаладыя,

Цудоўна вельмi ўсё жыццё каханне мець,

Гады каб не мiналi залатыя.

 

11.05.1997

 

Home Page     Змест

 

2069     СРЭБРАСКРОНЕВЫ АГОНЬ

 

Калі ўздым душы даруюць страсцi,

Каб удзень цяпло мець i ўначы,

Вельмi проста вогнiшча раскласцi,

Ды агонь няпроста зберагчы.

 

Полымя у вогнiшчы шугае,

Ляцяць iскры ўгору да нябёс,

Але паступова прагарае,

I нядобры сустракае лёс.

 

Калi попел толькi застаецца,

Не паможа абярэмак дроў,

Але прысак здатны разгарэцца,

Не згасае моцная любоў.

 

Ў маладосцi пакахаць папросту,

Ды пачуцце лепш не падсячы,

Каб да срэбраскроневага ўзросту

Агонь ў сэрцы цалкам зберагчы.

 

14.05.1997

 

Home Page     Змест

 

2089     ХАЛАДЫ

 

Аб шчасцi доўжыцца гаворка,

Ды толькi горкi сум ў вачах,

Гарэць ў душы не хоча зорка,

Хоць i вялiкi Млечны Шлях.

 

Знiкае ад маркоты вера,

Бо лёс пастаўлены на кон,

Сама – прыгожая Венера,

Ды не знаходзiць Купiдон.

 

Хачу палаць, як на усходзе

Агнiста сонейка гарыць,

I згодна шчодра, пры нагодзе,

Агонь сваёй душы дарыць.

 

Як хлеба, хочацца кахання,

Бягуць днi, месяцы, гады,

Прыходзiць стома ад чакання,

У душы блукаюць халады.

 

1.06.1997

 

Home Page     Змест

 

2090     РАДАСЦЬ У НЯШЧАСЦI

 

Пачалась бура, нiшчыла дубы,

Галлё ламала, шмат ляцела трэсак,

Не вытрымалi дрэвы барацьбы,

Але цягнуцца к сонцу мог падлесак.

 

Вялiкай ў лузе вырасла трава,

А iншай ужо месца не хапала,

Але каса бязлiтасна прайшла,

I маладая паднялась атава.

 

Калi красуня цвёрда скажа: «Не»,

Павек не знiкне доля залатая,

Бо за душу яшчэ мацней кране

Сваiм каханнем любая другая.

 

Ў няшчасцi можна радасць адшукаць,

Як добра ў сэнсе рэчаў пакапацца,

Калi цябе не хочуць пакахаць,

У iншую магчыма закахацца.

 

4.06.1997

 

Home Page     Змест

 

2095     ПУСТЫЯ СЛОВЫ

 

Ёсць у характары дэталь,

Што служыць сiмвалам даверу:

Цi слова цвёрдае, як сталь,

Цi вельмi мяккае праз меру.

 

Цярпець прыходзiцца ад слоў,

Бо ў iх схаваныя пагрозы,

Гавораць ўзнёсла пра любоў,

А дораць вельмi часта слёзы.

 

Пустыя словы слухаць звык,

Пра знiчку кажуць, як пра зорку,

Мацней лепш прытрымаць язык,

I весцi сцiплую гаворку.

 

Казала: «Я цябе люблю,

Не будзе спрэчак памiж намi»,

Давала клятву вераб'ю,

Цяпер спявае з салаўямi.

 

8.06.1997

 

Home Page     Змест

 

2102     НАЙЛЕПШЫ ДАР

 

Вельмi розныя лёсы бываюць,

Нават казкi з iх можна складаць,

Ды заўсёды ў жыццi ўсе кахаюць

Цi жадаюць яшчэ пакахаць.

 

Нiкуды ад кахання не дзецца,

Ў кожнай долi яно здатна быць,

Каб душой ў любы холад сагрэцца,

Сэрцу трэба аддана любiць.

 

Без кахання не радуюць ружы,

Свет не будзе ужо дарагi,

Кволым можа адчуць сябе дужы,

Сэрца ные ад цяжкай тугi.

 

Няма ў свеце каштоўней нiчога,

Чым палаючы ў сэрцы пажар,

Нам дана нагарода ад Бога,

Як найлепшы з усiх дароў дар.

 

20.06.1997

 

Home Page     Змест

 

2107     АГУЛЬНЫ ШЛЯХ

 

Толькi цела калi да спадобы,

То кароткая вельмi любоў,

Захаваць яе – марныя спробы,

Не хапае сапраўдных асноў.

 

Калi знойдуцца родныя душы,

То каханне прыйдзе назаўжды,

Не замiнка нi спёкi, нi сцюжы,

Не згасае яно праз гады.

 

Хоць нядрэнна прыгожае цела,

Каб каханне не з'ела iржа,

Каб не тлела яно, а гарэла,

Трэба, каб пакахала душа.

 

Хоць для сварак iснуюць нагоды,

Ды жыццё здатна радасць дарыць,

Пакараюцца ўсе перашкоды,

Шлях агульны наперад ляжыць.

 

26.06.1997

 

Home Page     Змест

 

2115     СНЫ АБ ЮНАЦТВЕ

 

Як лiсце ветрам, прамяло гады,

Ды сон завёў ў далёкае юнацтва,

Твой бачу твар прыгожы малады,

Прывабна мне з мiнулым сустракацца.

 

Жыццё на схiле, шмат было падзей,

Не ўсiм каханне ў сталасцi даецца,

А для мяне ты з часам маладзей,

Цi можа ў думках толькi так здаецца?

 

Вятры здаралiсь, буры, перуны,

Ды кепскае заўжды мiнае з часам,

Цудоўна мець каханне да труны,

Цiкава быць з табой заўсёды разам.

 

Хай сняцца аб юнацтве нашым сны,

Прыемна цябе бачыць маладую,

Не выклiкаюць горычы яны,

Якая ёсць, кахаю я такую.

 

4.07.1997

 

Home Page     Змест

 

2116     НЕ УДАЛОСЬ

 

Любовь, как цвет весенний, хороша,

Но до тех пор, пока он расцветает,

В любви поёт от радости душа,

Но песня постепенно утихает.

 

Сияют у цветочка лепестки,

Чудесные, прекрасные мгновенья!

Приходит время грусти и тоски,

Он увядает после опыленья.

 

Цвёл радостно в душе цветок любви,

Прекрасен был он по дороге к цели,

Манил к себе, как в небе журавли,

Но увядал день ото дня в постели.

 

И для любви пришёл тревожный час,

Наверно, в этом сами виноваты,

Хоть раньше любовь связывала нас

Прочней, чем корабельные канаты.

 

5.07.1997

 

Home Page     Змест

 

2127     БЕЗ КАХАННЯ

 

I без кахання iснаваць магчыма,

Для шчасця кожны на Зямлю прыйшоў,

Ды крыўдна, як яно праходзiць мiма,

Не стукае нiколi ў скронях кроў.

 

Магчыма iснаваць, але не трэба,

Бо здатны кожны лёс прыдбаць другi,

Каханне для душы – кавалак хлеба,

Яно патрэбна, каб не мець тугi.

 

Душы не да спадобы iснаванне,

Ёй трэба жыць i мора шчасця мець,

А паратунак здольна даць каханне,

Ў душы павiнна вогнiшча гарэць.

 

I без кахання можна жыць, вядома,

Ды шлях пакут – не вабная шаша,

Бо ад жыцця рзгубленасць i стома,

Шкада, калi халодная душа.

 

9.07.1997

 

Home Page     Змест

 

2131     ПРЫЦЯЖЭННЕ

 

Вечны рух, бо да iншага цягнецца пол,

Ён, звычайна, не круцiць планету,

Называюць яго вельмi проста: «Любоў»,

Яна – цуд самы значны сусвету.

 

Дзiўны цуд прадаўжае бясконца жыццё

Ўсiх iстот на Зямлi ад стварэння,

Творчай думцы даваў i дае развiццё,

Бо каханне – крынiца натхнення.

 

Прыцяжэнне Зямлi. Моцна цягне любоў.

Адно вечна, другая – iмгненне,

Але колькi пяшчотных i радасных слоў

Выклiкае ў душы прыцяжэнне.

 

Прыцяжэнне людзей, лепей што ёсць ў жыццi?

Колькi ў iм захавана сакрэтаў!

Лепш і тэмы для вершаў нiдзе не знайсцi,

Яна вабiць адвечна паэтаў.

 

13.07.1997

 

Home Page     Змест

 

2135     МУЖЧЫНСКАЯ РУКА

 

Iснуюць для тугi заўжды прычыны,

Не кожная рашучы зробiць крок,

Калi рука пяшчотная мужчыны

Нясмела, ды кранае за сасок.

 

Прырода часам моцна заклiкае,

Ганебнай не патрэбна ёй iлжы,

Халодная душа хай не кахае,

Ды целу няма справы да душы.

 

Бо разам быць – такi закон прыроды,

Ды вельмi часта чынiць сатана

Тугу ў душы i боль ад адзiноты,

Калi жанчына доўгi час адна.

 

Блукае летуценнае каханне,

Ў рацэ тугi шукае астраўка,

Як цела ў цяжкай стоме ад чакання,

Пяшчоту дасць мужчынская рука.

 

16.07.1997

 

Home Page     Змест

 

2136     ГОРКАЕ ПАХМЕЛЛЕ

 

Калi кроў пульсуе ад жадання,

I трыванне скончылась да дна,

Хоць няма сапраўднага кахання,

Але хмель прыходзiць без вiна.

 

Сэрца не жадае розум слухаць,

Будучыня марная тады,

Целам хмель упарта будзе рухаць,

Момант шчасця даражэй заўжды.

 

Але пройдзе хутка час экстазу,

Карацей ён чэрвеньскiх начэй,

Кепска на душы пасля адразу,

Ды няма куды дзяваць вачэй.

 

I прыходзiць горкае пахмелле,

Слёз пралiцца можа цэлы мех,

Але не адбудзецца вяселле,

Бо каханне разбурае грэх.

 

16.07.1997

 

Home Page     Змест

 

2140     ДАКОРЫ

 

Твае дакоры недарэчы,

Цябе кахаю, як раней,

Адвечны вораг чалавечы,

Як Еву, спакушае змей.

 

Заўжды знаходзiць ён нагоду,

I шэпча, шэпча хiтры вуж,

Каб нарабiць бяду цi шкоду,

I загубiў ўжо безлiч душ.

 

Не трэба слухаць шэпт ганебны

I адцурацца ад лухты,

Дакор нiколi непатрэбны,

Каб не зазнаць лiхой бяды.

 

Калi шаптаць змей будзе часам,

Гнаць трэба ад сябе яго,

Каб быць заўсёды толькi разам,

Кахання не згубiць майго.

 

18.07.1997

 

Home Page     Змест

 

2143     ЧУЖАЯ ЛАСКА

 

Калi ў жанчыны вельмi цяжкi лёс,

Трываць патрэбна крыўду i абразу,

Душа, заледзянелая ад слёз,

На ласку адгукаецца адразу.

 

I ад пяшчотных, ды нязвыклых, слоў

Чутлiвая душа ўраз страпянецца,

Зноў ўспомнiць, што на свеце ёсць любоў,

Пяшчотай на пяшчоту адзавецца.

 

Калi ўвесь час ганебна дакараць,

Заўжды без важкай абражаць прычыны,

Каханне вельмi цяжка зберагаць,

Яно знiкае хутка у жанчыны.

 

Калi сваё каханне зруйнаваць,

Даўнейшага юнацтва згубiць казку,

Душы бясконца хочацца кахаць,

Прыемна мець, хоць i чужую, ласку.

 

19.07.1997

 

Home Page     Змест

 

2144     ЗОРНАЯ ЛЮБОЎ

 

Гараць яскрава зоркi, як манiсты,

I выгляд iх цудоўны залаты,

Ў юнацтве ўсе амаль максiмалiсты,

Таму на сэрцы непагадзь заўжды.

 

Жаданы любы вабiў, нiбы зорка,

Нялёгка зорку яркую дастаць,

I на душы таму занадта горка,

Бо цяжка некахаючых кахаць.

 

Хай хмара маю зорку затуляе,

Надвор'я буду добрага чакаць,

Аддана сэрца палкае кахае,

I не магу яго нiяк суняць.

 

Цудоўна зоркi неба аздабляюць,

Але заўсёды чарната вакол,

Кахаючыя сэрцы не кахаюць,

Хоць зорная дзявочая любоў.

 

19.07.1997

 

Home Page     Змест

 

2159     ГОРКIЯ ДОЛI

 

Не глядзi, не глядзi на мяне,

Бо i так ужо ледзьве трываю,

Мо агонь ў маiм сэрцы мiне,

Паглядзiш – i мацней запалае.

 

Сэрца каб астывала, малю,

Ды спакой не прыходзiць у грудзi,

Хоць i нельга, пяшчотна люблю,

I не ведаю, што далей будзе.

 

Растрывожыў душу ты маю,

Нечакана для сэрца стаў мiлы.

Але як зберагчы мне сям'ю,

Дзе знаходзiць i волю, i сiлы?

 

Быць хачу цяпер толькi з табой,

У жанчын часта горкiя долi,

Згодна зараз хоць ў вiр галавой,

Але так не здарыцца нiколi.

 

22.07.1997

 

Home Page     Змест

 

2164    ЛЕПЕЙ ЦЯЖКАЕ

 

Як рыбы не злавiў, хай будуць ракi,

Бо iмi можна голад ўтаймаваць,

Не будзе да спадобы лёс ўсялякi,

Ды немагчыма лепшы выбiраць.

 

Спантанна сустракаем свае лёсы,

Бо таямнiца – кожны iхнi крок:

Чакае толькi радасць або слёзы,

Цi гора прыйдзе ў госцi незнарок.

 

Цудоўны лёс жыве ў чароўнай мары,

Але жыццё – са смутку i тугi,

Замест блакiту ў небе толькi хмары,

Замест цяпла – халодныя снягi.

 

Не вельмi вабна цяжкае каханне,

Ды лепей, чым яго няма зусiм,

Iначай будзе толькi iснаванне.

Як для душы знаходзiць радасць з iм?

 

24.07.1997

 

Home Page     Змест

 

2165     КРЫЖЫ КАХАННЯ

 

У марах – вабнае каханне,

Шлях дзiўны па алеi з руж,

Ды вельмi цяжкае яднанне

Ўжо апрыёры розных душ.

 

Занадта розная прырода

Душы узвышанай жанчын,

Таму здараецца нязгода

З душой прыземленай мужчын.

 

Але каханне, як магнiты,

Трымае моцна назаўжды,

Ў адну злiваюцца арбiты,

Ў адзiн складаюцца сляды.

 

Каханне лёгкiм не бывае,

Калi агонь гарыць ў душы,

Ўсё роўна нешта абгарае,

Ды цягнуць ўсе свае крыжы.

 

24.07.1997

 

Home Page     Змест

 

2167     САПРАЎДНАЕ КАХАННЕ

 

Няпроста верных мець калег па працы,

Ды iх, як трэба, можна знайсцi зноў,

Калi занадта добра пастарацца,

То можна па душы знайсцi сяброў.

 

Ды радасцi не будзе адчування,

Вядомы вельмi просты ўсiм сакрэт:

Не прыйдзе як сапраўднага кахання,

То марнасць запаўняе белы свет.

 

Ў адносiнах калег мажлiвы вады,

I здрадзiць здатны добрыя сябры,

Што ведаў iх, пасля зусiм не рады,

Бо вынiк звыклы, нiбы свет стары.

 

Калi кране сапраўднае каханне,

Яму не страшны буры i гады,

Вiруе толькi радасць ад спаткання,

Адданасць сэрца сэрцу назаўжды.

 

24.07.1997

 

Home Page     Змест

 

2169     ГОНАР КАХАЮЧЫХ

 

Сабака злы заўсёды шчэрыць iклы,

I нават можа моцна укусiць,

Але бясконца лашчыцца ён звыклы,

Калi гаспадара пачне любiць.

 

Каля красунi можна прайсцi мiма

Цi камплiменты смела гаварыць,

Ды ўтаймаваць трывогу немагчыма,

Калi ў душы агонь любвi гарыць.

 

Ў душу з каханнем прыйдзе асалода,

Ўдзень сонца бляск i зорачкi ўначы,

Ва ўсiм заўжды бясконца будзе згода,

Але як сваю годнасць зберагчы?

 

Калi ў душы каханне запалае,

То цалкам гонар прыйдзецца згубiць,

З таго, хто вельмi моцна пакахае,

Нiбы з пянькi, вяроўкi можна вiць.

 

25.07.1997

 

Home Page     Змест

 

2172     НЕ АДМАЎЛЯЦЦА

 

Ёсць вельмi многа важных спраў ў жыццi:

Асвета i выдатная кар'ера,

Але, каб мiма шчасця не прайсцi,

У кожнай справе быць павiнна мера.

 

Закруцiць моцна у жыццёвы вiр,

Своечасова як не бiць трывогу,

То згубiцца зусiм арыенцiр,

Каб правiльную вызначыць дарогу.

 

Як справам аддаваць прыярытэт,

Каханню трэба наступiць на горла,

Пакiнуць ў справах можна значны след,

Ды шчасце чакаць будзе толькi прорва.

 

Адмовiцца найлепей ад ўсяго,

Ды радасна душы ад мiлавання,

Каб шчасця не згубiць ў жыццi свайго,

Не трэба адмаўляцца ад кахання.

 

25.07.1997

 

Home Page     Змест

 

2176     СЕКСУАЛЬНЫЯ СНЫ

 

Сексуальнвя сны хоць i зданi –

Неад'емная частка быцця,

Яны – першая школа кахання

I узор палавога жыцця.

 

Хаця глупства, ды зроблена лоўка,

Бачым вабныя сны нездарма,

Для кахання яны – падрыхтоўка,

I рыхтуе прырода сама.

 

Ў глыбiнi генетычнага кода

Ўсе запiсаны тайны яе,

Да кахання нас клiча прырода

I урокi наяўна дае.

 

Хоць i глупства, але непагана

Паглядзець сексуальныя сны,

Бо заўсёды цi позна, цi рана

Ўжо рэальнасцю стануць яны.

 

27.07.1997

 

Home Page     Змест

 

2177     ДУША АСТЫЛА

 

Нi размаўляць, нi дараваць

Яшчэ раз больш ужо не ў змозе,

Надзей не трэба гадаваць,

Каб па адной iсцi дарозе.

 

Каханне ёсць або няма,

Не трэба мне яго абломкi,

Iх нават зберагаць дарма,

Бар'ер цяпер мiж намi стромкi.

 

Што аб мiнулым ўспамiнаць,

Як ў душах вогнiшча гарэла,

Цяпла цяпер не адчуваць,

Каханне, нiбы прысак, тлела.

 

Няма цяпла, есць вочы дым,

Душа амаль зусiм астыла,

Бязглузда размаўляць аб тым,

Што сэрцу болей ўжо нямiла.

 

28.07.1997

 

Home Page     Змест

 

2188     МИРИТ НОЧЬ

 

Любви ведь не по нраву свет,

Ёй тёмные приятней ночи,

Когда помех случайных нет,

Она уединенья хочет.

 

Любовь привыкла к темноте,

В ней, словно звёздочка, сияет,

Но днём, к большой своей беде,

Пыл постепенно усмиряет.

 

Способна, даже невзначай,

Своим величием обидеть,

Что адом стал желанный рай,

При свете может не увидеть.

 

Коль ссорит день, то мирит ночь,

Не нужно очень ссор бояться,

Когда становится невмочь,

То надо ночи дожидаться.

 

30.07.1997

 

Home Page     Змест

 

2197     НЕ ПОМЕХА

 

Жизнь позади, уж больше половины,

Но красоту всегда увидеть рад,

Посеребрили голову седины,

Но также быстрый, словно шпага, взгляд.

 

Ведь красота, бесспорно, окрыляет,

Порыв душевный от неё могуч,

Мгновенно сердце, будто льдинка, тает,

Ведь поздняя любовь – от счастья ключ.

 

Мелькнули, как цветы весною, годы,

Но до сих пор весенняя душа,

Хоть меньше от любви всегда свободы,

Пора любви мила и хороша.

 

В сердечном деле годы – не помеха,

Когда душа огнём любви горит,

Добьёшься обязательно успеха,

Коль в теле мощно юность говорит.

 

3.08.1997

 

Home Page     Змест

 

2202     НЕ ЖАДАЮ IНАЧАЙ

 

Радасць ў сэрца iмклiва прыйшла,

Вельмi доўга яе я чакала,

Раней ў смутку бясконца была,

Ды, нарэшце, цяпер пакахала.

 

Невядома, што будзе пасля,

Можа шчасце – прыгожыя зданi,

Ды цудоўная доля мая,

Бо цяплом сагравае каханне.

 

З часам хай яно стане як тло,

Але сёння хвалюе мне душу,

Хаця ўспомню, што шчасце было,

Таму лёс свой падзякаваць мушу.

 

Як дзялiць на дваiх аднаго?

Хоць адказу не мае задача,

Не адмоўлюсь ад шчасця свайго,

Жыць цяпер не жадаю iначай.

 

6.08.1997

 

Home Page     Змест

 

2203     ВЫБАР

 

Здавалась: кахаю,

Ды толькi здавалась,

Яе выбiраю,

Яна насмяялась.

 

Я выбраў другую,

Што мне да спадобы,

У думках цалую,

Ды марныя спробы.

 

Няма больш свабоды,

Я трапiў ў палонку,

Не маю нагоды

Знайсцi сабе жонку.

 

Не трэба кахання,

Хачу толькi волi,

Бо шчасця даць зданi

Не ў змозе нiколi.

 

6.08.1997

 

Home Page     Змест

 

2206     ЗАДАЧА

 

Калi кахання вабнага няма,

Ў жыццi задача з сотняй невядомых,

Бо на душы бясконцая зiма,

I ад чакання цяжкi боль i стома.

 

Калi няма сапраўднага ў жыццi,

Знайсцi эрзац мажлiва пастарацца,

Ды ад эрзаца шчасця не знайсцi,

I марнаю заўсёды будзе праца.

 

Душы бясконца хочацца кахаць,

Не трэба ёй унiжальнага сексу,

Калi душу у кайданах трымаць,

Мэты ў жыццi не знойдзецца i сэнсу.

 

Задачу з невядомымi рашаць

Хаця нялёгка, але вельмi трэба,

Хутчэй душу на волю выпускаць,

Кахаць жадае, як галодны хлеба.

 

7.08.1997

 

Home Page     Змест

 

2213     ЛЮБIЦЬ ПА-САПРАЎДНАМУ

 

Чаму хутка праходзiць каханне?

Адцвiло, як вясною сады,

Было палкiм занадта прызнанне,

Гром вялiкi, дажджу – як заўжды.

 

Што аддана кахаю, здавалась,

Колькi спроб ў жыццi можна рабiць?

Зноў ў пачуццях сваiх ашукалась,

I разбiтае сэрца балiць.

 

Што даць здатна наступная спроба,

Можа стрэнецца мора бяды?

Бо няўдачы гнятуць, як хвароба,

Але хутка сплываюць гады.

 

Што адразу ў жыццi не ўдаецца,

З кожным разам складаней зрабiць.

Можа доля калiсьцi ўсмiхнецца,

Па-сапраўднаму будуць любiць?

 

10.08.1997

 

Home Page     Змест

 

2220     ЗДАТНА ПЕРАСПЕЦЬ

 

Жыта зелянее, на вятрах спявае,

Каласы iмклiва к небу выкiдае,

Каб хутчэй прыгожым легчы пад сярпамi,

На парозе восень з сумнымi дажджамi.

 

I натхненне мае колас ад пагонi,

Ў непагадзь жахлiва выглядаюць гонi,

Жыта аж дадолу хiлiцца ад буры,

Выгляд яго змрочны i настрой пануры.

 

А было калiсьцi зерне неблагое,

Ды стралой пранеслась лета залатое,

Жыта ў небяспецы, град iдзе з залевай,

Ураджай загiнуў на раллi змарнелай.

 

Пераспее колас, пачарнее зерне,

Гаспадар нядбалы, што было, не верне,

Як касец не прыйдзе, каб спынiць чаканне,

Пераспець, як колас, здатна i каханне.

 

12.08.1997

 

Home Page     Змест

 

2242     ПОЗОВИ МЕНЯ

 

Мрачные серые тучи

В душу вернулись опять,

Кажется, было бы лучше

Нашу волынку кончать.

 

Как кошка с мышкой играешь,

Разве такая любовь?

Горечь в словах подбираешь,

Разве нет ласковых слов?

 

Нравлюсь тебе иль не очень,

Прямо и честно скажи,

Хочется «Да» слышать, впрочем,

Но про запас не держи.

 

Сердце встревожено бьётся,

Горько от трудной любви,

Если жених не найдётся,

Сразу меня позови.

 

25.08.1997

 

Home Page     Змест

 

2243     УЛЫБКА

 

Мне незнакомка нежно улыбнулась,

Как солнышко средь пасмурного дня,

И чувство неожиданно проснулось

В душе заледеневшей у меня.

 

Душа уже давно спала спокойно,

Но нежностью наполнилась опять,

Её улыбка призвала достойно,

И стал о сне спокойном забывать.

 

Открылась цель, и выбрана дорога,

Иду по ней, чтоб счастье встретить вновь.

Хоть есть ещё сомненья и тревога,

Найдёт ли отклик нежная любовь?

 

Широкая, открытая улыбка

Надёжнее громады нежных слов,

В ней никогда не скроется ошибка,

С улыбки начинается любовь.

 

27.08.1997

 

Home Page     Змест

 

2246     ПАЗНЕЙ I ПОЗНА

 

Вясна спазнiлась i яшчэ марозна,

Сяўбы ўжо зачакалась ярына,

Абавязкова прыйдзе, хай i позна,

Чароўная жаданая вясна.

 

Але, як затрымаецца каханне

Ад пыхi або жудаснай маны,

Не здзейснiць запаветнае жаданне,

Ў душы не стрэнуць радаснай вясны.

 

Пачуцце, нiбы ружа у букеце

Цi ў жнiўнi ў жытнiм полi каласы,

Хоць вабiла мацней ўсяго на свеце,

Ды з часам ад яго ўсё менш красы.

 

Пазней заўсёды лепей, чым нiколi,

Але, калi працяглы час чакаць,

Сустрэць магчыма толькi вецер ў полi,

Як спадзявацца позна пакахаць.

 

31.08.1997

 

Home Page     Змест

 

2251     НЕЖНОСТЬ И БОЛЬ

 

Когда куст розы щедро поливать,

Одарит он прекрасными цветами,

Иначе станет быстро засыхать

Под южными горячими ветрами.

 

Чудесен дивной розы аромат,

Из-за него не видны недостатки,

Шипы опасней станут во сто крат,

Когда срезают розу грубо с грядки.

 

Не будет роза оголять шипы,

Когда вокруг заботливая нежность,

Она их применяет для борьбы,

Укол жестокий ждёт, как неизбежность.

 

Из нежности рождается любовь,

И ничего нет для неё опасней,

Чем боль в душе. От колких горьких слов

Любовь, как факел на ветру, погаснет.

 

13.09.1997

 

Home Page     Змест

 

2264     ОБИДА

 

Вижу тебя часто, даже очень,

Но всегда стремлюсь увидеть вновь,

Сердце каждой встречи страстно хочет,

Потому что в нём горит любовь.

 

Загорелся огонёк впервые,

Как найти к тебе теперь пути?

Я гляжу в глаза уже родные,

Чувства не удержишь взаперти.

 

Ведь в любви непросто признаваться,

И ещё труднее – в первый раз,

Но не нужно было мне стараться,

Потому что получил отказ.

 

Гложет душу тяжкая обида,

И на сердце ощущаю боль,

Но стерпел, не подал даже вида,

Что обижен горько был тобой.

 

4.10.1997

 

Home Page     Змест

 

2265     БЕЗОТВЕТНАЯ ЛЮБОВЬ

 

Непросто начинать любить,

Не каждая стать может милой,

Ведь сердце вправе скорбь разбить

Желание любви с красивой.

 

Но безответная любовь

Познать прекрасное умеет,

Волненье ощущаешь вновь,

Её увидишь – сердце млеет.

 

Мы рядом даже не прошли,

Но ведь она не виновата,

Другие в сердце путь нашли,

И ей моей любви не надо.

 

Мы, словно в море корабли,

Не сблизились, пропасть рискуя,

Я не хотел другой любви

И не искал любовь другую.

 

5.10.1997

 

Home Page     Змест

 

2267     СОВСЕМ ИНАЧЕ

 

Теперь всё кажется мне вздором,

Попробуй, проживи с моё,

Запомнил девушек, которым

Я сердце отдавал своё.

 

Любовь меня околдовала,

Смысл жизни я тогда нашёл,

Так показалось мне сначала,

Но горькою была любовь.

 

И девушки меня любили,

Случалось в жизни так не раз,

Взаимности не находили,

И я давал любви отказ.

 

Казалась лёгкою задача,

Чтоб полюбили и любить,

Но жизнь течёт совсем иначе,

В ней трудно пару находить.

 

5.10.1997

 

Home Page     Змест

 

2270     ЯК ПТУШКI

 

Як крылы для птушкi – любоў для людзей,

Душа ад кахання лятае,

У шэразе iншых жыццёвых падзей

Каханне – пара залатая.

 

Найлепшае ў свеце, што людзям дано

З таго, што iснуе ў прыродзе,

Ды можа стаць кволым цi знiкнуць яно,

Патрэбна з каханнем быць ў згодзе.

 

Ў жыццi сустракаецца безлiч маркот,

Але не пужае нiчога,

Як крылы узнялi ў цудоўны палёт,

Каханне – ва ўсiм дапамога.

 

Для шчасця багацця не трэба складаць,

Ўсё з часам раз'есца iржою,

А трэба пяшчотна i палка кахаць,

Узлёт адчуваць каб душою.

 

6.10.1997

 

Home Page     Змест

 

2271     ЦЯПЕР ЦАНЮ

 

Якiм цудоўным быў кахання ранак!

Расчараванне да мяне прыйшло,

Каханне, нiбы сёлетнi падранак,

Не здатна ўжо падняцца на крыло.

 

Цяпер душа у смутку i маркоце,

Мiнулы час па-iншаму цаню,

Як разам з любым мы былi ў палёце,

Як разам набiралi вышыню.

 

Але здавалась: нiзка ён лятае,

Другiя падымалiся вышэй,

Ён зараз ужо iншую кахае,

Адна я засталася надалей.

 

На жаль, даўно зусiм я не лятаю,

Ў бядзе душа стамiлась i балiць,

Цяпер у згадках толькi я кахаю,

Была не здатна шчасце ацанiць.

 

6.10.1997

 

Home Page     Змест

 

2292     МОВА КАХАННЯ

 

Упарта дзелiць час па парах,

Кахаюць кволы i атлант,

Блукаюць позiркi па тварах,

Шукаюць лепшы варыянт.

 

Праз час сканчаецца шуканне,

Пераадолена мяжа,

I разгараецца каханне,

Агонь распальвае душа.

 

Калi ад моцнага пажару

Ў другой душы гарыць любоў,

Жаданую знаходзяць пару,

Не трэба для прызнання слоў.

 

Каб выказаць сваё каханне,

Не трэба нават моўны гук,

Бо зразумела i маўчанне,

Ды мова губ i мова рук.

 

10.10.1997

 

Home Page     Змест

 

2293     ЛЮБОЎНЫЯ ВЕРШЫ

 

У вершах адкрываюцца паэты,

Ды шмат чаго хаваюць у душы,

Калi iснуюць важныя сакрэты,

Не пiшуцца любоўныя вершы.

 

А я душу другую адчуваю,

Мне лёс маiх герояў – не чужы,

Пра тое, як яны i я кахаю,

Пiшу свае любоўныя вершы.

 

Любоў мая – зусiм не таямнiца,

Яе адну на ўсё жыццё збярог,

I не iснуе для мяне гранiца,

Таму заўжды спяваць ёй песнi мог.

 

Для кожнага ў жыццi каханне – мэта,

Ў iм лепей мець высокую мараль,

Яна ёсць не у кожнага паэта,

I твораў мала пра любоў, на жаль.

 

10.10.1997

 

Home Page     Змест

 

2297     НАЙДУ ДОРОГУ

 

От искры в душе загорелась любовь,

Хотя не чужда мне отвага,

Но как я скажу этих несколько слов,

И как к ней проделать два шага?

 

Чрезмерно развязным и смелым я был,

Красавцем меня называли,

И девушки сами, хоть их не любил,

Всегда меня нежно ласкали.

 

Слова о любви говорил я им всем,

Сказать – ничего ведь не стоит,

Но всё изменилось с любовью совсем,

Она сердце мне беспокоит.

 

Теперь полюбил я себе на беду,

Стал скромным, покорным и нежным,

И к сердцу её я дорогу найду,

Нельзя оставаться мне прежним.

 

11.10.1997

 

Home Page     Змест

 

2312     ЛЮБОВЬ ЕСТЬ!

 

Есть любовь или же нет,

Как в том разобраться?

От неё остался след,

Если покопаться.

 

Мне казалось, что люблю,

Но года проходят,

А я всё отдельно сплю,

Счастье где-то бродит.

 

Пригласил к себе сосед,

Показал мне диво,

Оказалось: много лет

Не того любила.

 

Теперь знаю: есть любовь,

Твёрдо моё мненье,

Когда есть, играет кровь,

В голове – круженье.

 

Есть любовь или же нет?

Есть любовь!

Есть!!!

 

18.10.1997

 

Home Page     Змест

 

2314     ДОБРЫ ДЗЕНЬ

 

Запалала каханне калi,

Сны аб любай чароўныя сняцца,

Шляхi лёсу куды б не вялi,

Ад кахання не след адмаўляцца.

 

Калi жыць без кахання ў душы,

Шэрым будзе жыццё iснаваннем,

Хоць даступнасць ва ўсiм без мяжы,

Секс нiколi не стане каханнем.

 

З захапленнем няпроста кахаць,

Засталась як ад сцiпласцi згадка.

Дзе каханне сабе адшукаць,

Калi сэрца жанчын – не загадка?

 

Як каханне паходняй гарыць,

Каб не страцiць магутнасць гарэння,

«Добры дзень!» лепш яму гаварыць,

А не жорсткае: «Да пабачэння.»

 

20.10.1997

 

Home Page     Змест

 

2325     БЕЗ ЦЯБЕ

 

Без цябе жыццё амаль спынiлась,

Нiбы ў перасадку на вакзале,

Радасць цiха у куток забiлась,

Смутак i туга апанавалi.

 

Хочацца, каб ты хаця прыснiлась,

Бо жадаю любы твар пабачыць,

Цяжка без цябе душа стамiлась,

Лёс хутчэй жадаю перайначыць.

 

Нiбы ноша цяжкая, чаканне,

Цягнуцца без сэнсу днi i ночы,

Праз гады не скончылась каханне,

Заглянуць жадаю ў твае вочы.

 

Спадзяваюсь, хутка будзем разам,

Каб душа магла павесялiцца,

Смутак нежаданы пройдзе з часам,

Моцна будзе бiць жыцця крынiца.

 

25.10.1997

 

Home Page     Змест

 

2326     ПАДСТАВА ШЧАСЦЯ

 

Каханне – самародак залаты,

Пяску шмат мае залатая жыла,

Не кожнага яна i не заўжды

Сваiм багаццем шчодра абдарыла.

 

Маленькi часам знойдзецца драбок,

Што толькi ў мiкраскоп пабачыць можна,

Звычайна пападаецца пясок,

I на душы самотна i трывожна.

 

Бягуць, як хвалi па вадзе, гады,

Пясчынкi ў жыле зноў перабiраю,

Бо вабiць самародак залаты,

Найбольшага з надзеяю шукаю.

 

Калi для шчасця даў падставу лёс,

Каханне яшчэ стукае у грудзi,

Яго абаранiць лепш ад пагроз,

Магчыма, болей iншага не будзе.

 

25.10.1997

 

Home Page     Змест

 

2329     СТРАСТЬ ЛЮБВИ

 

Не привлекают пагубные страсти:

Ни водка, ни картёжная игра,

Но дальше нахожусь в Эрота власти,

Хотя уже на кладбище пора.

 

Пред женщиной всегда мужчины слабы,

Пьянеют вдрызг без крепкого вина.

Эх! Знали б только лучше себя бабы,

Какая сила в руки им дана!

 

Никак не устоять пред этой силой,

Когда уснуть природа не даёт,

В горячие объятья к нежной милой

Ведёт тогда тропой любви Эрот.

 

Не манят ни наркотики, ни водка,

От них лишь только порча для крови,

Чудесно к груди милой прильнуть кротко,

Из всех страстей прекрасней страсть любви.

 

27.10.1997

 

Home Page     Змест

 

2330     ЗЯМНЫ ЦУД

 

Што лепей сексу можа быць ў жыццi?

Спаткаецца – то ўсё накшталт эрзаца,

Як дзiўны цуд не суджана знайсцi,

Секс вабны здатны шчасцем не здавацца.

 

Секс – моцны стрыжань, добры чарадзей,

Ён здатны цуд ствараць ў жыццi бясконца,

Трымае разам ўсё жыццё людзей,

I ў душах iм запальваць здатны сонца.

 

Каханню мо не трэба нiзкi секс?

Ды без падставы гэта разважанне,

Бо пачуццё без сексу страцiць сэнс,

I пройдзе, нiбы дым кастра, каханне.

 

А без кахання ўзнёсласцi няма,

Вядома, шчасце да таго прыходзiць,

Ў чыёй душы вясна, а не зiма,

Хто ў сексе лепшы цуд зямны знаходзiць.

 

27.10.1997

 

Home Page     Змест

 

2332     НI СМУТКУ, НI ТУГI

 

Цяпер няма нi смутку, нi тугi,

Бо сэрца абыякавасць залiла,

Нарэшце, разарвала ланцугi,

Бо шмат гадоў я кайданы насiла.

 

Каханне хутка, як вясна, прайшло,

I пачалiсь абразы i пакуты,

Як быццам бы пяшчоты не было,

Няма больш нават радаснай мiнуты.

 

Жыццё было, як пекла, доўгi час,

Здавалась, што не зменiцца нiколi,

Прамень апошнi у кахання згас,

I зноў душа мая цяпер на волi.

 

Каханы быў i вельмi дарагi,

Але падрэзаў у кахання крылы,

Цяпер няма нi смутку, нi тугi,

Быў дарагi, а стаў зусiм нямiлы.

 

28.10.1997

 

Home Page     Змест

 

2333     НЯМА МЯЖЫ

 

Не ведала. Паверыла. Не знала.

Бо вабiла бясконца вышыня,

Душу каханне моцна хвалявала,

Магутней яго ўплыў ставаў штодня.

 

Наперад шлях кахання невядомы,

Здавалась, што па кладачцы прайду,

Ды нечакана ад любоўнай стомы

Упала у сцюдзёную ваду.

 

Каханне мае жорсткiя законы,

Яго нявiннасць – мары або сны,

Бо вiнаваты спелыя гармоны,

I болей нiчыёй няма вiны.

 

Няма мяжы мiж сексам i каханнем,

Бо пад каханнем разумеем секс,

Не трэба сябе цешыць спадзяваннем,

Што чыстае каханне мае сэнс.

 

28.10.1997

 

Home Page     Змест

 

2340     ЛЮБОВЬ – СТЕКЛО

 

Любовь хрупка, как тонкое стекло,

Оно большим быть может и красивым,

Но чтоб случайно не разбить его,

Быть нужно нежным с милой или милым.

 

Быть может и один неверный шаг

Иль очень резкий поворот неловкий,

Но для стекла наступит сущий крах,

Рассыпятся блестящие осколки.

 

Но если грубых сил не применять,

Красы не будет, этого так мало,

Стекло ведь нужно нежно протирать,

Чтоб, как алмаз, оно всегда сияло.

 

Стекло всю жизнь непросто сберегать,

Разбить ведь легче, и дурак сумеет,

Но если только нежностью пленять,

Любовь живёт в душе и не стареет.

 

1.11.1997

 

Home Page     Змест

 

2342     ЛЕПШАЯ ПАРА

 

Ў жыццi якая лепшая пара:

Маленства цi юнацтва, або сталасць?

Гадоў як назбiраецца гара,

Тады зрабiць аналiз здатна старасць.

 

Яны патрэбны вельмi людзям ўсе,

Надаць якому часу перавагу?

Сваю нагрузку кожны час нясе,

Не выклiкае нават старасць жаху.

 

Не вызначыць найпрыгажэйшы час,

Бо кожны з iх для сэрца вельмi мiлы,

Агонь кахання як ў душы не згас,

Калi яно не склала свае крылы.

 

Найгоршая пара ў жыццi тады,

Калi на шчасце пройдзе спадзяванне,

Замiнка быць шчаслiвым – не гады,

А стан, як не хвалюе больш каханне.

 

2.11.1997

 

Home Page     Змест

 

2346     МIРАЖЫ КАХАННЯ

 

Бясконца ад рэальнасцi далёка,

Далёка нават ад яе мяжы,

Ды пару ўжо адзначыць здатна вока,

Пабачыць каб кахання мiражы.

 

Фантазiя пачне гуляць няспынна,

Такога не пабачыш i ў кiно,

Бо крочыць за карцiнаю карцiна,

I на душы ад iх заўжды вiдно.

 

Калi каханне вывучыць ў уяве,

I зразумець яго вялiкi сэнс,

Як прыйдзе час кахаць на самай справе,

Закрытай кнiгай ўжо не будзе секс.

 

Калi няма сапраўднага кахання,

Але жаданне да яго ў душы,

Лягчэй цяжар працяглага чакання,

Як мрояцца кахання мiражы.

 

9.11.1997

 

Home Page     Змест

 

2355     ЗАКАХАНАСЦЬ

 

Наперадзе бяжыць к уцехам шлях,

Як позiрк выпадкова заблукае

На твары, вабных сцёгнах цi грудзях,

Прыгожае упарта выбiрае.

 

Ад прыгажосцi ўзнёслая душа,

I радасць б'е, як моцная крынiца,

Але прыходзiць сумная мяжа,

Краса жанчын у снах цудоўных снiцца.

 

Бо прыгажосць хвалюе да пары,

Душа ў нябёсах болей не лятае,

I позiрк, як паходня на ветры,

Гарэць не можа болей i згасае.

 

Ў жанчыну закаханасць i ў жыццё,

Як больш Амур не б'е стралою ў грудзi,

Прыходзiць абыякавасць ў быццё,

Жыць можна, але радасцi не будзе.

 

23.11.1997

 

Home Page     Змест

 

2356     ЧАС РУЙНУЕ

 

Час няўмольны, iмклiвы i скоры

Быў такiм у любыя часы,

Ён знiшчае далiны i горы,

Сохнуць рэкi, знiкаюць лясы.

 

Час свае высувае законы,

Ды ён здольны i радасць дарыць,

Ад яго не знайсцi абароны,

Калi ў сэрцы каханне гарыць.

 

Нiбы ружа, саспее каханне,

Але шкодзiць калючак укол,

Час пачне горкi шлях руйнавання,

I ссыпае пялёсткi на дол.

 

Для душы раней меў асалоду,

Гарэў моцны агонь, але згас,

Не шукаю сустрэцца нагоду,

Ўсё руйнуе бязлiтасны час.

 

23.11.1997

 

Home Page     Змест

 

2365     У НЕПАГАДЗЬ

 

Зноў непагадзь, дажджы iдуць, снягi,

I коўзкаю становiцца дарога,

Але, як клiча сэрцу дарагi,

Не здатна замiнаць ужо нiчога.

 

Хоць дзьме халодны вецер вельмi злы,

Але iду на вабнае спатканне,

Бо грэе сэрца стымул немалы,

У непагадзь вядзе мяне каханне.

 

Спатканне ў холад лютаю зiмой,

Мароз кусае i сячэ завея,

Але, як побач крочыць любы мой,

Сваiм каханнем ён мяне сагрэе.

 

Я ведаю: цяпло заўжды знайду,

Мацней каханне робiць мае сiлы,

Я на спатканне ў непагадзь iду,

Чакаць упарта будзе мяне мiлы.

 

1.12.1997

 

Home Page     Змест

 

2366     ДОБРАЕ СЭРЦА

 

Занадта часта людзi робяць зло,

Каб з жорсткасцю здарылась развiтанне,

Каб сэрца толькi добрае было,

Павiнна ў iм заўжды гарэць каханне.

 

Кахаючая мяккая душа,

За iншых не сцiхае ў ёй турбота,

Зсуваецца каштоўнасцей мяжа,

Сэнс набываюць ласка i пяшчота.

 

Але, калi каханне знiкне ўраз,

I толькi крок застаўся да разводу,

Ў душу прыходзiць надта жорсткi час,

Бо нават ўласным дзецям чыняць шкоду.

 

Не здатна сэрца iншага любiць,

Калi яно знявечана ад злосцi,

Бо тое сэрца добрым можа быць,

Калi ў iм дабрыня ад прыгажосцi.

 

1.12.1997

 

Home Page     Змест

 

2368     НАСТОЯЩАЯ ЛЮБОВЬ

 

Когда бушуют ураганы страсти,

Душа в тот миг находится в раю.

Любовь и секс. Всегда мы в ихней власти,

Им только подчиняем жизнь свою.

 

Себе самой не хочется признаться,

Что страсть свою никак не одолеть,

Желание всё ж вынудит отдаться,

Нашёлся б тот, кто сможет овладеть.

 

Секс иль любовь? Чудесней нет вопроса:

Любовь подобна розе, что растёт,

Секс без любви, как срезанная роза,

Увянет, ссохнет, запах пропадёт.

 

Ведь роза никогда не отцветает,

Цветы куст дарит непрерывно вновь,

Поэтому всю жизнь не увядает,

Как роза, настоящая любовь.

 

2.12.1997

 

Home Page     Змест

 

2381     СОГРЕТЬ ДУШУ

 

Бежит не первая весна,

Как серна, страхами гонима,

Я ждать устала, я одна,

Моя любовь проходит мимо.

 

Желание горит в груди,

А успокоить его нечем,

Зову мою любовь: «Приди!»

Жду с нетерпеньем дивной встречи.

 

Давно уже любить хочу,

Не бесконечное терпенье,

Пока что муками плачу,

В душе тревога и сомненье.

 

Где заблудился милый мой?

Весна идёт, всё дышит новью,

Теплынь, но холодно одной,

Коль душу не согреть любовью.

 

11.01.1998

 

Home Page     Змест

 

2384     НЕ СУСТРЭНУ

 

Не сустрэну нiяк я кахання,

Дзе яго заблукалi шляхi?

Прага цела пячэ ад жадання,

Ў цяжкай стоме душа ад тугi.

 

Хоць з'яўляецца часам надзея,

Ды знiкае, як ранкам туман,

Спадабацца мо я не умею,

Што нi спроба – ганебны падман.

 

Ўжо змарнела душа ад маркоты,

Невядома, дзе выйсце шукаць,

Ды чакаю, як цуду, нагоды,

Можа доля дасць шанц пакахаць.

 

Шанц, магчыма, не прыйдзе нiколi,

Адзiнота турбуе мяне,

Вельмi хочацца радаснай долi.

Стрэну шчасце калiсьцi цi не?

 

15.01.1998

 

Home Page     Змест

 

2387     СЛОВА О ЛЮБВИ

 

Всегда женщина гордой была,

Коль её беззаветно любили,

Лишь прекрасные неги слова

О любви ей одной говорили.

 

Гордость быстро проходит всегда,

Униженье грядёт непременно,

Когда в душу ворвётся беда,

Если жизнь отравляет измена.

 

Очень просто всегда рассуждать,

Когда горе ещё не случилось,

А коснётся – придётся страдать,

Ведь душа навсегда надломилась.

 

Чтобы женщина гордой была,

Что всегда импонирует мужу,

О любви лишь нужны ей слова,

Ведь от них горячо даже в стужу.

 

20.01.1998

 

Home Page     Змест

 

2390     ВО СНЕ

 

Нежным взглядом меня покорила,

О любви говорила слова,

За улыбкой улыбку дарила,

И сама вслед за мною пошла.

 

Страстно в губы меня целовала,

Прижимая в объятьях к груди,

И шептала, что этого мало,

Ждёт услада ещё впереди.

 

Засияли от радости очи,

Нет смущенья во взгляде ничуть,

Целовала меня, что есть мочи,

Локон падал упрямо на грудь.

 

Как приятно любовью упиться!

Бушевать стало счастье во мне,

Наконец, час пришёл пробудиться,

Оказалось: был счастлив во сне.

 

27.01.1998

 

Home Page     Змест

 

2391     БУДЕТ НЕСЧАСТНЫМ

 

На душе не проходит ненастье,

Как судьбу с ним свою разделю?

Коль нет счастья, и это – не счастье,

Когда любит, а я не люблю.

 

Отдала своё сердце другому,

Не любовь, а сплошная беда,

Ощущаю напрасно истому,

Он не будет моим никогда.

 

Между двух навсегда заблудилась,

Потому и тревога в душе,

В одного я, на горе, влюбилась,

Только он мне желанный уже.

 

А другой меня пламенно любит,

Это чувство – судьба не моя,

Ведь любовь его тоже погубит,

Будет также несчастным, как я.

 

27.01.1997

 

Home Page     Змест

 

2392     ПРА КАХАННЕ

 

Пра каханне я песнi складаю,

Што быць можа цудоўней ў жыццi?

Бо дагэтуль яго адчуваю,

Лепш пачуцця павек не знайсцi.

 

Не iснуе на свеце паэта,

Пра каханне якi не пiсаў,

Ўсё, здавалась, да донца прапета,

Ды я сцежку сваю адшукаў.

 

Крочу любай прыемнай сцяжынкай,

Ёй нiколi не будзе мяжы,

Выбар тэмы не стане замiнкай,

Ёсць заўсёды падказка ў душы.

 

Нараджаюцца розныя вершы:

Ненавiдзець як або кахаць,

Хоць пiшу пра каханне не першы,

Верш узнёслы прыемна складаць.

 

27.01.1998

 

Home Page     Змест

 

2393     ЛЮБОВЬ – КАК МОРЕ

 

Любовь всегда сильна, как море,

Коль бури час ещё далёк,

Оно тогда на всём просторе

Целует ласково песок.

 

Когда свирепый шторм начнётся,

Не будет нежности ничуть,

И счастье сразу отвернётся,

Бьют волны берег прямо в грудь.

 

Покоя море не находит,

Штормит его на много миль,

Но счастье лишь тогда приходит,

Когда наступит полный штиль.

 

Когда любовь непостоянна,

Как набежавшая волна,

Хоть счастье для души желанно,

Не получить его сполна.

 

30.01.1998

 

Home Page     Змест

 

2395     ЯК ЗНАЙСЦI?

 

Не кожнаму ў жыццi дано каханне,

Ды кожнаму патрэба ёсць кахаць,

Душу турбуе цяжкае чаканне,

Не хочацца нi есцi, анi спаць.

 

Раней душа сама кахаць хацела,

Жаданню выйсця не знайшла свайму,

Ды спачувае, што ў пакутах цела,

I волю дазваляе даць яму.

 

Ды целу цяжка, як душы, таксама

Свайго партнёра хутка адшукаць,

I ад дылемы наступае драма,

Бо целу годнасць трэба зберагаць.

 

Iдзе i не сканчаецца хiстанне,

Бо невядома, як i што зрабiць,

Спакойна не дае пражыць каханне.

Ды дзе знайсцi яго i як здабыць?

 

31.01.1998

 

Home Page     Змест

 

2400     ТОЛЬКО ПОМАДА

 

На моих губах твоя помада,

Ты прощенья просишь, я молчу,

Больше не целуй меня, не надо,

Сладких поцелуев не хочу.

 

О любви горячей говорила,

Начинался сладостный роман,

Но меня ты вовсе не любила,

Все слова – бессовестный обман.

 

Между ним и мною выбирала

И двоих держала про запас,

Быть дублёром – чрезвычайно мало,

Мой любовный пыл совсем угас.

 

Говоришь, меня ты видеть рада,

С нетерпеньем нужный ждёшь ответ,

На моих губах твоя помада,

Но любви теперь, как прежде, нет.

 

8.02.1998

 

Home Page     Змест

 

2407     ПРЕКРАСНЕЕ РАЗЛУКА

 

Всегда прекраснее разлука,

Чем догоревшая любовь,

Из чувств осталась только скука,

Как прежде, не играет кровь.

 

Казалось, что навеки узы,

Что будет очень крепким брак,

Но нет серьёзнее обузы,

На самом деле стало так.

 

Но почему, не понимаю,

Случился горестный обман?

И без ошибки отмечаю:

Уплыло чувство, как туман.

 

Мне ни к чему такая мука,

Угасла навсегда любовь,

Теперь прекраснее разлука,

Всё начинать придётся вновь.

 

13.02.1998

 

Home Page     Змест

 

2408     ПУЦЯВОДНЫ МАЯК

 

Жыццёвы шлях згубiў, нiяк

Цяпер яго не адшукаю,

Бо пуцяводны згас маяк,

Працяглы час ужо блукаю.

 

Няма нi сцежкi, нi шашы,

Iду, раблю за колам кола,

Туга i смутак на душы,

Пяшчотнага не чую слова.

 

Але чаму здрылась так,

Што не сканчаецца блуканне?

Бо пуцяводны згас маяк,

Бо разбурылася каханне.

 

Каб шлях прыдатны зноў знайсцi,

Пустое скончылась шуканне,

Не заблукаць каб у жыццi,

Заўсёды трэба мець каханне.

 

14.02.1998

 

Home Page     Змест

 

2414     СЕРДЦЕ ОТЗОВЁТСЯ

 

Я не люблю тебя совсем,

Хотя любовью ты томима,

К твоей любви я глух и нем,

И прохожу спокойно мимо.

 

А ты глядишь во все глаза,

Не оправдались твои виды,

И набежавшая слеза

Не в силах горькой скрыть обиды.

 

Не виноватый я, прости,

Мне боль твою прискорбно видеть,

Но наши разные пути,

Я не хотел тебя обидеть.

 

Пройдёт беда, полюбишь вновь,

Он обязательно найдётся,

Ответит на твою любовь,

И сердце сердцу отзовётся.

 

16.02.1998

 

Home Page     Змест

 

2415     ЧЕРЁМУХОВЫЙ ХОЛОД

 

Всем нравлюсь я, а миленькому – нет,

Меня все провожают жадным взглядом,

Все о любви хотят иметь ответ,

Но нет со мною миленького рядом.

 

Хотят меня до дому проводить,

Ведь нравлюсь им, их есть довольно много,

Но сердцу не прикажешь полюбить,

И выбрало оно совсем другого.

 

Сирень цветёт, кончается весна,

Любви начаться есть прекрасный повод,

Но я, как раньше, до сих пор одна,

И на душе черёмуховый холод.

 

Пора любви, все расцвели цветы,

Но моё сердце вечный холод губит,

Хочу, сбылись чтоб дерзкие мечты,

Возможно, милый мой меня полюбит.

 

17.02.1998

 

Home Page     Змест

 

2416     РАЗДЕЛИТЬ СПРАВЕДЛИВО

 

Неразделённая любовь,

Она не в радость, а на муки,

Терзает душу вновь и вновь,

Но посильней, чем боль разлуки.

 

Неразделённая любовь

Всегда печальная для сердца,

Ведь от неё не греет кровь,

Она горька, погорче перца.

 

Неразделённая любовь –

И боль, и горечь, и терпенье,

Скорей бы час такой пришёл,

Чтоб наступило избавленье.

 

Чтоб полюбить скорее вновь,

Чтоб сердце никогда не стыло,

Мою горячую любовь

Чтоб разделили справедливо.

 

17.02.1998

 

Home Page     Змест

 

2417     ВСЕГДА МИЛЕЕ

 

Любовь иль ненависть сильнее?

Любовь несчастной может быть,

Коль не хотим иль не умеем

Её достойно сохранить.

 

Когда лишь нежить и лелеять,

Любовь – на долгие года,

Но если по частям развеять,

Приходит ненависть всегда.

 

Ведь если волю дать злословью,

Любовь растает без следа,

Не станет ненависть любовью,

Коль уж приходит – навсегда.

 

Возможно, ненависть сильнее,

Любовь способна победить,

Но сердцу слаще и милее

Не ненавидеть, а любить.

 

18.02.1998

 

Home Page     Змест

 

2421     ВЯРНУЦЦА НАЗАД

 

На ростанях не устаяць,

Кудысьцi трэба падавацца,

Рашэнне час прыйшоў прымаць,

Ды вельмi цяжка вызначацца.

 

Пайду направа – не люблю,

Пайду налева – не кахаю,

Таму на ростанях стаю,

I што рабiць, сама не знаю.

 

Наперад нельга мне iсцi,

Бо пападаю у нядолю.

Дзе iншы, добры шлях знайсцi,

Каб не пазнаць на сэрцы болю?

 

Не падыходзiць нiякi,

Бо можна з горам сутыкнуцца,

Iдуць дзявочыя дзянькi,

Ёсць час яшчэ назад вярнуцца.

 

20.02.1998

 

Home Page     Змест

 

2422     НЕ ЛЮБИШЬ

 

Уплывают вдаль

Юности мечты,

В твоём сердце – сталь,

Красивей всех ты.

 

На сердце печаль

От моей беды,

Бесконечно жаль,

Что не любишь ты.

 

На душе февраль,

Хоть цветут сады.

Эка невидаль!

Есть не только ты.

 

Я наброшу шаль

В жёлтые цветы,

В женском сердце сталь

Будешь знать и ты.

 

21.02.1998

 

Home Page     Змест

 

2423     ХОЧАЦЦА КАХАЦЬ

 

Душа у стоме, сэрца крояць здзекi,

I так iдзе не дзень, не два – гады,

Пяшчота гiне, слёз збягаюць рэкi,

Каханне памiрае назаўжды.

 

Здавалась, што няма зусiм пагрозы,

Што моцнае каханне, як скала,

Ды першыя праз час з'явiлiсь слёзы,

А з iмi i бяда у лёс прыйшла.

 

Раскрылiся нахiльнасцi благiя,

Дамоў ужо дарогi не шукаў,

Мiнулi днi кахання дарагiя,

Пачуцце на гарэлку прамяняў.

 

Няма кахання i няма спакою,

I невядома, што далей чакаць,

Бо цяжка жыць з падраненай душою,

А хочацца не плакаць, а кахаць.

 

21.02.1998

 

Home Page     Змест

 

2429     ПРОГОРАЕТ

 

Запылал костёр, аж воет,

Если не бросают дров,

Хотя пламя и большое,

Прогорает без следов.

 

Поворочать чурки нужно,

Чтоб они не стали тлеть,

И могли все вместе дружно,

Хотя с треском, но гореть.

 

Коль дрова сырые очень,

Нету пламя, дым столбом,

Лишь слеза подёрнет очи,

Копоть чёрная кругом.

 

И угас костёр спонтанно,

Не раздуешь пламя вновь,

Как костёр, у многих рано

Прогорает и любовь.

 

25.02.1998

 

Home Page     Змест

 

2433     НЕТ ЛЮБВИ

 

На меня ты смотришь пристально,

Прямо душу холодит,

Хоть меня ты любишь издавна,

Моё сердце не стучит.

 

Ведь оно совсем холодное,

Час, наверно, не пришёл,

Хоть идёт молва народная,

Что у нас с тобой любовь.

 

Может, сказанное сбудется,

Что сердечко застучит,

И огонь любви пробудится,

Но оно ещё молчит.

 

Хотя любишь меня издавна,

Не могу давать ответ,

Не смотри в глаза мне пристально,

Ведь любви пока что нет.

 

27.02.1998

 

Home Page     Змест

 

2437     ЗДАЕЦЦА ВЯСНОЙ

 

Завея i злуе, i плача,

Сняжынкi стукаюць ў акно,

Ды да мяне прыйшла удача,

Яе чакаю ўжо даўно.

 

Не дапякае непагода,

Хай вецер снегам ў шыбы б'е,

Але здарылася нагода,

Сказаць, што я люблю цябе.

 

Зiма, мароз i вецер дужы,

Ды мне яны мiлей ўдвайне,

I расквiтнелi ў сэрцы ружы,

Бо закахалась ты ў мяне.

 

У непагадзь прыйшло прызнанне,

Ды смутку на душы няма,

Калi палаць пачне каханне,

Вясной здаецца i зiма.

 

28.02.1998

 

Home Page     Змест

 

2441     ПАХОДНЯ КАХАННЯ

 

Каханне маладых – паходня,

Святло ў душу дае яно.

Палае, як раней, сягоння,

Цi згасла назусiм даўно?

 

Ў паходнi полымя аж б'ецца,

Спачатку моцна, як ў пячы,

Ды не бясконца удаецца

Яе гарэнне зберагчы.

 

То вецер полымя зрывае,

Або залье яго вада,

Паходня хутка прагарае,

Ў душу ўрываецца бяда.

 

Каханне – моцная паходня,

Ды лепш такое набыццё,

Каб ззяла, як ранней, сягоння,

I не згасала ўсё жыццё.

 

2.03.1998

 

Home Page     Змест

 

2442     МАСТЫ КАХАННЯ

 

Цудоўны, дзiўны дар прыроды,

Каб апiсаць – не хопiць слоў,

Няма на свеце нагароды

Каштоўней значна, чым любоў.

 

Якое не было б багацце,

Высокi у грамадстве пост,

Працяглы смутак будзе ў хаце,

Як сэрцы не злучае мост.

 

Няшчасце прыйдзе у каханне –

Спаткае мора гаркаты,

На радасць згiне спадзяванне,

Калi ўжо спалены масты.

 

Абавязкова выйсце будзе,

Патрэбна добры брод шукаць

Або, каб грэць каханнем грудзi,

Зноў новы мост пабудаваць.

 

2.03.1998

 

Home Page     Змест

 

2443     ЗМАГАННЕ

 

Жанчына без кахання –

Як човен без вясла,

Замучыла чаканне,

Але вясна прыйшла.

 

Ўжо на сканчэннi сiлы

З жаданнем ў барацьбе,

Ды не ратуе мiлы.

Мо к берагу прыб'е?

 

Я човнам не кiрую,

Шлях невядомы мой,

Хоць плачу i гарую,

Нясе мяне з вадой.

 

Але змагацца буду,

Хоць доля чынiць зло.

Мо ў барацьбе здабуду

I я сваё вясло?

 

2.03.1998

 

Home Page     Змест

 

2449     ПА ГУСТУ

 

Хачу кахаць, як хлеба лусту,

Не падыходзяць ўсе амаль,

А тыя, што заўжды па густу,

Не адгукаюцца, на жаль.

 

Раблю бясконца свае спробы,

Але стараюся дарма,

Душа балiць, як ад хваробы,

Ды вынiку зусiм няма.

 

Знайду цi не – мне невядома,

Ды вельмi хочацца кахаць,

Хай ў сэрцы боль, туга i стома,

Упарта буду зноў шукаць.

 

Па густу можа пападзецца.

Ды, можа, трэба густ змяняць?

Душой, нарэшце, каб сагрэцца,

Адказ дадатны атрымаць.

 

4.03.1998

 

Home Page     Змест

 

2454     СТРАДАЕТ СЕРДЦЕ

 

Страданий сердца не пойму,

В нём боль давно не утихает,

Сама не знаю, почему

Оно мучительно страдает.

 

Возможно, ревность, словно меч,

Его напрасно полосует,

Иль сплетен страшная картечь

Бьёт в сердце, и оно тоскует.

 

Но боль приходит вновь и вновь,

Хотя она надёжно скрыта,

Коль неудачная любовь,

Жжёт сердце пламенем обида.

 

Своих страданий не пойму

И как их пережить, не знаю,

Придётся мне сказать ему,

Что без него я умираю.

 

7.03.1998

 

Home Page     Змест

 

2458     САПРАЎДНАЯ ЛЮБОЎ

 

Калi любоў iдзе праз вушы,

А сэрцам ў любы час сляпы,

Яна падобна вабнай ружы:

Калючкi раняць, як сярпы.

 

Хаця прыгожыя пялёсткi,

Салодкi водару дурман,

Ў пяшчотных словах вельмi жорсткi

Магчыма захаваць падман.

 

Са слоў пляцецца гора сетка,

Ды верыць хочацца заўжды,

Яны б'юць ў сэрца надта метка,

А вынiк – поўны кош бяды.

 

Кахаюць сэрцам, не праз вушы,

А сэрцу не патрэбна слоў,

Рамонкi лепш прыгожай ружы,

Бо ў iх – сапраўдная любоў.

 

10.03.1998

 

Home Page     Змест

 

2465     ТАЙНАЯ ЛЮБОВЬ

 

Есть у нас большая тайна,

Создала её весна,

Хотя встретились случайно,

Нам она судьбой дана.

 

По теченью тихо плыли,

Сил не отдали борьбе,

Незаметно полюбили,

Не противились судьбе.

 

Две любви теперь имею,

И хватает нежных слов,

Двух теперь всегда лелею,

Трудна тайная любовь.

 

Так судьба, наверно, хочет,

Коль любовь пришла в сердца,

Будем, хоть непросто очень,

Хранить тайну до конца.

 

14.03.1998

 

Home Page     Змест

 

2483     ХЦIВЫ ПОЗIРК

 

Змяняюць стан няўмольныя гады,

Мо толькi крок застаўся да магiлы,

Ды, як раней, душою малады,

I позiрк, як у маладосцi, хцiвы.

 

Калi няма натхнення ад красы,

Гады ў душы жаданне здатны сцерцi,

Наблiзiлiсь апошнiя часы,

Крок застаецца сапраўды да смерцi.

 

Расчаравання зведаць не прыйшлось,

Як прысак на вятры, душа не тлела,

Цудоўна, як квiтнее маладосць,

Хаця на выгляд i старое цела.

 

Прыемна хцiва пазiраць заўжды,

Чароўнае казаць жанчыне слова,

Каб шчасцем напаўнялiся гады,

Каханне трэба мець абавязкова.

 

24.03.1998

 

Home Page     Змест

 

2494     НЕУГАСИМАЯ ЛЮБОВЬ

 

Неугасимая любовь

В моей душе давно пылает,

Уже сгорело много дров,

Костёр любви не прогорает.

 

Не погасить его ветрам,

Ему и буря – не помеха,

Костёр даёт любовь сердцам,

Он – главный козырь для успеха.

 

Когда горит костёр любви,

Любовь минувшею не станет,

Иначе, хоть её зови,

Любовь умрёт или завянет.

 

Горит костёр и греет кровь,

Бушует пламя, не стихает,

Неугасимая любовь

В моей душе ещё пылает.

 

27.03.1998

 

Home Page     Змест

 

2505     ЗIМОВЫ СМУТАК

 

Каханне першае прыйшло

Знянацку, нiбы дождж асеннi,

I смутку –быццам не было,

Ў душы цудоўныя iмгненнi.

 

Iмгненнi дорыць мне яна,

Адчуць прыемна хваляванне,

Бо прыгажосць яе – вясна,

Узiмку спее хоць каханне.

 

Ды ёсць падстава для тугi,

Каханне кепска выбiрае,

Ёй падабаецца другi,

Яна ужо яго кахае.

 

I скончылась мая вясна,

Бо сталi iншымi умовы,

Душу маю, амаль да дна,

Напоўнiў смутак зноў зiмовы.

 

31.03.1998

 

Home Page     Змест

 

2523     ШЧОДРЫ ЛЁС

 

Лёс надта шчодра падарыў

Мне вельмi рэдкую удачу:

Я жыццярадасны матыў

Ў душы працяглы час не страчу.

 

Маё каханне не прайшло,

Яно непадуладна часу,

На скронi срэбра хоць лягло,

Ды маю у жыццi украсу.

 

Бягуць, як воблакi, гады,

Хоць выгляд трохi прытаптаны,

Але душою малады,

Бо ад кахання – нiбы п'яны.

 

Не прыйдзе у душу мароз,

Палае моцнае жаданне,

Бо падарыў цудоўны лёс

Душы на ўсё жыццё каханне.

 

6.04.1998

 

Home Page     Змест

 

2527     ПЛАМЯ ЛЮБВИ

 

В груди моей с далёких пор

Любовь, как звёздочка, горела,

И я хотел украсть, как вор,

Один хоть поцелуй несмело.

 

Ты отозвалась на любовь,

Тебя теперь всегда ласкаю,

И, как когда-то, вновь и вновь

Люблю и устали не знаю.

 

Хоть седина, как снег, легла,

Но молодость не утихает,

Любовь такая, как была,

И потому не увядает.

 

Я понимаю твой укор,

Но придвигаюсь к тебе ближе,

Не догорает мой костёр,

И пламя вновь поленья лижет.

 

6.04.1998

 

Home Page     Змест

 

2532     ГАРМАНIЧНАЕ КАХАННЕ

 

Калi вясной агонь душу пячэ,

I льецца вакол радасная песня,

То не каханне стрэнулась яшчэ,

А толькi яго раннее прадвесне.

 

Ды цяжка зберагчы агонь праз час,

Каб полымя цудоўна зiхацела,

Касцёр каб паступова не пагас,

Як возьме у палон каханне цела.

 

Калi ў адносiнах гармонii няма,

Абавязкова дойдзе да маразму,

Бо намаганнi прападуць дарма,

Секс кепскi без жаночага аргазму.

 

Каб ад кахання толькi радасць мець,

Аб холад не разбiлася жаданне,

I сэрцу ад абразы не шчымець,

Патрэбна гарманiчнае каханне.

 

11.04.1998

 

Home Page     Змест

 

2534     СЯБРЫ

 

Хаця на выгляд i стары,

Душа затое маладая,

Даўно спускаюся з гары,

Пара пакуль што залатая.

 

Хоць срэбра скронi замяло,

Ды ў сэрцы зiхацiць жаданне,

Бо, пэўна, часу не прыйшло,

Мiнулым стала каб каханне.

 

Як полымя гарыць ў душы,

На ўзрост кiваць яшчэ не трэба,

Бо для яго няма мяжы,

Калi душа ўзлятае ў неба.

 

Няхай сабе iду з гары,

Ды вышынi не забываю,

З каханем надалей сябры,

I назаўсёды, адчуваю.

 

11.04.1998

 

Home Page     Змест

 

2537     ЧАРОЎНАЯ ЎСМЕШКА

 

Шаша грунтоўная – не сцежка,

У пекла шлях па ёй iдзе,

Твая чароўная усмешка

Любога з розуму звядзе.

 

Адкуль ў яе такая сiла,

Што полымем душа гарыць?

Магутнай зброяю любiла

Для жарту сэрца пакарыць.

 

I не iснуе абароны,

Каб моцны клiч перамагчы,

Браць душы здатная ў палоны,

Ды сэрцы болем абпячы.

 

Я варажу: арол цi рэшка,

Звядзеш ты з розуму цi не?

Твая чароўная усмешка

На хiбны шлях вядзе мяне.

 

13.03.1998

 

Home Page     Змест

 

2540     ЦЯЖКI ВЫБАР

 

Вялiкi выбар – мала асалоды,

Апошнi крок спатрэбiцца зрабiць,

Нялёгкi ў справах ён амаль заўсёды,

Таксама, калi прыйдзе час любiць.

 

Калi адна сярод ўсiх каралева,

Адзiны шлях цудоўны да мэты,

Бо сэрца толькi па адной балела,

Яе зрок з iншых вылучаў заўжды.

 

Як гэта да спадобы або тая,

Цi сэрца iншай хочацца здабыць,

Бясконца позiрк прыгажосць гартае,

I невядома, дзе яго спынiць.

 

Як нават вельмi добрага багата,

Адну як выбраць або аднаго?

Нiколi у душу не прыйдзе свята,

Бо цяжкi выбар. Як зрабiць яго?

 

14.04.1998

 

Home Page     Змест

 

2552     ЗА НЯЛЮБЫХ

 

Падразае жанчыне лёс крылы,

Ды ў бядзе вiнавата сама,

Пайшла замуж, хоць быў i нямiлы,

Чакаць шчасця з нялюбым дарма.

 

У душы толькi цемра i слота,

I бясконца халодзiць зiма,

Адзiнота, ўвесь час адзiнота,

Хоць ёсць муж, ды кахання няма.

 

Бо не згасла былое каханне,

I душа па каханым балiць,

Хаця тлела яшчэ спадзяванне,

Што удасца былое забыць.

 

Лёс няшчадна i горка смяецца,

Драбок шчасця нiяк не здабыць,

Бо душою павек не сагрэцца,

За нялюбых як замуж хадзiць.

 

20.04.1998

 

Home Page     Змест

 

2571     УСЛАДА ЛЮБВИ

 

Я для своей души нашёл приют,

Попал в любви заманчивые сети,

Мне струны песни радости поют

Про лучшее пристанище на свете.

 

Имел всегда свободу раньше я,

Она дурманит, от неё приятно,

В далёкие и близкие края

Пути вели меня неоднократно.

 

Теперь прикован, словно Прометей,

К своей любви цепями Гименея,

Нельзя освободиться от цепей,

Нелепая и глупая затея.

 

Я за свободу не веду борьбу,

А пью любви чудесную усладу,

Благодарю превратницу-судьбу

За высшую прекрасную награду.

 

25.04.1998

 

Home Page     Змест

 

2577     ВОЗМОЖНО

 

Весна. С любовью на тебя смотрю,

Мир для меня светлее стал намного,

Ведь я любовь свою тебе дарю,

Моя ты дорогая недотрога.

 

Покрылись белой кипенью сады,

В природе цикл любви начался вечный,

Но до сих пор ещё не любишь ты,

Не жжёт тебя пока огонь сердечный.

 

Любовь мою ты можешь отвергать,

Ведь сердцу не прикажешь, но, тем паче,

Я буду по тебе всегда страдать,

Люблю и сделать не смогу иначе.

 

Весна. Любовь. Но счастья пока нет,

Ты надо мной безжалостно смеёшься,

Я жду твой положительный ответ,

Возможно, ты любовью отзовёшься.

 

28.04.1998

 

Home Page     Змест

 

2587     ГАРКАТА

 

Растрывожыла сэрца вясна,

Смак на вуснах маiх гаркаваты,

Не мая у жаданнi вiна,

Ды каханне знявечылi вады.

 

Спакой хочацца мець для душы,

Бо абрыдлi размовы пра працу,

Ў пацалунках – прытулак iлжы,

Але прагне душа хоць эрзацу.

 

Мне ў душы залатая вясна

Паламала магутныя краты,

Буду п'янай цяпер без вiна,

Бо галодны скарыначцы рады.

 

Без кахання гасцюе бяда,

I бяссорамна доля смяецца,

Хоць на вуснах маiх гарката,

Душой хочацца часам сагрэцца.

 

3.05.1998

 

Home Page     Змест

 

2588     НАВУКА I ЖЫЦЦЁ

 

Наказала мацi вельмi строга,

Што пара каханага прыдбаць,

Але не занадта маладога,

Значна лепш багатага шукаць.

 

Не патрэбна нават цалавацца,

Лепей яшчэ трохi пачакаць,

Небяспечна палка абдымацца,

Каб пасля адной не гараваць.

 

Адна справа – матчына навука,

Ды другая – бурнае жыццё,

Як спаткае ад кахання мука,

I навука пойдзе ў небыццё.

 

Маладога палка я кахаю,

Быць з сабой абрыдла ў барацьбе,

Выгады нiякай не шукаю

I каханню аддаю сябе.

 

4.05.1998

 

Home Page     Змест

 

2593     ПЕРШЫ КРОК

 

Як да кахання ёсць нахiльнасць,

Але каханы – стары дзед,

Бядою стане сексафiльнасць,

Нямiлым будзе белы свет.

 

Назея крохкая згасае,

Бо больш няма чаго чакаць,

Ды сэрца беднае палае,

I хоча горача кахаць.

 

Цi можна вырашыць праблему

I страсцi пагасiць пажар?

Адказ даць трэба на дылему,

Што зберагаць: душу цi твар?

 

Ў душы ўжо д'ябал варушыцца,

На грэх штурхае незнарок.

Незразумела, як рашыцца

Зрабiць, нарэшце, першы крок?

 

7.05.1998

 

Home Page     Змест

 

2601     ДА РАНКУ

 

Вечарэла. Птушкi ў гнёзлы селi,

Толькi плёскат чуўся ад ракi,

Вецер гойдаў дрэвы, як арэлi,

Вогнiшча палiлi рыбакi.

 

Месяц на зямлю глядзеў двухрогi,

Зоркi паглядалi з чарнаты,

Але бачыць нас не мелi змогi,

Бо пад дрэвам былi я i ты.

 

Хвалявала першае спатканне,

I пяшчотных не хапала слоў,

Але нас не мучыла пытанне,

Ёсць цi не ўзаемная любоў.

 

Нечакана дачакалiсь ранку,

Бо iмгненна з любай час бяжыць,

На свiтаннi слухаем заранку,

Ветрык лiсце дрэва варушыць.

 

9.05.1998

 

Home Page     Змест

 

2603     ЗБЕРАГАЦЬ АГОНЬ

 

Раней вогнiшча зырка гарэла,

Спакваля нават прысак ачах,

Бо каханне, як сонейка, грэла,

Цяпер сцюжа, як ў лютым, ў вачах.

 

Так з каханнем здараецца часам,

Спадзяванне было – на жыццё,

Шчасце ззаду, што зведалi разам,

Напаўняе душу забыццё.

 

З вуснаў мёду багата папiта,

Струменiлась пяшчота з вачэй,

Шчасце ў думках яшчэ не забыта,

Ды жадаю забыцца хутчэй.

 

Камень здатны праз час руйнавацца,

Вельмi цяжка аддана кахаць,

Без турбот можна ўраз закахацца.

Як агонь ўсё жыццё зберагаць?

 

11.05.1998

 

Home Page     Змест

 

2604     ДАБРЫНЯ Ў СЭРЦАХ

 

Скорапсавальныя прадукты,

Як iх магчыма зберагчы?

Не агароднiна, не фрукты,

Каханню як дапамагчы?

 

Стае каханне з часам кволым,

Знiкае радасць у душы,

Хоць пазайздросцiць след умовам:

Няма бактэрый i паршы.

 

Для шчасця трэба намаганне,

Што жонка зробiць, а што муж,

Каб свежым засталось каханне,

Нiбы бутоны росных руж.

 

Не стала каб былым каханне,

I збераглась ў iм вышыня,

Адно iснуе вымаганне:

Патрэбна ў сэрцах дабрыня.

 

11.05.1998

 

Home Page     Змест

 

2607     ПАЛАЕ СЭРЦА

 

Як здатна сэрца запалаць

Лягчэй, чым падпалiць бяросту,

Прыйшла ў жыццi пара кахаць,

Яно непадуладна ўзросту.

 

Яшчэ малы або стары,

Душою хочацца сагрэцца,

Закруцяць моцныя вiры,

I нiкуды ад iх не дзецца.

 

Ў iх сiла моцная заўжды

Ўсё не сваiм шляху змятае,

Ды вiр – прытулак для бяды,

З яго не кожны выплывае.

 

Але каханне не суняць,

Яго няспынная навала,

Як сэрца здатна запалаць,

Каханне шчасця дасць нямала.

 

12.05.1998

 

Home Page     Змест

 

2609     СОНЕЧНЫ ЗАЙЧЫК

 

Каб ты была маёй вясной

Хачу, мо шчасце нас спаткае?

А ты няшчадна круцiш мной,

I зайчык сонечны знiкае.

 

Не асвятляе любы твар,

Тваёй усмешкi я не бачу,

Цярплю чарговы зноў удар,

Ды спадзяваюсь на удачу.

 

Калiсьцi зайчык зазiрне,

I ты люстэрка не павернеш,

Павернеш, то запал мiне,

I прагi больш былой не вернеш.

 

Каб ты была маёй, хачу,

Другой такой я не спаткаю,

Пакуль настойлiва маўчу.

Мо шчасце з часам атрымаю?

 

12.05.1998

 

Home Page     Змест

 

2615     ПЕРВОЕ ЦВЕТЕНИЕ

 

Сад закипел, и началась весна,

Деревья, словно паруса, белели,

Светила круглолицая луна,

И соловьи о счастье песни пели.

 

Волнует сердце первая любовь,

Она полна щедрот и изобилья,

И сердце ожидает встречи вновь,

Незримо вырастают счастья крылья.

 

Но отцветут весенние сады,

Цветенье станет сказкой нереальной,

Подарит осень чудные плоды

Любви уже последней и прощальной.

 

Нет счастья от осенних холодов,

Ведь до зимы – всего одно мгновенье,

Прекрасна, как весна, всегда любовь,

Когда идёт в ней первое цветенье.

 

14.05.1998

 

Home Page     Змест

 

2616     ВОСЬ ШЧАСЦЯ

 

Каханне i зямная вось,

Вачамi iх зусiм не бачна,

Але, каму кахаць прыйшлось

Пацвердзяць, што каханне значна.

 

Яно – галоўнае ў жыццi,

Бо з iм ажыццявiцца мара,

Бо шчасця лепей не знайсцi,

Яно – як вось зямнога шара.

 

Усе жадаюць мець яго,

Каханне – дапамога справе,

Яно найдаражэй ўсяго

Ў сапраўднасцi, а не ў уяве.

 

Як толькi хораша жылось,

Каханню трэба быць удзячным,

Заўжды каханне – шчасця вось,

Здаецца хоць зусiм нябачным.

 

14.05.1998

 

Home Page     Змест

 

2632     ВОГНIШЧА ЮНАЦТВА

 

Любоў i вернасць. Цяжкае пытанне

Амаль прад кожным ставiцца ў жыццi:

Цi пачынаць, цi зберагаць каханне?

Рашыць цяжэй, чым поле перайсцi.

 

Як вогнiшча амаль не сагравае,

Сухiх падкiнуць трэба толькi дроў,

Яно адразу моцна запалае,

Такiм, як у юнацтве, будзе зноў.

 

А нанава цяжэй касцёр раскласцi,

Ды можна хутка нацягаць лаўжа,

Хоць цела заспакоiцца ад страсцi,

Астылаю застанецца душа.

 

I выбар зноў апынецца паганы,

Бо змрок i холад будзе, як ўначы,

Ды сэрца ад памылкi стомяць раны,

Лепш вогнiшча юнацтва берагчы.

 

28.05.1998

 

Home Page     Змест

 

2636    КРЫЛЫ НАТХНЕННЯ

 

Калi у маладосць душа вяртае,

Марзянкай сэрца стукаць зноў пачне,

Пара не у мiнулым залатая.

А мо яна нiколi не мiне?

 

Прыемна адчуваю хваляванне,

Галоўнае ў жыццi даруе лёс,

Бо не згасае здатнасць да кахання,

Душа таму ўзлятае да нябёс.

 

Наесцiся наперад нельга хлеба,

Кахаць таксама хочацца штодня,

Калi кахаеш – iншага не трэба,

Бо акрамя – ўсё толькi мiтусня.

 

Каханне здатна павялiчыць сiлы,

Таму я больш ўсяго яго цаню,

Каханне здольна даць натхнення крылы,

Каб узлятаць бясконца ў вышыню.

 

2.06.1998

 

Home Page     Змест

 

2643     ПУТЬ К СЧАСТЬЮ

 

Кто в губы целует тебя

И грудь поцелуями нежит?

Ведь жить ни к чему не любя,

Любовь только сердце утешит.

 

Но если не ведать любви,

К чему грудь и сладкие губы?

Томленье в душе и в крови,

Тогда дни и ночи не любы.

 

Коль щедро природа даёт,

Не следует в пору златую

В душе иметь холод и лёд,

Чтоб жить беспросветно впустую.

 

Ведь к счастью один только путь:

С любовью своей повстречаться,

Коль нравятся губы и грудь,

Позволить на них любоваться.

 

4.06.1998

 

Home Page     Змест

 

2644     РЫДАНИЕ И ПЕНИЕ

 

Наверно – ты моя судьба,

Одной мне быть уж надоело,

Как полюбила я тебя,

Душа рыдала или пела.

 

Идут бессмысленно года,

Пора уж сердце успокоить,

Ведь счастья хочется всегда,

Его с тобою буду строить.

 

Но ссора почему-то вновь

Мечту на счастье удаляет,

Коль беспокойная любовь,

То от невзгод душа рыдает.

 

Проходит время горьких ссор,

Приносит счастье примиренье,

Ты говоришь мне милый вздор,

В душе вновь радостное пенье.

 

5.06.1998

 

Home Page     Змест

 

2645     ПРОЩАНИЕ

 

Прощание без сожаленья,

Намёка даже нет на грусть,

Идут последние мгновенья,

Быстрей они проходят пусть.

 

Были прекрасными стремленья,

Теперь как хочешь, так живи,

Желанье было, без сомненья,

Но только не было любви.

 

Теперь друг другу мы – обуза,

Ничто не держит вместе нас,

Не будет прочного союза,

Когда надежды луч угас.

 

Всё ль при прощании прощают?

Ни добрых нет, ни горьких слов,

Года бесцельно пролетают.

Дождусь ли я свою любовь?

 

7.06.1998

 

Home Page     Змест

 

2648     ВОПРОСЫ И НАДЕЖДА

 

Счастлив ли твой в жизни путь

Иль мужчины с тобой грубы?

Кто ласкает твою грудь,

Кто твои целует губы?

 

Провожают ли тебя

На работу и с работы,

Иль живёшь ты не любя

Уж не месяцы, а годы?

 

Если я спрошу о том,

Отвернёшься ль торопливо

Иль расскажешь о былом

И моею станешь милой?

 

Вместе ли продолжим путь?

Если стану твоим любым,

Буду нежить твою грудь,

Целовать до боли губы.

 

12.06.1998

 

Home Page     Змест

 

2649     ЖЁНЫ И ЛЮБОВНИЦЫ

 

Ночь не затем, чтоб только видеть сны,

В постели лёжа у жены холодной,

Всё меньше у такой любви цены,

Ведь трудно телу, коль всегда голодный.

 

Хоть вовремя сготовлена еда,

Всегда сияют белизной рубашки,

Приходит в дом незваная беда,

Когда в любви случаются затяжки.

 

К любовнице уходят от жены,

Не прихоть это – жёсткая реальность,

Ведь жёнам только денежки нужны,

Любовниц привлекает сексуальность.

 

Жена не для того, чтоб суп варить,

И за пустяк бросать упрёки грозно,

Коль не сумеет пламенно любить,

Придёт беда, но будет слишком поздно.

 

13.06.1998

 

Home Page     Змест

 

2650     БРЫДКI ПАДМАН

 

Як пачынаецца раман,

Не паварожыш на рамонках,

Чакае вернасць цi падман,

Не пачытаеш на старонках.

 

Калi прыйшла пара кахаць,

Здаецца доля залатою,

Як пачынае цалаваць,

То цяжка думаць галавою.

 

Здаецца, што прыхiльны лёс,

Ўсё будзе надалей выдатна,

Не прыйдзе сум, не будзе слёз,

Але каханне крыўдзiць здатна.

 

Калi сканчаецца раман,

I без рамонак зразумела:

Быў брыдкi для душы падман,

Бо вырашала толькi цела.

 

13.06.1998

 

Home Page     Змест

 

2654     КАХАЦЬ ВЕЧНА

 

Каханне – як мiнулагоднi снег,

Ўраз збегла, быццам не было нiколi,

Ды разам з iм прапаў вясёлы смех,

А смутку i тугi больш, чым даволi.

 

Магчыма, так заўсёды у жыццi,

Закон яго цыклiчны i суровы,

Павiнен з часам боль ў душы прайсцi,

Каб мог пачацца ўзлёт кахання новы.

 

Але iснуюць вечныя снягi,

Iм знiкнуць не прадбачыцца пагрозы,

Сезон мiнуў, сканчаецца другi,

Мароз у лёд ператварае слёзы.

 

Цудоўна пакахаць не на сезон,

Кароткае каханне недарэчна,

Цыклiчны дзее у жыццi закон,

Але кахаць прыемней толькi вечна.

 

18.06.1998

 

Home Page     Змест

 

2657     ЛЮБОВЬ

 

Любовь моя первая нежная,

Её навсегда сберегу,

Как жил, не любя её, прежде я,

Понять до сих пор не могу.

 

Стал мир для меня разноцветнее,

Глаза мне открыла она,

Душа моя стала приветнее,

Для счастья любовь ведь дана.

 

Все чувства испытаны ранее,

Но не было горних высот,

Любовь – и тоска, и страдание,

И мыслей прекрасный полёт.

 

Любовь – словно центр мироздания,

Все думы о ней вновь и вновь,

Нет в жизни стремлений желаннее,

На крыльях возносит любовь.

 

22.06.1998

 

Home Page     Змест

 

2659     ТЫ ПАКЛIЧ

 

Ты паклiч, я пайду за табою,

Крыўду сэрца магу дараваць,

Была доля няшчаснай i злою,

Без адказу прыйшлося кахаць.

 

Таму сэрца нямее ад болю,

Без адказу каханне – як бiч,

Каб знайсцi i спакой, i патолю,

Ты мяне хоць намёкам паклiч.

 

Я з пакронай прыйду галавою,

Буду сцiпла упарта чакаць,

Каб магла доля стаць залатою,

Калi будзеш пяшчотна кахаць.

 

Час iдзе, ды няма мне спакою,

Толькi ў мроях магу цалаваць,

Ты паклiч, я пайду за табою,

Бо заўжды цябе буду кахаць.

 

23.06.1998

 

Home Page     Змест

 

2661     ДА СПАДОБЫ

 

Непрыкметна глядзiш на мяне,

Бо, напэўна, табе спадабаюсь,

Як цiкавасць твая не мiне,

Я сама у цябе закахаюсь.

 

Бо люблю позiрк светлых вачэй,

Рысы добрага мужнага твару,

Прызнавайся ў каханнi хутчэй,

Мы утворым прыгожую пару.

 

Ты глядзiш непрыкметна далей,

Я з надзеяй прызнання чакаю,

З кожным позiркам ты мне мiлей,

Бо сама ужо палка кахаю.

 

Ты маю развярэдзiў душу,

Бо балiць яна, як ад хваробы,

Не стрымаюсь, напэўна, скажу,

Што цяпер i ты мне да спадобы.

 

25.06.1998

 

Home Page     Змест

 

2663     ЛЁС КАХАННЯ

 

Ты не кажы мне болей горкiх слоў,

I не вярадзь пакутнiцкую душу,

Кахання час ужо даўно прайшоў,

Кахаць сябе праз сiлу не прымушу.

 

Было каханне або не было?

Было, бо сэрца ад пяшчоты млела,

Ды ўсё мiнае, i яно прайшло,

Як свечка, да падсвечнiка згарэла.

 

Прыйшла да нас сапраўдная бяда,

Бо адкладалi любошчы на потым,

Сплыло каханне, як вясной вада,

Бо не хапала для душы пяшчоты.

 

Касцёр кахання лёгка распалiць,

Але чакае лёс яго суровы,

Касцёр абавязкова прагарыць,

Калi не падкiдаць сухiя дровы.

 

26.06.1998

 

Home Page     Змест

 

2666     ПРЕЖДЕ ВРЕМЕНИ

 

Я, конечно, разлуке не рада,

На душе и тревога, и грусть,

Но не знаю сама, кто мне надо,

Не пришёл на свиданье – и пусть.

 

Душу мне захлестнула обида

И её невозможно забыть,

Для него моё сердце закрыто,

Видно, нужно другого любить.

 

И страдает душа от обмана,

Самолюбие смято моё,

Ведь на сердце – глубокая рана,

Надо время, чтоб сгладить её.

 

Но любовь не проходит бесследно,

Поцелуи так были сладки!

Целовать прежде времени вредно,

Чтоб потом не страдать от тоски.

 

28.06.1998

 

Home Page     Змест

 

2671     НЕЗРИМАЯ ОХОТА

 

Искусство древнее прельщать

Для каждой женщины знакомо,

Всегда есть случай повод дать,

Чтоб проводить себя до дома.

 

Когда удачен первый шаг,

Охотник дичь свою почует,

Тогда она, как лучший маг,

В борьбу включает поцелуи.

 

Когда от поцелуев пьян,

Не совладать с бурлящей кровью,

И закрывается капкан,

Хотя зовут его любовью.

 

Искусство древнее прельщать,

Чтоб захватить себе кого-то,

Любовью чтобы подчинять,

Идёт незримая охота.

 

1.07.1998

 

Home Page     Змест

 

2672     АШЫЙНIК

 

Ты мяне зачаравала,

Зараз водзiш пад руку,

Бег, куды хацеў, бывала,

Ды цяпер на павадку.

 

Ты мяне прываражыла,

Раней з хлопцамi хадзiў,

Мяне цалкам пакарыла,

Волю любую згубiў.

 

Але ты мне спадабалась,

Удваiх цiкава нам,

Адна доля заставалась,

Я надзеў ашыйнiк сам.

 

I цяпер мяне ты водзiш

На кароткiм ланцугу,

Хоць ашыйнiкам не шкодзiш,

Ды ўбок збегчы не магу.

 

2.07.1998

 

Home Page     Змест

 

2677     ЦВIЦЕННЕ

 

Каб не прыйшло расчараванне,

Даць лепей справам пачакаць,

Хоць год, хоць два, але каханне

На потым нельга адкладаць.

 

Абмежаваны час даецца,

Таксама, як цвiценню руж,

Бо сэрца сэрцу адгукнецца,

Каб утварылась еднасць душ.

 

Ды хутка ружа адцвiтае,

Iмклiва прабягае час,

Жыве, але зусiм не тая,

Святковы выгляд цалкам згас.

 

Не трэба адкладаць на потым,

Хай ў час агонь ў душы гарыць,

Калi, вядома, не ахвота

Сваё цвiценне прапусцiць.

 

6.07.1998

 

Home Page     Змест

 

2678     ПРАЗ ВЯСЁЛКУ

 

Я рукi цалую твае,

I губы, i шчокi, i вочы,

Каханне натхненне дае,

Заўсёды яно са мной крочыць.

 

Цудоўна бясконца кахаць

Цi жонку, цi нават сяброўку,

Бо можна на свет пазiраць

З iмпэтам заўжды праз вясёлку.

 

Вастрэй значна позiрк вачэй,

I радасць душа адчувае,

Бо зорачкi свецяць ярчэй,

I ветрык аб шчасцi спявае.

 

З натхненнем iду па жыццi,

Бо маю каханку такую,

Што лепей яе не знайсцi,

Ёй рукi i губы цалую.

 

6.07.1998

 

Home Page     Змест

 

2680     ПРАЗ ГАДЫ

 

Я цалаваў бы ног тваiх сляды,

А ты мяне зусiм не памячаеш,

Мо пашкадуеш часам праз гады,

Праводзiць што дамоў не дазваляеш.

 

Калi кахаю – толькi назаўжды,

Сказаць аб тым рабiў я марна спробы,

Душа стамiлась цяжка ад бяды,

Чамусьцi я табе не да спадобы.

 

Сляды другога хочаш цалаваць,

Таксама ён цябе не памячае.

З кiм шчасце будзе лепей будаваць:

Каго кахаеш або хто кахае?

 

Адказ дакладна вызначаць гады:

Цi слушны выбар быў або не дужа?

Другую я кахаю, як тады,

Ты шмат гадоў адна жывеш без мужа.

 

8.07.1998

 

Home Page     Змест

 

2683     НУЖНО РЕШАТЬСЯ

 

Не нужно мне твоей любви,

Ведь для меня она – страданье,

Зови теперь иль не зови,

Не выйду больше на свиданье.

 

Мне не совсем легко теперь,

Тебя я видеть очень рада,

Люблю, на слово мне поверь,

И подтверждения не надо.

 

Хотя ты от желанья пьян,

Прекрасно чувствую и знаю,

Чтоб вместо счастья был обман,

Я совершенно не желаю.

 

Распутье на моём пути,

Куда пойдёшь – везде страданье,

Решаться нужно и идти,

Томит ужасно ожиданье.

 

13.07.1998

 

Home Page     Змест

 

2684     РАДОСТЬ И ГРУСТЬ

 

Играет радостно рояль,

И скрипка нежно подпевает,

Но у меня в душе печаль:

Не о моей любви играет.

 

Сидишь ты рядышком со мной,

Перебираешь нервно руки,

Но, видно, я не твой герой,

Изнемогаешь лишь от скуки.

 

И я поэтому грущу

Под эти радостные звуки,

Любви желанной не ищу.

Как пережить мне боль разлуки?

 

Любви не даришь ты, а жаль,

Любовь, как подаянье, зыбка,

Пусть душу радует рояль,

И сердце согревает скрипка.

 

15.07.1998

 

Home Page     Змест

 

2685     МНЕ ХОЧЕТСЯ

 

Мне хочется, чтоб ты меня любил,

Наверное, мечта моя пустая,

Всегда со мною ты неласков был,

Возможно, тебе нравится другая.

 

Я по тебе давно схожу с ума,

Судьбы иной себе не представляю,

Я о любви хочу сказать сама,

Хотя, как сделать первый шаг, не знаю.

 

Со мною в мыслях ты теперь всегда,

Моей любви совсем не замечаешь,

И нежных слов не скажешь никогда,

И с праздником меня не поздравляешь.

 

Но я тебя безропотно люблю,

Ведь без любви становишься бескрылым,

Я буду ждать и всё перетерплю,

Мне хочется, чтоб стал моим ты милым.

 

16.07.1998

 

Home Page     Змест

 

2689     БО КАХАЮ

 

Пяшчотных не хапае слоў,

Каб расказаць, што адчуваю,

Але жаданы час прыйшоў,

I я кахаю, я кахаю!

 

Не зразумець, як доўгi час

Мая душа упарта спала,

Але прачнулася ураз,

Прыйшло каханне, як навала.

 

Але яго утаймаваць

Не удалося мне адразу,

Не вельмi радасна кахаць,

Калi каханне без адказу.

 

Адказ пакуль што не прашу,

Але настойлiва чакаю,

Страсць перапоўнiла душу,

Бо я кахаю, я кахаю!

 

20.07.1998

 

Home Page     Змест

 

2694     ЖАДАНЫ

 

Спытайся, не скажу табе я «Не»,

Ды ты пытацца нават не жадаеш,

Каханне ўжо замучала мяне,

А ты зусiм чамусьцi не кахаеш.

 

Жыць без цябе я болей не магу,

Але, хутчэй ўсяго, так жыць прыйдзецца,

Хаця б развеяў ты маю тугу,

Хоць на iмгненне каб душой сагрэцца.

 

Але ў мой бок глядзець не хочаш ты,

Хаця кахаю я ўжо досыць часу,

Ты папытай, i згодна я заўжды,

Бо «Так» хачу сказаць табе адразу.

 

Мо з часам страсць мая к табе мiне,

I загаяцца цалкам ў сэрцы раны,

Спытайся, не скажу табе я «Не»,

Бо я кахаю, i ты мне жаданы.

 

22.07.1998

 

Home Page     Змест

 

2696    ЖЫВЕШ БУДУЧЫМ

 

Калi не знiкла праз гады каханне,

Натхненне, як ваду з крынiчкi, пьеш,

Зусiм няма узросту адчування,

Кахаеш – толькi будучым жывеш.

 

Хаця на скронях снег разлёгся белы,

Не здатны замiнаць зусiм гады,

Таксама, як раней, ў каханнi смелы,

Як ў зорны час, калi быў малады.

 

Душа не плача, а заўжды смяецца,

I робiць толькi радасным жыццё,

Калi кахаць бясконца удаецца,

Каханне адсувае небыццё.

 

Цудоўна зберагчы сваё каханне,

Не распылiць без сэнсу на шляху,

Засталiсь страсць i палкае жаданне,

I ў будучым яшчэ кахаць магу.

 

23.07.1998

 

Home Page     Змест

 

2697     ВОЗРАСТ БАЛЬЗАКА

 

Коль секс – тяжёлая работа

И требует чрезмерных сил,

То в жизни изменилось что-то,

Иль милый стал уже не мил.

 

Иль из ненужного маразма

Секс стал для сердца дорогим,

И хочется всегда оргазма,

Не с этим только, а с другим.

 

Ведь секс, презренный раньше вроде,

Стал искусительным плодом,

Коль он, как пуля на излёте,

Не бросишь страсти на потом.

 

Все очень скромными бывают,

Страсть не взбунтуется пока,

Но сексуальность обретают

В прекрасный возраст Бальзака.

 

23.07.1998

 

Home Page     Змест

 

2698     СПАЧАТКУ

 

Пры расставаннi я сказала «Так»,

Але, напэўна, вельмi паспяшалась,

Боль у душы не ўтаймаваць нiяк,

Напэўна, назаўжды адна засталась.

 

Як чарада гадоў ужо мiне,

Змяняецца i погляд моцна з часам,

Цяпер бы я крычала толькi «Не!»,

Бо лепей быць ў жыццi заўсёды разам.

 

Шкадую вельмi, бо адной – не мёд,

Але сказала «Так» ў той час адразу,

Ў душы няма цяпла, а толькi лёд,

Сабе нанесла цяжкую абразу.

 

Ў жыццi каханне даражэй ўсяго,

Аб iм я зберагаю толькi згадку.

Мой мiлы! Так хачу вярнуць яго,

Каб пачынаць па-добраму спачатку.

 

23.07.1998

 

Home Page     Змест

 

2700     ДЕЛА

 

Наверное, совсем я не права,

Что мы с тобой наедине встречались,

Но самые хорошие дела,

Которые ещё не состоялись.

 

От радости кружится голова,

Так страстно и безумно обнимались,

Но самые прекрасные дела,

Которые ещё не состоялись.

 

О, мамочка! Была иль не была!

Решилась, и мы долго целовались,

Но самые чудесные дела,

Которые ещё не состоялись.

 

Забыла маму, как пора пришла,

От страсти уже больше не смущались,

Прекрасные, хорошие дела,

Чудесно, что они уж состоялись.

 

25.07.1998

 

Home Page     Змест

 

2702     САРВЕ ДРУГI

 

Прыемна, калi ёсць каму кахаць,

Душа пачуццем iншых здатна грэцца,

Найлепшага магчыма выбiраць,

Ды не заўсёды выбраць удаецца.

 

Цудоўна, калi ёсць каго кахаць,

Ды доля часта кепская i злая,

Бо цяжка i унiжальна чакаць,

Калi цябе каханы пакахае.

 

Яго кране каханне не заўжды,

I каб адной навекi не застацца,

Калi ўжо цiснуць, нiбы прэс, гады,

За некаханых прыйдзецца трымацца.

 

Адзiн быў сэрцу вельмi дарагi,

Ды час iдзе, i можа звянуць ружа,

Таму сарве яе зусiм другi.

Цi будзе добрым лёс такога мужа?

 

26.07.1998

 

Home Page     Змест

 

2705     ЗАЛАТЫ ЎЗРОСТ

 

Не iснуе ў каханнi узросту,

Кожны ўзрост можа стаць залатым,

Хоць адкрыта казаць i папросту,

Быць прыемней заўжды маладым.

 

Маладосць вельмi хутка знiкае,

Час iдзе, кожны сталым стае,

Ды ў каханнi пара залатая,

Калi ўзрост яшчэ сiлы дае.

 

Маладосцi магчыма здавацца,

Што каханне – яе набыццё,

Бо не ведае, што закахацца

Можна ў час, калi бачыў жыццё.

 

Мо даверу не будзе мець хтосьцi,

Ды каханнем калi даражыць,

Як пачнецца яно ў маладосцi,

То i старасць з iм можна дажыць.

 

27.07.1998

 

Home Page     Змест

 

2719     НIБЫ ЗНIЧКА

 

Ад кахання я згарала,

Вельмi хцiва глядзеў ты,

Жыта спелае схавала

Нашы лёгкiя сляды.

 

Зоркi ў вочы мне глядзелi,

Ночка цёмная была,

Знiчкi на зямлю ляцелi,

Не шкадую, што пайшла.

 

Бо саспела, нiбы жыта,

Час даўно прыйшоў кахаць,

Сэрца любаму адкрыта,

Больш няма чаго чакаць.

 

Замуцiлася крынiчка,

Боль i радасць на душы,

Я згарэла, нiбы знiчка,

Ў спелым жыце на мяжы.

 

4.08.1998

 

Home Page     Змест

 

2720     БУДУ БОРОТЬСЯ

 

Ночами от беды теперь не сплю,

Ведь в отношеньях наших перемена,

Сомнений нет, что я тебя люблю,

Хоть оскорбляет подлая измена.

 

Не говоришь уж больше нежных слов,

Привычки изменило увлеченье,

Ты разрушаешь прежнюю любовь

И превращаешь жизнь мою в мученье.

 

Не знаю даже, дальше как мне быть?

К тебе питаю полное презренье,

Но продолжаю я тебя любить,

Хоть это не любовь, а униженье.

 

Бороться буду за судьбу свою,

Я не отдам тебя другой, мой милый!

Как в юности, страдаю и люблю,

Ведь без тебя останусь я бескрылой.

 

4.08.1998

 

Home Page     Змест

 

2722     МЕЧТА О СЧАСТЬЕ

 

Тебя я видел в день по десять раз

Девчонкой неказистой и несмелой,

Но позади уже десятый класс,

Красавицей теперь ты стала зрелой.

 

Гляжу я на тебя во все глаза,

Ты начинаешь мне ночами сниться,

Пленила твоя стройность и краса,

Ты – лучше всех, пришла пора влюбиться.

 

Я видел многих, нет такой, как ты,

Ты сердце покорить моё сумела,

Теперь лишь о тебе мои мечты,

Ведь для меня ты стала королева.

 

Мы жили много лет в одном дворе,

В жару тебя я видел и в ненастье,

Мечтаю лишь теперь о той поре,

Когда найду с тобой любовь и счастье.

 

5.08.1998

 

Home Page     Змест

 

2726     ТОЛЬКО НЕНАВИСТЬ

 

Горечь, боль и печаль расставаний

Невозможно бесследно забыть.

Сколько вынести нужно страданий,

Чтоб любимого прочь отпустить!

 

Почему-то уходят мужчины,

Разрушая семью и любовь,

Хотя явной не видно причины,

Я искала её, ищу вновь.

 

От обиды и боли рыдала,

Ничего до сих пор не пойму,

Просто совести, видимо, мало,

А я верила только ему.

 

Не забыть мне поры расставанья,

В сердце – боль, щёки в горьких слезах,

Нет любви, но и нет состраданья,

Только ненависть в милых глазах.

 

10.08.1998

 

Home Page     Змест

 

2730     ЛЮБИТЬ ПРЕКРАСНО

 

Рассказывают сказки про любовь,

Коль не любовь, о чём писать поэту?

Поют ей дифирамбы вновь и вновь,

Но ведь любви в любви почти что нету.

 

В ней горе и тревоги, море слёз,

От ревности обиды и страданье,

И непрерывный страх от тех угроз,

Которые ускорят расставанье.

 

Казалось, любят, а так много ссор,

Обиды, оскорбленья и рыданья,

В любви ведётся так ведь с давних пор,

Наверное, с начала мирозданья.

 

Но от любви не деться никуда,

Хотя любви, действительно, в ней мало,

Любить непросто, но любить всегда

Прекрасно, хоть любовь имеет жало.

 

12.08.1998

 

Home Page     Змест

 

2736     ФЛИРТ

 

Случайный флирт – как лёгкий коньячок,

Он голову слегка приятно кружит,

Всегда продлится лишь короткий срок,

Никто со стороны не обнаружит.

 

Но предлагают не всегда коньяк,

А водку или даже самогонку,

И флиртовать не хочется никак,

Приятней просто отойти в сторонку.

 

Когда флирт не заходит далеко,

Кончается загадочной улыбкой,

На сердце и приятно, и легко,

Не трудно устоять на почве зыбкой.

 

Но не на шутку коль процесс пошёл,

Он голову закружит, как от яда,

Уже не флирт, а тайная любовь.

Но для чего такая ноша надо?

 

15.08.1998

 

Home Page     Змест

 

2737     НЕ НУЖНО ЛЮБВИ

 

Не нужно мне твоей любви,

Ведь есть весомая причина,

Глубин мы в чувствах не нашли,

В постели не был ты мужчина.

 

Я недотрогою была,

Не занялась экспериментом,

Судьба в мужья тебя дала,

Ты оказался импотентом.

 

Для всех я замужем давно,

Так, к сожаленью, не считаю,

Казалось, будет всё равно,

Но без мужской любви страдаю.

 

Мы к заключению пришли,

Что зря не следует стараться,

Не нужно мне твоей любви,

Пора навечно расставаться.

 

16.08.1998

 

Home Page     Змест

 

2738     ВАЛОШКI

 

Твае вочы – як валошкi,

Яны вочы маiх мрой,

Я цябе саромлюсь трошкi,

Ды жадаю быць з табой.

 

Па табе даўно ўздыхаю,

На душы нашу тугу,

Можа я цябе кахаю,

Разабрацца не магу.

 

Не магу нiяк прызнацца,

За табой хаджу, як цень,

А пакуль валошкi сняцца

Ў спелым жыце кожны дзень.

 

Вельмi доўга не рашаўся,

Трэба мне цябе сустрэць,

Каб сказаць, што закахаўся,

I ў валошкi паглядзець.

 

17.08.1998

 

Home Page     Змест

 

2739     СМУТКУЮ

 

Смуткую часта па тваiх руках,

Што так пяшчотна палка абдымалi,

Але кахання разбурыўся гмах.

Цяпер мяне хто песцiць будзе далей?

 

Успамiнаю аб тваiх губах,

Што так салодка вабна цалавалi,

За долю адчуваю боль i страх.

А як прыгожа мы з табой кахалi!

 

Тужу аб мiлых дарагiх вачах,

Што з ласкай на мяне заўжды глядзелi,

Ды позiрк твой амаль зусiм ачах.

Раней якое мора шчася мелi!

 

Цяпер адна i адчуваю жах,

Бо час iдзе няўмольна ды iмклiва,

Смуткую па руках, губах, вачах.

Цi буду я яшчэ калi шчаслiва?

 

18.08.1998

 

Home Page     Змест

 

2748     ТОЛЬКI «НЕ»

 

– Ты не кажы мне болей «Не»,

З адмовай цяжка заляцацца,

Бо хутка мой запал мiне,

Адной ёсць шанц табе застацца.

 

– А як скажу табе я «Так»,

Калi няма ў душы кахання?

Мне цяжка ад тваiх атак,

Але зусiм няма жадання.

 

Ды нецiкава мне з табой,

I сэрца ные, нiбы рана,

Напэўна, будзеш ты герой,

Але не для майго рамана.

 

Лепш буду я яшчэ чакаць,

А зараз толькi «Не», не болей,

Бо палка хочацца кахаць,

Для сэрца хочацца патолi.

 

25.08.1998

 

Home Page     Змест

 

2755     ПЕСНИ СТРЕЛ

 

Стрелы Амура разящие,

Мимо летят в цели дальние,

Песни любви уходящие,

Звуки разлуки печальные.

 

В сердце они раньше метили,

Грело любви ожидание,

Радугой жизнь разноцветили,

В сердце осталось страдание.

 

Милый Амур плохо целился,

От неудач сник заранее,

Что полюблю, разуверился,

Не дождалась попадания.

 

Где же стрелки настоящие,

Стрелы где их необманные,

Песни любви приходящие,

Звуки о встрече желанные?

 

3.09.1998

 

Home Page     Змест

 

2761     РОЗУМ I СЭРЦА

 

Знiкла i апошняя надзея,

Прыйдзецца цяпер бяду сустрэць,

Розум вельмi добра разумее,

Сэрца не жадае разумець.

 

Бо каханне толькi ледзьве тлее,

А яму даўно пара гарэць,

Розум вельмi добра разумее,

Сэрца не жадае разумець.

 

Паступова роспач ў душы спее,

Больш ў аблокi, пэўна, не ўзляцець,

Розум вельмi добра разумее,

Сэрца не жадае разумець.

 

Скончыцца душэўная завея,

I каханне зможа абагрэць,

Розум вельмi цяжка разумее,

Сэрца здатна лепей разумець.

 

9.09.1998

 

Home Page     Змест

 

2762     СЕКСУАЛЬНАЯ МУКА

 

Нет хуже сексуальной муки,

С ней тяжело вести борьбу,

И случай дал тебя мне в руки,

Облегчить чтоб мою судьбу.

 

Невыносимо ожиданье,

Ведь не до пламенной любви,

Когда измучило страданье,

Когда волнение в крови.

 

Пусть грех, но Бог грехи прощает,

Когда с надеждой попросить,

Пусть лучше гневом покарает,

Чем с сексуальной мукой жить.

 

Уже решение созрело,

Сойдёт иль не сойдёт грех с рук,

Раз создал Бог такое тело,

Не должен допускать в нём мук.

 

13.09.1998

 

Home Page     Змест

 

2763     ОТКАЗ

 

Семнадцать лет – прекрасная пора,

Пора любви и сладких ожиданий,

Казалось, было так ещё вчера,

Теперь они – лишь дань воспоминаний.

 

Я целовать её хотел в уста,

Она мою любовь не принимала,

Была со мною холодна всегда

И думать о себе не позволяла.

 

Прошли года, и стало тридцать пять,

Но вспомнились минувшие страданья,

Когда случайно встретились опять,

Не вызвала она уже желанья.

 

Я убеждался в жизни много раз,

Хоть сразу неприятно огорченье,

Коль не согласье будет, а отказ,

Со временем получишь облегченье.

 

14.09.1998

 

Home Page     Змест

 

2768     ЗОЛОТАЯ МЕЧТА

 

Хоть надеюсь, но так может быть,

Что желанного счастья не встречу.

Но как хочется нежно любить!

На любовь я любовью отвечу.

 

Иду в жизни по тонкому льду,

С одиночеством трудно бороться,

Я с надеждою милого жду,

Твёрдо верю, что он отзовётся.

 

На душе и печаль, и беда,

Мне нужны и любовь, и опора.

Ожиданье продлится года

Или счастье пожалует скоро?

 

Но надежда пока что жива,

В моём сердце мечта золотая,

Как хочу я услышать слова:

«С добрым утром, моя дорогая!»

 

21.09.1998

 

Home Page     Змест

 

2778     ДЗЕ ТЫ?

 

Маё каханне! Скажы, дзе ты?

Даўно хачу цябе сустрэць,

Не маю зараз iншай мэты,

Душу iмкнуся абагрэць.

 

Душа сцюдзёная бясконца,

Пара нялёгкая прыйшла,

Бо без кахання – як без сонца,

Няма жаданага цяпла.

 

Маё каханне, адгукнiся!

Прашу ўначы, благаю ўдзень,

Душу маю сагрэць iмкнiся,

Дай ёй хаця б адзiн прамень.

 

Даўно збянтэжана чакаю,

Душа балiць ад гаркаты.

Калi, нарэшце, пакахаю?

Каханне! Калi прыйдзеш ты?

 

26.09.1998

 

Home Page     Змест

 

2780     ЛОГIКА I АРГУМЕНТЫ

 

Каханню логiка не трэба,

Хоць аргументаў ёсць мiльён,

Яно спадзе, як знiчка з неба,

I сiлай забярэ ў палон.

 

Бездапаможныя парады

Любоў другому падарыць,

Не дапамогуць i загады

Свайго каханага забыць.

 

Плод саладзей ад забароны,

I лепей даць паспрабаваць,

Калi адбыўся шлюб законны,

Ўжо так не хочацца кахаць.

 

Хто логiку лiчыў няўдалай,

I аргументы – за нулi,

Любвi не ведалi трывалай,

Таму няшчаснымi былi.

 

27.09.1998

 

Home Page     Змест

 

2781     АБЯЦАННЕ

 

Зорку абяцаў з вышынь дастаць,

Каб яна была маёй украсай,

Палка i аддана пакахаць,

Ўсё жыццё прайсцi каб поплеч разам.

 

Ды не так ў сапраўднасцi iдзе,

Больш няма на шчасце спадзявання,

У душы набат бяды гудзе,

Прагарае вогнiшча кахання.

 

Часам яшчэ полымя цярплю,

Хоць не рада кпiнам i абразам,

Здзекаў над душою не люблю,

Кайданы кахання знiкнуць з часам.

 

Абяцаў мне зорку падарыць,

Каб магла крануць яе рукою,

Лёгка абяцаць, ды цяжка жыць,

Як няма кахання i спакою.

 

27.09.1998

 

Home Page     Змест

 

2786     ХОЧУ СОГРЕТЬСЯ

 

Иду по лезвию ножа,

Что ждёт в конце пути – неясно,

Поёт от радости душа,

Хотя идти весьма опасно.

 

Ведь счастья долгого не жду,

Конец известен без обмана,

Пройду весь путь и упаду,

Нож острый, в сердце будет рана.

 

Хоть жду впоследствии беду,

Но радость вдоволь получаю,

В опасный смело путь иду,

Как факел, от любви сгораю.

 

В душе – тяжёлая борьба,

Но никуда уже не деться,

Коль заморозила судьба,

Хочу хоть капельку согреться.

 

30.09.1998

 

Home Page     Змест

 

2791     НА РАССТОЯНИИ

 

Когда ещё увижу я тебя?

Ведь в сердце – неуёмное страданье,

Невыносимо трудно жить любя,

Когда нас разделяет расстоянье.

 

Ты очень долго будешь далеко,

Тебя я с нетерпеньем ожидаю,

Любить на расстояньи нелегко,

Как сохранить свою любовь, не знаю.

 

Жизнь мимо за окном теперь течёт,

Её я вижу, словно на экране,

В душе намёрзнуть может толстый лёд,

И крепче от него любовь не станет.

 

Но я тебя пока ещё люблю,

Моей любви теперь хотят другие,

Страдаю, но письмо тебе пришлю,

Что мы с тобой становимся чужие.

 

1.10.1998

 

Home Page     Змест

 

2793     ВСПОМИНАЮ МОЛОДОСТЬ

 

Плакал колокольчик под дугою,

Тройка очень резвая была,

Уезжали далеко с тобою,

От любви кружилась голова.

 

Не мешали ни метель, ни стужа,

И в мороз хватало нам тепла,

Увозил любимую от мужа,

Говорил ей нежные слова.

 

Помню, звонко цокали копыта,

От желанья бушевала кровь,

Всё теперь уже почти забыто,

Как весенний снег, ушла любовь.

 

На экране тройка с бубенцами,

Посмотреть на бег коней люблю,

Вспоминаю, что случилось с нами,

Вспоминаю молодость свою.

 

3.10.1998

 

Home Page     Змест

 

2796     СНЯЖЫНКА НА ДАЛОНI

 

Сняжынка. Колкi прыгажосцi ў ёй!

Не меней, чым ў брыльянтавай кароне,

Але яна становiцца вадой,

Як пападзе на цёплыя далонi.

 

Час здатны ўсё на свеце разбураць,

Закон прыроды вечны i суровы,

Каб прыгажосць працягла зберагаць,

Ствараць патрэбна добрыя умовы.

 

Краса безабаронная заўжды,

Хоць зберагчысь ёсць у яе жаданне,

Наперадзе чакае шмат бяды,

Руйнуецца прыгожае каханне.

 

Таму, як першы снег зазiхацiць,

Разляжыцца сумётамi на скронi,

Красу пачуццяў лёгка разбурыць,

Каханне – як сняжынка на далонi.

 

3.10.1998

 

Home Page     Змест

 

2799     ДИЛЕММЫ

 

Осталась женщина одна,

Такая жёсткая реальность,

Но ведь природою дана

Не зря для тела сексуальность.

 

Она иль дремлет, или спит,

Не подойдёшь, как прежде, к мужу,

Проходит время – закричит

И вырвется, как зверь, наружу.

 

Какая женщины вина?

В физиологии причина,

Будь трижды праведной она,

До боли нужен ей мужчина.

 

Мужчины падкие на мёд,

И появляются проблемы,

Жена узнает, слёзы льёт.

Как в жизни разрешать дилеммы?

 

3.10.1998

 

Home Page     Змест

 

2800     БОЛЕЗНИ ЛЮБВИ

 

От любви кружится голова,

Это не совсем пустая фраза,

Коль любовь войдёт в свои права,

То уничтожает, как зараза.

 

Делает нелепые дела,

Как тиран – навязчиво и смело,

Мелочь, коль кружится голова,

Может не стерпеть напора тело.

 

Словно метроном, бушует кровь,

Учащает пульс, собьёт дыханье,

Как разбойник, действует любовь,

В сердце, словно нож, войдёт страданье.

 

Но болезни следует лечить,

Над такой бедою не смеются,

Можно облегченье получить,

Когда две любви в одну сольются.

 

4.10.1998

 

Home Page     Змест

 

2805     БЕЗ РАДАСЦI

 

Здавалась, шчасце сцiплае знайду,

Ды не сустрэла ласкi i пяшчоты,

Спаткала нечаканую бяду,

I ёй прыйшлося адчынiць вароты.

 

Жадала быць каханай i кахаць,

I без аглядкi аддавацца страсцi,

Не ведала, саломкi дзе паслаць,

Каб не разбiцца, ды прыйшлось упасцi.

 

Сумую, бо засталася адна,

I адчуваю боль расчаравання.

Мая цi не мая ў бядзе вiна,

Што нават няма следу ад кахання?

 

Без радасцi ўжо доўгiя гады,

Сама, напэўна, нарабiла шкоды.

Як мне цяпер пазбавiцца бяды,

Каб зачынiць хутчэй за ёй вароты?

 

8.10.1998

 

Home Page     Змест

 

2807     СТРАДАНИЕ

 

Связали нас невидимые нити,

Чем дольше строчка, тем прочнее шов,

О дружбе больше мне не говорите,

Хочу слова услышать про любовь.

 

Увижу вас – и сердце сразу млеет,

И в поднебесье хочется летать,

Любовь в моей душе упрямо зреет,

Её уже ничем не удержать.

 

Я о любви сказать сама не смела,

Возможно, скромность будет украшать,

Но кровь волнует нестерпимо тело.

Когда же вы начнёте целовать?

 

Хоть крепок шов, но ни к чему старанье,

Зачем его бесцельно продолжать?

Моя любовь – безмолвное страданье,

Придётся нити вовсе оборвать.

 

10.10.1998

 

Home Page     Змест

 

2809     ВОЛНЕНИЕ

 

Чудесно полюбить, ждёт радость впереди,

Желанье в напряженьи держит тело,

Приятно ощущать волнение в груди,

Когда любовь уже почти созрела.

 

Ведь, как весенний гром, любовь ко мне пришла,

Полна жизнь света и очарованья,

Я повторяю вслух все нежные слова,

Жду с нетерпеньем первого свиданья.

 

При встрече хватит ли прекрасных нежных слов,

Чтоб встретилась желанная удача,

Про красоту её скажу и про любовь,

И жизнь моя пойдёт совсем иначе.

 

Волнение любви тревожит в первый раз,

Даётся счастье трудною ценою,

Горю надеждой, что не даст она отказ,

Разделит счастье и любовь со мною.

 

12.10.1998

 

Home Page     Змест

 

2810     РЫЦАРЬ

 

Ты скажешь уходить – и я уйду,

Пусть будет на плечах одна рубаха,

Быть может, лучше женщину найду,

Я – рыцарь без упрёка и без страха.

 

Но обойтись без женщин не могу,

И реквизит шикарный мне не нужен,

Хотя я рыцарь, но, бывает, лгу.

С каким такое не бывает мужем?

 

Твоей любви я с нетерпеньем жду,

Любить тебя всегда нужна отвага,

Любую пережить могу беду,

Я – рыцарь без упрёка и без страха.

 

Ты – лучшая из всех, кого любил,

Уж лучше ты люби, родная птаха,

Чтоб больше никогда не уходил,

Хотя я рыцарь, всё же, не без страха.

 

12.10.1998

 

Home Page     Змест

 

2820     ТАК ДОБРА!

 

Праносяцца iмклiвыя гады,

Даўно снягi на скронi раскiдалi,

Але няма нi смутку, нi нуды,

Бо мы з табой яшчэ не дакахалi.

 

Ў маёй душы бясконца ты адна,

Адзiнай, безумоўна, будзеш далей,

Вiруе восень, ды для нас вясна,

Таму, што мы з табой не дакахалi.

 

Запал юнацтва праз гады не згас,

Цудоўна, што узнёсласць захавалi,

Для нас спынiўся хуткабежны час,

Бо вельмi шмат яшчэ не дакахалi.

 

Наперадзе суровая зiма,

Але дарэмна ёю нас пужалi,

Прычын не дакахаць зусiм няма.

Так добра, што яшчэ не дакахалi!

 

19.10.1998

 

Home Page     Змест

 

2823     ОБИДА

 

В жизни было много трудных дней,

Часто боль души бывала скрыта,

Ничего нет, видно, тяжелей,

Чем любви отвергнутой обида.

 

Как магнит, манила красота,

Только нежность сердце заполняла,

И, казалось, будет так всегда,

Но беда любовь подстерегала.

 

Клином белый свет сошёл на ней,

Как огонь, надежда согревала,

Но не суждено любви моей,

Чтоб весенней розой расцветала.

 

Жизнь уже почти к концу пришла,

Напрочь неприятности забыты,

Но в душе и до сих пор жива

Боль от горькой девичьей обиды.

 

20.10.1998

 

Home Page     Змест

 

2825     СТРАДАНИЕ

 

Его любовь – как паутинка,

Она ко мне пришла с бедой,

Надежда тает, словно льдинка,

Сбегает вешнею водой.

 

Его любовь парит в лазури,

Прекрасна, но совсем тонка,

Моя любовь мощнее бури,

Неудержима и крепка.

 

Моя душа от мук страдает,

И сердце горестно болит,

Страх за любовь не утихает:

Вдруг паутинка улетит.

 

Надежда, словно льдинка, тает,

Остаться я её молю.

Когда же милый мой узнает,

Как нежно я его люблю?

 

23.10.1998

 

Home Page     Змест

 

2826     ПРОСИНЬ

 

Радует сердце моё

Светлая чудная осень,

Встретил случайно её,

Будто средь чёрных туч просинь.

 

Манит упругая грудь,

Длинные стройные ноги,

Трудно ночами уснуть,

Сны мои полны тревоги.

 

Видеть хочу её вновь,

Сердце от нежности тает,

Бурей ворвалась любовь,

Счастье дарить обещает.

 

Тучи идут чередой,

Просинь желаю заметить,

Но на душе – как весной:

Радостно милую встретить.

 

24.10.1998

 

Home Page     Змест

 

2827     НЕ ЗАБЫВАЕТСЯ

 

Забудется, как будни, суета

И пропадёт, как поздний снег весною,

Но сердце не забудет никогда,

Любовь, что согревала нас собою.

 

Промчались, словно облака, года,

Не помнятся случайные желанья,

Ушло событий много навсегда,

Но не забыть любви очарованья.

 

Любовь даёт неизгладимый след,

О ней воспоминание тревожно,

Ведь в жизни ничего дороже нет,

Любовь забыть для сердца невозможно.

 

Пусть в жизни круто разошлись пути,

Теперь любовь другая сердце нежит,

Любой любви из сердца не уйти,

Она всегда согреет и утешит.

 

28.10.1998

 

Home Page     Змест

 

2835     ОГОНЁК

 

Душа горит, как будто огонёк,

Иль тлеет, или яростно пылает,

И погасает, словно уголёк,

Лишь ветер пепел медленно сдувает.

 

Что прогорело, прочь должно уйти,

Чтоб разгорелось вновь большое пламя,

Расходятся негаданно пути,

Жизнь обошлась безжалостно и с нами.

 

А огонёк ещё бы мог гореть,

Судьба могла быть только золотою,

Но не горел, а продолжал лишь тлеть,

Огонь нельзя ведь заливать водою.

 

Любовь ушла, и огонёк угас,

И только ветер пепел развевает,

Надеюсь, что придёт счастливый час,

И огонёк, как прежде, запылает.

 

4.11.1998

 

Home Page     Змест

 

2846     БЕРАГI КАХАННЯ

 

Кахаю, ды сумую ад тугi,

Ў душы няма спакою i патолi,

Як у магутнай рэчкi берагi,

Напэўна, мы не сыдземся нiколi.

 

Чым далей плынь у велiчнай ракi,

Адлегласць значна больш мiж берагамi,

А час бяжыць, няўрымслiвы такi,

I пашырае прорву памiж намi.

 

Як плынь кахання моцная заўжды,

То берагi ўсё далей час ад часу,

Лепш мець у рэчцы значна менш вады,

Каб бераг мог крануць другi адразу.

 

Каб ад кахання не было тугi,

Не трэба рэчцы вельмi моцнай плынi,

Ды побач бегчы змогуць берагi,

Не будзе суму нават i ў памiне.

 

24.11.1998

 

Home Page     Змест

 

2848     ЧТОБ ЛЮБИЛ

 

Невыразительные глазки

И недоразвитая грудь,

Как ведьма из народной сказки,

Не может быть с ней общим путь.

 

Но о себе большого мненья,

Как будто бы она одна,

Но мне такая, без сомненья,

С большим приданым не нужна.

 

Зачем же деньги и машина

Плюс плоскогрудая жена?

Ведь это грустная картина,

Мне душу оскорбит она.

 

Мне девушка нужна такая,

Чтоб нежно я её любил,

И в пламени любви сгорая,

Одну её боготворил.

 

24.11.1998

 

Home Page     Змест

 

2850     ПЛАМЕННО ЛЮБИТЬ

 

Хоть возраст зрелый, но любить не поздно,

Любовь, что рок послал мне, сберегу,

Я к чувствам отношусь весьма серьёзно,

Люблю, никак иначе не могу.

 

Любовь, как май, прекрасна и тревожна,

Пока к волненьям сердца не привык,

Бросаюсь в омут чувств неосторожно,

Любовь коль в прошлом – ты уже старик.

 

Нет в сердце безразличного покоя,

Огнём любви его испепелю,

Чудесно, когда сердце молодое,

Поэтому, как в юности, люблю.

 

Со стороны пусть выглядит курьёзно,

Но невозможно в жизни старым быть,

Коль по фигуре взгляд скользит нервозно,

Когда способен пламенно любить.

 

29.11.1998

 

Home Page     Змест

 

2851     ПОЗДНЯЯ ЛЮБОВЬ

 

Хотелось быть любимой тоже,

И, наконец, мой час пришёл,

Нет в жизни ничего дороже,

Чем запоздалая любовь.

 

Давно уж замужем подруги,

Жизнь для меня – как вечный бой,

У многих скоро будут внуки,

А я – с поломанной судьбой.

 

Судьба распорядилась грозно,

Но к счастью своему бегу,

Хотя любовь досталась поздно,

И я счастливой быть могу.

 

Прошло душевное ненастье,

И юность ощущаю вновь,

Всегда приносит море счастья,

Хотя и поздняя, любовь.

 

30.11.1998

 

Home Page     Змест

 

2854     СЧАСТЬЕ ЛЮБВИ

 

Когда любовь зажглась в душе,

И, словно факел, запылала,